نکاتی مهم برای رانندگی آفرود

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، آفرود سواری بر حسب مسیرهایی که در آن ها طی می کنند، انواع مختلف و متنوعی دارد. برای نمونه آفرود کویری و لمس تپه های شنی، آفرود مسیرهای گلی، آفرود برفی و آفرود در صخره و کوهستان را می توان نام برد؛ که تمام آن ها صبر، مهارت و سرعت عمل شما را در رانندگی به چالش می کشند. در ایران به دلیل وجود تنوع آب و هوایی و پوشش گیاهی، تقریباً امکان تجربه انواع گوناگون آفرود سواری وجود دارد.

با توجه به چالش و رقابت هایی که آفرود ایجاد می نماید، می توان آن را یک ورزش در نظر گرفت، که هر سال مسابقات آن در سطوح بالا با ماشین و رانندگان بسیار حرفه ای برگزار می گردند و بکر بودن و زیبایی ویژه محل برگزاری این مسابقات و دارا بودن هیجان ویژه همراه با سفر در طبیعت، توجه گردشگران را هم به خود جلب نموده است.

بسیاری از علاقمندان به ورزش آفرود یا آفرود سواران، این ورزش را با نگاه مسابقه ای نمی نگرند. هدف این آفرود سواران چیزی غیر هیجان و لذت رانندگی است؛ آن ها نمی خواهند که از شگفتی ها و زیبایی های طبیعت اطراف خود غافل بمانند و از آن ها لذت ببرند، به جای اینکه صرفاً به فکر عبور سریع از موانع به منظور پیروزی و جلو زدن از رقیبان خود باشند.

قبل از اینکه از جاده خارج شده و به دل طبیعت بزنید این نکات مهم را حتماً مرور کنید…

بخش اول: رانندگی در صخره ها و شیب ها

یک آفرود ساده یا بسیار سخت؟ این انتخابی بود که ما در جاده ی کوهستانی با آن روبرو شدیم. ما از آن دسته افرادی نیستیم که از چالش ابایی داشته باشیم اما پس از تجربه کردن یک آفرود جدی و روبرو شدن با موانع سرسخت، با شک و تردیدهایی مواجه شدیم. استاد آفرود آقای آنتونی کلیفتون تصمیمات را می گرفت و به تویوتا هایلوکس حاضر در تست ها فرمان می داد.

اگرچه اکثر مالکان خودروهای ۴×۴ هرگز تجربه ای مشابه با تجربه ی تویوتا هایلوکس ما نخواهند داشت اما به لطف آن چیزی که در خلال این آزمون ها آموختیم مهارت بسیار بهتری پیدا کردیم. این آموزش های پایه برای تمامی راننده ها با هر نوع مهارت آفرود مفید هستند. همچون همیشه، بهترین راه برای آموختن جزئیات شروع از صفر و پیشرفت تدریجی و تمرین های سخت است.

• شناختن خودروی خود

شناختن تجهیزات خود و سطح آگاهی ها موضوعی خوب برای شروع و یک مرحله اساسی و حیاتی است. آیا خودروی شما به جعبه انتقال با دنده های پایین مجهز است؟ و اگر پاسخ مثبت است چگونه آن را فعال می کنید؟ آیا قفل دیفرانسیل های عقب، جلو و یا مرکزی دارید؟ از مزیت های استفاده از آن ها آگاه هستید؟

یک آفرود پایه به شما کمک می کند تا با خودروی خود آشنا شده و درعین حال میزان اعتمادبه نفس خود را نیز تخمین بزنید و سیستم های متنوعی را در سرعت های پایین بکار گیرید. یک تست ابتدایی درگیر کردن تمامی سیستم ها به محض روبرو شدن با اولین مانع است اما مشکل این است که شما توانایی های خودرو در هر تنظیم به خصوص را یاد نمی گیرید و هیچ یک باعث نمی شوند محدودیت های خودرو را بفهمید. اجتناب از این اشتباه به شما اجازه می دهد تا برخی از توانایی های خودرو را برای زمانی که با شرایط واقعاً سختی مواجه می شوید نگه دارید.

• تجهیزات اضافی

اکثر اصلاحات خودروهای آفرود به منظور زیبایی انجام می شوند. در مقابل، آفرودرهای جدی به دنبال استفاده از لاستیک های بزرگ تر و سیستم تعلیق خاص هستند اما این اصلاحات هزینه ی زیادی داشته و شاید باعث ابطال گارانتی خودروی شما شود.

موارد زیر کم هزینه بوده و کاربردی هستند:

بهبود نقطه های جک زنی زیر خودرو.

یک جک آفرود کامل برای سهولت تعویض لاستیک ها.

کمپرسور الکتریکی باکیفیت برای باد کردن لاستیک ها و تنظیم فشار آن ها.

کیت ریکاوری کامل که شامل تسمه ها، زنجیرها و دستکش ها می باشد.

تجهیزت پزشکی اولیه.

• ۷ نکته مهم رانندگی

آفرودهای فصلی همیشه در ابتدا دور و بر مانع می گردند تا بهترین خط برای کمترین مقاومت و پایین ترین شانس آسیب خودرو را پیدا کنند. این موضوع را در هنگام مواجه با زمین های صخره ای و موج دار به یاد داشته باشید.

1. فشار پایین تر لاستیک برای بهبود کشش: ما فشار لاستیک هایلوکس برای سطوح صخره ای را به ۱.۱ بار کاهش دادیم. این امر به لاستیک اجازه می دهد تا قالب و فرم صخره ها را به خود گرفته و درعین حال فشار کافی برای دوری از لغزش در زمان گردش فرمان را داشته باشد.
2. آهسته راندن تا حد ممکن: این کار شانس آسیب را به حداقل می رساند و به چرخ ها اجازه می دهد تا تماس خود با سطح زمین را حفظ کنند. ما اکثراً از دنده های سنگین اول و دوم در مواجه شدن با شدیدترین موانع استفاده می کردیم و این کار باعث ایجاد کشش کافی می شد.
3. عبور از صخره: شاید بردن لاستیک روی یک صخره بزرگ کاری عجیب به نظر برسد اما مزیت های زیادی برای این کار وجود دارد. با عبور از روی یک صخره، ارتفاع کف خودرو از زمین افزایش یافته و شانس کمی برای برخورد رکاب با سنگ و همچنین سایش دیواره های لاستیک با لبه های تیز صخره وجود خواهد داشت.
4. درگیر کردن قفل دیفرانسیل: تنها زمانی که در سطوح لغزنده حرکت می کنید این کار باعث بهبود کشش خواهد شد. به یاد داشته باشید با این کار شعاع گردش خودرو تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. هایلوکس یک قفل دیفرانسیل الکترونیکی دارد که فعال/غیرفعال کردن آن آسان است.
5. استفاده از قدرت زیاد تنها در زمانی که زمین روبرو بسیار لغزنده است: نیروی زیاد تنها برای حرکت آنی موردنیاز خواهد بود. قدرت زیاد می تواند منجر به آسیب خودرو شود.
6. در موقع پایین آمدن از تپه از کنترل نزول تپه استفاده کنید: اگر خودروی شما به این سیستم مجهز است، پایین ترین نسبت دنده را انتخاب کرده و به خودرو اجازه دهید با کنترل الکترونیکی چرخ ها از تپه پایین آید. بهترین تمرین این است که پای خود را نزدیک پدال ترمز نگه دارید تا در مواقع افزایش سرعت خودرو آن را کنترل کنید.
7. هرگز بدون خودرویی پشتیبان وارد زمین های سرسخت نشوید: بدون حضور خودرویی که بتواند در مواقع ضروری شما را حمایت کنید شاید به دردسر بیفتید؛ مخصوصاً اگر پوشش تلفن همراه در آن منطقه وجود نداشته باشد.

بخش دوم: رانندگی در شن و ماسه
در اینجا توصیه های پایه برای این نوع از آفرود را شرح داده ایم…

رانندگی در ساحل آفریقای جنوبی از سال ۲۰۰۱ ممنوع شده اما هنوز هم مکان های زیادی برای طرفداران آفرود وجود دارد که می توانند خودروهای خود را وارد سخت ترین زمین ها بکنند. یکی از مکان ها تپه های شنی آتلانتیس است. ما از سوی تویوتا برای تست مهارت هایمان دعوت شدیم و در آنجا یک تویوتا فورچونر انتظار ما را می کشید.

نکات ضروری زیر را حتماً به یاد داشته باشید:

اگر تازه کار هستید هرگز به تنهایی در زمین های شنی رانندگی نکنید. همراهی یک تیم می تواند توصیه هایی کارشناسی و کمک های ضروری را با خود به همراه داشته باشد.

فشار باد لاستیک ها کمتر باشد زیرا باعث پهن تر شدن اندک آن ها می شود. یکی از متخصصان این رشته فشار ۱.۲ بار را برای چرخ های جلو و فشار ۰.۹ بار را برای کشش چرخ های عقب پیشنهاد می کند. در زمان مسابقه، تمامی شرکت کنندگان فشار لاستیک ها را به ۰.۸ بار کاهش دادند و از موانع واقعاً سختی عبور کردند. خوشبختانه تمامی لاستیک ها سالم باقی ماندند.

کنترل کشش را خاموش کنید تا از توقف تحویل قدرت در زمان هرزگردی چرخ ها جلوگیری شود.

قفل دیفرانسیل برای حداکثر کردن کشش در شن و ماسه بسیار مفید است اما باعث تأثیر منفی روی دور زدن خودرو می شود.

حرکت آنی یک موضوع کلیدی برای آفرود در شن و ماسه است. از سرعت کافی برای عبور مناسب خودرو از روی شن ها استفاده کنید. دور پیشرانه را نسبتاً بالا نگه دارید تا از وجود قدرت کافی در مواجه با مسیرهای سخت مطمئن شوید. همیشه در ابتدا دور و بر محیط قدم بزنید تا از نقاط کور آگاهی پیدا کنید. به یاد داشته باشید شناختن مسیرهای شنی تنها با تجربه میسر خواهد شد.

تلاش کنید در زوایای صحیح از پستی و بلندی های شنی عبور کرده و برای جلوگیری از چپ کردن چرخ های جلو را مستقیم نگه دارید.

زمانی که خودرو از حرکت باز ایستاد، برای جلوگیری از فرو رفتن چرخ در شن فوراً گاز دادن را متوقف کنید.

همیشه برای حرکت آسان خودرو را در بخش نزولی شن ها پارک کنید. هرگز در زمان گیر افتادن تقلا نکنید بلکه از جاذبه برای ایجاد حرکت آنی و خارج شدن از شرایط بد کمک بگیرید. زمانی که مجبور شدید خودرو را روی شن ها متوقف کنید به یاد داشته باشید که قبل از خاموش کردن خودرو کمی آن را تغییر جهت داده نگه دارید. این امر باعث جمع شدن شن ها و شروعی آسان تر می شود.

رانندگی در شن زمانی که خیس یا سرد باشد بسیار آسان تر است. رانندگی در شن های گرم برای افراد تازه کار می تواند بسیار چالش برانگیز باشد.

• دنده سنگین یا سبک؟

تصور عمومی این است که دنده سبک معمولاً برای رانندگی در شن بهتر است زیرا تمرکز روی حرکت آنی می باشد. البته چندین مزیت برای استفاده از دنده سنگین در شن و ماسه وجود دارد: سیستم های کنترل پایداری و کشش خودروهای آفرود مدرن تنها در دنده سنگین به طور کامل خاموش می شوند. از دنده سوم و بالاتر در زمانی که حرکت آنی نیاز است استفاده کنید.

همچنین ممکن است قفل دیفرانسیل تنها در دنده سنگین در دسترس باشد. اولین دنده سبک شاید برای رانندگی تکنیکی در شن و ماسه بیش از سبک باشد.

• بنزینی یا دیزلی؟

اگر تنها هدف شما فتح شن ها بوده، یک پیشرانه ی حجیم بنزینی بهترین انتخاب است (البته در زمان نزدیک شدن به پمپ بنزین گریه خواهید کرد) زیرا: محدوده ی وسیع تر دور پیشرانه بنزینی به راننده اجازه می دهد قدرت بیشتری در اختیار داشته باشد. پیشرانه های بنزینی بزرگ قدرت بیشتری نسبت به نمونه های توربودیزل دارند و این موضوع در شن و ماسه موردنیاز است. تحویل قدرت در این پیشرانه ها نرم تر بوده و کنترل این خودروها آسان تر است.

• دستی یا اتوماتیک؟

راننده های ماهر اکثراً از گیربکس های دستی برای حفظ و کنترل قدرت پیشرانه استفاده می کنند. هرچند، شما نیاز دارید تا در مواجه با هر مانع دنده ی مناسب را انتخاب کنید. یک دنده ی اشتباه می تواند باعث گیر افتادن خودرو شود. گیربکس اتوماتیک می تواند برای رانندگان تازه کار مناسب باشد و به آن ها اجازه دهد که بجای اندیشیدن به استفاده از دنده درست و کنترل کلاچ، روی حفظ مسیر رانندگی و حرکت آنی تمرکز کنند.

امیدواریم این توصیه های کلیدی بتوانند در زمان آفرود رفتن به درد شما بخورند. یک نکته ی کلیدی دیگر اینکه در زمان حضور در طبیعت و انجام یک آفرود توجه ویژه ای به حفظ محیط زیست داشته باشید.