به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، نسل قبلی میتسوبیشی اوتلندر در ایران به خاطر طراحی نه چندان جذابش مورد استقبال قرار نگرفت. ولی در مدل 2016 با فیس لیفت انجام شده بر روی اوتلندر، این خودرو به خودرویی بی رقیب در کلاس خود تبدیل شده است. اوتلندر ماشینی از کمپانی میتسوبیشی است. آخرین زبان طراحی کارخانه بر روی این ماشین یعنی اوتلندر پیاده شده است.
میتسوبیشی اوتلندر در نمای جلوی ماشین زیبا و تهاجمی می باشد؛ که در این مساله، چهره ماشین، طراحی چراغ ها، جلو پنجره و زه های کرومی کمک بسزایی کرده اند. این جزئیات، در عین زیبا بودن، ماشین را لوکس تر نشان می دهند. نمای عقب میتسوبیشی اوتلندر هم در عین سادگی، در اوج زیبایی و هماهنگی قرار دارد؛ و با دیگر قسمت های ماشین هم هماهنگ بوده و تناسب دارد.
تاریخچه ورود میتسوبیشی اوتلندر به ایران
قبل از شروع بررسی معایب میتسوبیشی اوتلندر ابتدا نگاهی به تاریخچه اوتلندر در ایران بیاندازیم؛ اولین نسل میتسوبیشی اوتلندر به عنوان یک شاسی بلند کراس اوور در سال 2001 عرضه شد. اما این خودرو تا سال 2014 و نسل سوم، فرصت حضور در بازار ایران را پیدا نکرد. ورود نسل سوم در سال 2014 به بازار ایران موفقیت آمیز نبود و با توجه به حضور کره ای های محبوب هیوندا و کیا به همراه رقبای فرانسوی و ژاپنی، فرصتی برای عرض اندام به اوتلندر داده نشد. همان سال فیس لیفت نسل سوم که در بازار به تیپ 4 معروف است نیز وارد بازار شد که کیفیت و امکانات خوبی داشت اما به دلیل واردات محدود نتوانست موفقیت زیادی کسب کند.
در سال 2015، میتسوبیشی تغییرات اساسی در ظاهر و مشخصات فنی میتسوبیشی اوتلندر ایجاد کرد. نسخه جدید اوتلندر در دو نسخه تیپ فول یا تیپ 5 و تیپ نیمه فول یا تیپ 3 وارد بازار ایران شد. به روزرسانی های جدید باعث شد تا اوتلندر در مقابل رقبای کره ای و ژاپنی دیگر موجود در بازار حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. زبان جدید طراحی «داینامیک شیلد» ظاهر تهاجمی برای اوتلندر به ارمغان آورده بود.
تابحال به فروش خودرو خودت بدون یک ثانیه اتلاف وقت فکر کردی، اینجا کلیک کن تا با بالاترین سود ممکن خودروی خودت رو بفروشی
ترکیب طراحی زیبا با امکانات مناسب، قدرت فنی و تعلیق کارآمد به همراه کیفیت ساخت بالا که دلیل اصلی محبوبیت خودروهای ژاپنی است، باعث شد تا میتسوبیشی بازار خوبی را در ایران تجربه کند.
معرفی میتسوبیشی اوتلندر
اوتلندر جدید یک شاسی بلند پرقدرت است که به پیشرانه 2.4 لیتری 4 سیلندر باقدرت 170 اسب بخار و گشتاور 232 نیوتن متر مجهز شده است. قدرت تولیدشده توسط این موتور قدرتمند از طریق گیربکس CVT بهبودیافته 8 سرعته جاتکو به دو دیفرانسیل 3 حالته برقی با قفل الکترونیکی منتقل می شود. استفاده از شاسی یکپارچه یا شاسی نردبانی در کنار این مشخصات فنی نشان می دهد که اوتلندر در بیرون از جاده های آسفالت نیز حرف های زیادی برای گفتن دارد. خودروهای ژاپنی معمولاً کم نقص و کاملاً قابل اعتماد هستند. اما هیچ خودرویی کاملاً بی اشکال نیست. اوتلندر باوجود ویژگی های مناسب نقاط ضعفی نیز دارد که ممکن است مشتریان را از خرید این خودرو منصرف کند. در ادامه بیشتر با معایب میتسوبیشی اوتلندر آشنا خواهیم شد.
کند بودن و عملکرد غیر اسپرت جعبه دنده
به طورکلی رانندگی با اوتلندر لذت بخش است و این خودرو به عنوان یک شاسی بلند سایز متوسط عملکرد رضایت بخشی در هنگام چرخش ها دارد. علاوه بر فرمانپذیری مناسب در مسیرهای مستقیم نیز ثبات خوبی در عملکرد اوتلندر دیده می شود. بااین حال اولین مورد از معایب میتسوبیشی اوتلندر کند بودن و عملکرد غیر اسپرت گیربکس آن است. گیربکس CVT آن طور که باید و شاید انتظارات را برآورده نمی کند. وزن بال و آیرودینامیک نبودن نیز علت های دیگری هستند که باعث می شود اوتلندر در جاده کمی تنبل به نظر برسد.
با اینکه به عنوان یک شاسی بلند، در شتابگیری انتظار زیادی از اوتلندر نمی رود، شتاب اولیه خودرو کمی ناامیدکننده است. گیربکس CVT در این نسخه بهبودهایی نسبت به نسخه قبلی پیداکرده است. اما همچنان شتاب اولیه در سرعت های پایین نقطه ضعفی است که در این خودرو دیده می شود و باعث شده به طورکلی در مقایسه با رقبا اوتلندر کمی کندتر به نظر برسد. هرچند در سرعت های بالا این نقطه ضعف کمتر خواهد بود با این حال اوتلندر در جاده و بزرگراه ها قطعاً شما را هیجان زده نخواهد کرد تا شتاب را جزو معایب میتسوبیشی اوتلندر بدانیم.
معایب میتسوبیشی اوتلندر در طراحی داخلی
طراحی داخلی ضعیف یکی دیگر از معایب میتسوبیشی اوتلندر به حساب می آید. اوتلندر در ابتدا نیز به خاطر طراحی نه چندان زیبا در بازار ایران با استقبال خوبی روبه رو نشد. نسخه فیس لیفت دوم نسل سوم که آخرین نسخه واردشده از این خودرو به کشور است با تغییرات ظاهری گسترده وارد بازار شد و توانست این نقطه ضعف را حداقل در طراحی خارجی تا حدی برطرف کند. هرچند اظهارنظر در مورد ظاهر خودرو امری سلیقه ای است اما به طورکلی کره ای های بازار به دلیل ظاهر زیباتر با اقبال بیشتری از اوتلندر رو به رو شدند.
بااینکه طراحی خارجی خودرو تا حدی قابل قبول است اما در طراحی داخلی نمی توان نمره بالایی به میتسوبیشی اوتلندر داد. میتسوبیشی سعی می کند با صرفه جویی در بخش های مختلف هزینه های تمام شده خودرو را کاهش دهد تا بتواند همچنان در این بازار رقابتی باقی بماند. اما گاهی این صرفه جویی به خساست تبدیل می شود. طراحی کابین ساده و قدیمی به نظر می رسد. همچنین عدم وجود هماهنگی و تقارن در داشبورد توی ذوق می زند. دریچه های کولر طراحی بسیار ساده ای دارند و درعین حال ترکیب داشبورد را به هم ریخته اند. دکمه های کنترل و نمایشگری که در وسط داشبورد قرارگرفته اند نیز طراحی قدیمی دارند. پشت آمپر و فرمان خودرو نیز شرایط مشابهی مانند سایر قسمت های داشبورد دارند. به این ترتیب طراحی داخلی را می توان یکی از مهم ترین معایب میتسوبیشی اوتلندر دانست.
امکانات کم تر نسبت به رقبا
نسخه جدید اوتلندر در دو نسخه تیپ 3 و تیپ 5 وارد بازار ایران شده است. این دو نسخه در مشخصات فنی تفاوت خاصی باهم ندارند اما امکانات نسخه تیپ 3 بسیار کمتر از تیپ 5 است. تیپ 3 بدون تجهیزاتی مانند مه شکن اکتیو، دوربین 360، سنسور جلو، صندلی ردیف سوم، گرم کن فرمان و … به بازار عرضه شده است. کمبود این تجهیزات باعث می شود تا اوتلندر تیپ 3 در مقابل رقبای خود تقریباً خلع سلاح شود. با این حال وضعیت تیپ 5 کمی بهتر است.
هرچند تیپ 5 نیز در مقابل رقبای ژاپنی و کره ای تا دندان مسلح خود کمبودهای زیادی دارد. عدم وجود کروز کنترل هوشمند، اتوپارک، حالت های رانندگی، رادارهای نقطه کور، تغییر لاین، تصادف جلو و عقب، نویگیشن، نوربالا اتوماتیک و چراغ چرخشی تنها بخشی از معایب میتسوبیشی اوتلندر در مقابل رقبا است.
میتسوبیشی حتی از قرار دادن دریچه کولر مجزا برای صندلی های عقب نیز خودداری کرده است. درحالی که این موضوع به یک استاندارد در این دسته تبدیل شده است و تقریباً همه رقبا از این ویژگی بهره مند هستند. 4 حالته بودن صندلی راننده و عدم وجود مموری به همراه تنظیم برقی گودی کمر نیز از مسائل دیگری است که خریداران اوتلندر را ناراضی کرده است. به این لیست بلند بالا می توان موارد دیگری نیز اضافه کرد. همچون عدم وجود سردکن برای صندلی های جلو یا صندلی راننده که البته در سایر رقبا نیز به صورت سفارشی دیده می شوند.
بهینه نبودن مصرف سوخت
از دیگر معایب میتسوبیشی اوتلندر که دائما صاحب خود را به در صف های طولانی پمپ بنزین نگه می دارد مصرف سوخت بالاست. موتور 2.4 لیتری میتسوبیشی اوتلندر قدرتمند است و کاملاً مناسب یک شاسی بلند به نظر می رسد. توان خروجی موتور نیز قابل قبول است و باعث شده اوتلندر در درون و بیرون از جاده عملکرد خوبی داشته باشد. با این حال ترکیب این پیشرانه با گیربکس CVT بهبودیافته اوتلندر باعث شده تا مصرف سوخت این شاسی بلند بیشتر از رقبا باشد. مصرف سوخت اوتلندر به صورت ترکیبی 9.3 لیتر در هر صد کیلومتر است. این عدد توسط کارخانه اعلام شده و در دنیای واقعی مصرف اوتلندر از این هم بیشتر خواهد بود.
عملکرد فنی خودرو بهینه نیست و این موضوع کاملاً در مقایسه با رقبا به چشم می آید. برای مثال سانتافه با موتور 2.4 لیتری GDi علاوه بر اینکه قدرت و گشتاور بیشتری تولید می کند، مصرف ترکیبی 8.5 لیتر در صد کیلومتر را ارائه می کند. حتی نیسان ایکس تریل با موتور بزرگ تر 2.5 لیتری خود نیز، حدوداً یک لیتر در صد کیلومتر کمتر از میتسوبیشی اوتلندر مصرف می کند. به این ترتیب بهینه نبودن مصرف سوخت نیز یکی دیگر از مشکلات میتسوبیشی اوتلندر به حساب می آید.
