نحوه ی درمان گال با دارو های موضعی چگونه است؟

گال (Scabies) یک نوع بیماری است که در اثر نفوذ انگلی به نام سارکوپتس در پوست ایجاد شده و باعث ایجاد دانه های قرمز و خارش شدید در ناحیه مورد نظر می گردد. میزان خارش پوست در این بیماری می تواند در شب ها بسیار آزاردهنده و شدید شود.

بیماری گال شدیدا مسری بوده و می تواند سریعا از طریق ارتباطات نزدیک در جاهایی از جمله خانواده، پرستاران کودک، کلاس های درسی، پرستاران خانگی یا زندان ها منتقل گردد. به دلیل واگیردار بودن و انتقال سریع این بیماری، پزشکان معمولا روش های درمانی را برای تمامی افرادی که با شما ارتباط نزدیک دارند (مانند خانواده یا جمع هایی که در آن ها قرار دارید) تجویز می کند.

خبر خوبی که در مورد بیماری گال وجود دارد این است که به راحتی قابل درمان است. در صورت اعمال داروهای مناسب روی پوستتان، انگل هایی که باعث ایجاد این بیماری شده اند به همراه تخم هایشان نابود خواهند شد؛ البته ممکن است خارش پوست شما تا چند هفته پس از درمان نیز باقی بماند.

سگ و گربه می توانند ناقل گال باشند؟

حیوانات هم می توانند به گال دچار بشوند، اما ازآنجاکه انگل حیوانی با انسانی متفاوت است، سگ و گربه و… نمی توانند این بیماری را به انسان منتقل کنند. گال یا جَرَب در سگ ها هم دیده می شود. وقتی انگل از سگ و گربه ها به پوست انسان منتقل می شود، فقط اندکی خارش به وجود می آید و گال به انسان سرایت نمی کند. گال در حیوانات مانند انسان ها نیست و آن قدر ادامه پیدا نمی کند تا نیاز به درمان به وجود بیاید.

در چه شرایطی گال راحت تر شیوع می یابد؟

افراد مسن و ضعیف، به ویژه کسانی که در آسایشگاه ها و مراکز سالمندان زندگی می کنند، بیشتر درمعرض خطر ابتلا به گال و نگهداری انگل های در بدن خود هستند. وجود انگل در بدن آنها همراه با خارش یا نشانه ی مرئی خاصی نیست. در این مکان ها، گال به صورت گسترده ای میان افراد مختلف شیوع پیدا می کند. هر چند چنین مواردی به ندرت دیده می شود، اما امکان وقوع آنها وجود دارد.

تمام افرادی که با انگل گال در تماس باشند، حتی در صورت برخورداری از سلامت کامل، ممکن است دچار این بیماری بشوند. تماس پوستی با فرد مبتلا ازجمله عوامل قطعی دچار شدن به این بیماری است. درصورتی که تماس پوستی شدید با فرد بیمار ایجاد شود، رعایت نکات و توصیه های بهداشتی هم نمی توانند از ابتلا به گال جلوگیری کنند. تماس های معمولی که در اجتماع وجود دارد مثلا دست دادن با دیگران یا میزان تماسی که افراد در مدرسه و… دارند، نمی تواند موجب انتقال گال بشود، اما تماس شدید مثل رابطه ی جنسی یا در آغوش کشیدن باعث انتقال گال خواهد شد. در مکان های عمومی احتمال ابتلا و سرایت گال به افراد مختلف وجود دارد (مثلا آسایشگاه ها).

درمان گال

درمان گال معمولاً با از بین بردن آلودگی شروع می شود و برای این کار پمادها، کرم ها و لوسیون هایی تجویز می شود که باید مستقیماً روی پوست مالیده شود.پزشک احتمالاً از بیمار می خواهد تا دارو را شب ها یعنی هنگام حداکثر بودن فعالیت حشره ها مصرف کند. درمان باید روی تمام پوست بدن، از گردن به پایین، اعمال شود و دارو صبح روز بعد شسته شود. در هر حال نکته مهم رعایت دقیق دستورات پزشک است.

بعضی داروهای رایج برای درمان گال عبارت اند از:

شیوه ی تشخیص بیماری گال چگونه است؟

• کرم ۵ درصد پرمترین
• لوسیون ۲۵ درصد بنزیل بنزوات
• پماد ۱۰ درصد سولفور (گوگرد)
• کرم ۱۰ درصد کروتامیتون
• لوسیون ۱ درصد لیندان

پزشک گاهی داروهای دیگری را نیز برای تسکین علائم آزاردهنده ناشی از بیماری گال تجویز می کند. از این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آنتی هستامین هایی مانند لوسیون پراموکسین یا بنادریل برای کاهش خارش
• آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت ناشی از خاراندن مداوم پوست
• کرم های استروئیدی برای کاهش ورم و خارش

درمان های تهاجمی تر در صورت شدید یا گسترده بودن گال ضرورت می یابد. قرصی خوراکی به نام ایورمکتین برای بیمارانی تجویز می شود که:

• علائم شان پس از درمان اولیه بهبود نمی یابد.
• مبتلا به گال نروژی هستند.
• گال اکثر بدن شان را فرا گرفته است.

گاهی به نظر می آید که علائم در طول هفته نخست درمان تشدید می شوند. بااین حال پس از یک هفته خارش کاهش می یابد و بیماری پس از چهار هفته کاملاً درمان می شود. چنانچه پوست پس از یک ماه التیام نیابد، احتمالاً هنوز آلوده به حشره های ریز گال است.چنانچه علائم پس از گذشت چهار هفته از درمان از بین نرفت، باید بی درنگ به پزشک مراجعه کرد.