ریفامپین از جمله آنتیبیوتیکهایی است که تنها با نظر پزشک باید مصرف گردد. مصرف این دارو ممکن است عوارضی به همراه داشته باشد.
ریفامپین چیست؟
ریفامپین (Rifampin) از آنتیبیوتیکهایی است که برای درمان عفونتهایی چون سل و جذام میتوان بکار برد. این دارو با از بین بردن و یا توقف رشد باکتریهای حساس فعالیت میکند. ریفامپین در درمان تمام انواع توبرکلوزیس به کار میرود و همچنین جهت درمان بیمارانی که تنها حامل باکتری مننژیت هستند و خود به آن مبتلا نیستند ولی میتوانند باعث انتقال آن به دیگران شوند، به کار میرود.
این دارو در اشکال مختلفی همچون کپسول، آمپول و قطره خوراکی وجود دارد.
نامهای تجاری
Rifadin, Rimactane, Rifadin IV
موارد مصرف
درمان بیماریهای عفونی
مقدار و نحوه مصرف
میزان دقیق مصرف این دارو حتما باید توسط پزشک متخصص تعیین گردد. به طور معمول به منظور درمان توبرکلوزیس در بزرگسالان مقدار 10 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم برای یک روز و حداکثر تا 600 میلیگرم روزانه، به صورت خوراکی یا تزریق وریدی تجویز میشود.
مکانیسم اثر ریفامپین
ریفامپین یک آنتی بیوتیک با طیف اثر گسترده و باکتریسید می باشد که از طریق مهار RNA باکتریایی اثر خود را اعمال می نماید.
فارماکوکینتیک ریفامپین
این دارو به خوبی از راه خوراکی جذب می شود و پس از جذب در اغلب بافتها و مایعات بدن منتشر می شود . غلظت سرمی دارو 2-4 سال بعد از مصرف خوراکی به اوج خود می رسد. ریفامپین در کبد متابولیزه می شود . نیمه عمر دارو 3-5 ساعت است که پس از مصرف مکرر به 2-3 ساعت کاهش می یابد .دفع این دارو عمدتاً از راه صفرا و مدفوع است و دارو وارد چرخه روده ای – کبدی نیز می شود. تقریباً 6-15 درصد دارو به صورت تغییر نیافته و 15 در صدبه صورت متابولیت فعال از طریق ادرار دفع می شود .
