به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، دی‌ان‌ای حیوانات اهلی نشان می‌دهد که تمام گونه‌های اهلی، بین 5 هزار تا 15 هزار سال قبل، در دوره‌های اواخر پارینه‌سنگی و نوسنگی از هم جدا شده‌اند. شاید این دقیقا همان زمانی باشد که ما انسان‌ها، حیوانات را به دام انداختیم و به پرورش گونه‌های اهلی پرداختیم.
در واقع ژن‌های بسیار مشابهی برخی انسان‌ها را به نگهداری اولین سگ‌ها و گربه‌ها واداشته است. این ژن، احتمالا در بین کشاورزان اولیه گسترش یافته است؛ گروه‌هایی که حس همدلی با حیوانات داشتند و رفتارهای حیوانی را به‌خوبی درک می‌کردندگ چرا که نمی‌توانستند تنها به شکار حیوانات برای تغذیه خود متکی باشند. اما چرا همه انسان‌ها چنین احساسی ندارند؟
موضوع دیگر اینکه، برخی مطالعات اخیر نشان داده‌اند میل به نگهداری از حیوانات خانگی، به‌نوعی ریشه در نگرانی ما از دنیای وحش و طبیعت هم دارد. به این ترتیب، می‌توان به‌طور تقریبی انسان‌ها را به دو دسته تقسیم کرد: دسته‌ای که احساسات کمی نسبت به محیط زیست و حیوانات دارند و دسته دیگری که به هر دو تمایل دارند. به همین ترتیب، حیوانات خانگی ممکن است به ما کمک کنند، با طبیعتی که در آن به تکامل رسیده‌ایم، دوباره پیوند بخوریم.
