به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز، تیتر اصلی روزنامه جوان نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشت: برخی اخبار غیر رسمی حاکی از آن است که دولت انگلیس حاضر شده است هزینه ای سنگین برای آزادی یکی از مهره های جاسوسی خود بپردازد و او را در ازای پرداخت بدهی سنگین چند صد میلیون پوندی خود (معادل ۵۳۰ میلیون دلار) به ایران به همراه سود آن، خط زدن بدهی های ایران به انگلیس و آزادی یک ایرانی، تحویل بگیرد. آیا انگلیس برای هر «شهروند عادی» که در کشوری دیگر زندانی شود، چنین هزینه ای می پردازد تا آزاد شود؟ تأمل در چنین سؤالی کافی ا ست که روشن شود نازنین زاغری، دوتابعیتی ایرانی – انگلیسی یک شهروند عادی انگلیسی نبوده است.
اگرچه تا لحظه تنظیم این گزارش منابع رسمی در جمهوری اسلامی ایران این مبادله را تأیید یا تکذیب نکرده اند، اما این جاسوس کیست که دولت انگلیس حاضر شده است در قبال آزادی او چنین هزینه سنگینی را بپردازد؟
نازنین زاغری، سرشبکه فعالیت های جاسوسی دولت انگلیس در کشور های مختلف بود. او از تربیت شدگان پروژه «زیگزاگ» و بعد، از مربیان اصلی آن بود که سرویس جهانی بی بی سی آن را به راه انداخت. زیگزاگ نام یک آکادمی برای تربیت نیروی انسانی مورد نظر بی بی سی است. این آکادمی قرار نبود صرفاً روزنامه نگار تربیت کند، بلکه شبکه ای از نیرو های داخل کشور موردنظر را برای اهداف بی بی سی آماده می کرد. در دل همین زیگزاگ، مسئول پروژه ای به نام «نازنین زاغری» سربرآورد و یکی از سرشبکه های پیشبرد جنگ نرم انگلیس در ایران و نیز کشور های دیگر شد.
وقتی در اسفند سال ۹۵ و هنگام خروج از ایران، در فرودگاه امام خمینی بازداشت شد، شاید تصور نمی کرد این بازداشت مقدمه محکومیتی چندین ساله و آغاز حبس برای اوست. اما او و پروژه هایش، برای نهاد های امنیتی ایران لو رفته بودند و سال ها مظلوم نمایی همسر زاغری برای نمایش چهره یک شهروند عادی از او تأثیری در پرونده اش ایجاد نکرد. ریچارد رتکلیف، همسر زاغری خودش هم یک شهروند معمولی نبود و حالا می خواست به کمک سلاح رسانه های غربی و از جمله بی بی سی فارسی، از یک مدیر پروژه های جاسوسی انگلیس، در اذهان مردم یک مادر معمولی بسازد که دچار بازداشتی ظالمانه در ایران شده و فرزند خردسالش بدون مادر مانده است! اما فکر نکرد که این سؤال در اذهان عمومی شکل می گیرد که دستگیری کدام شهروند عادی می تواند این حجم از عملیات رسانه ای را به خود اختصاص دهد یا کدام شهروند عادی می تواند برای دستگیری یک عضو خانواده اش این حجم از عملیات رسانه ای و همراهی عملی مقامات عالی رتبه سیاسی را فراهم کند!
رتکلیف کارمند سازمان حسابرسی ملی انگلستان بود و پس از شش سال فعالیت دولتی، شرکت خصوصی خودش را زد که وظیفۀ حسابرسی نهاد های دولتی انگلستان و اتحادیۀ اروپا را به عهده دارد. رتکلیف، پژوهشگر امور غرب آسیا و خصوصاً رژیم صهیونیستی بود، تز دکترایش نیز با موضوع فلسطین بود و بار ها به فلسطین اشغالی سفر کرده بود. او با شرکت در همایش سواز با موضوع «غرب آسیا» با نازنین زاغری آشنا شد. دانشگاه سواز از مراکز تربیت نیرو های اطلاعاتی MI۶ در انگلستان است.
نازنین زاغری، سال ۱۳۵۷ در تهران متولد شد. در دانشگاه تهران، رشتۀ مترجمی زبان انگلیسی خواند و در مؤسسات مختلف زبان انگلیسی در سال های ۷۷ تا ۷۹ مشغول به کار بود. در سال ۸۱ و با حضور در روزنامه های همشهری و شرق وارد فضای سیاست و روزنامه نگاری شد. سال ۱۳۸۲ با یک شرکت ژاپنی به نام جایکا به مدت شش ماه در کرمان همکاری کرد و پس از آن نیز بین سال های ۸۳ تا ۸۵ در سازمان های بین المللی نظیر صلیب سرخ جهانی و سازمان بهداشت جهانی در تهران مشغول کار شد. با همین رزومۀ کاری بود که سال ۱۳۸۶ از دانشگاه متروپلیتن لندن درخواست بورس کرده و تقاضایش قبول می شود. در سفارت انگلستان، به او ویزای ۱۵ ماهه برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در رشتۀ مدیریت ارتباطات می دهند. او در همایش دانشگاه سواز شرکت داده شد و همین سرآغاز آشنایی اش با رتکلیف و ازدواج با او شد. این دو، حتی محل آشنایی شان هم جایی برای حضور شهروندان عادی نبود!
این ازدواج باعث شد زاغری بتواند تابعیت انگلیسی بگیرد و بعد هم مهره اصلی یکی از مهم ترین پروژه های جنگ نرم انگلستان علیه جمهوری اسلامی یعنی پروژۀ زیگزاگ بشود.
زیگزاگ نیرو تربیت می کرد؛ نه نیروی خبرنگار، بلکه مهره جنگ نرم. افراد را شناسایی می کرد و با هزینه خود به ترکیه، مالزی و هند می فرستاد تا شهروندخبرنگار تربیت کند. این پروژه را نازنین زاغری برای ایران پیش می برد. هزینه این پروژه ها را دولت انگلیس و هلند و سایر رفقا! پرداخت می کردند.
سال ۸۱ او به نام کمک به مردم زلزله زده بم و در واقع برای خدمت رسانی به پروژه تحقیقاتی سازمان صلیب سرخ در مورد آب های زیرزمینی کرمان، شش ماه در بم مستقر می شود. خیریه و فعالیت های انسان دوستانه از مهم ترین پوشش های فعالیت های جاسوسی زاغری و همسرش است. چنانکه از رتکلیف تنها به عنوان بنیانگذار بنیاد خیریه رویترز نام برده می شود و لاغیر!
تبادل یک مهره سوخته
نازنین زاغری پس از پنج سال حالا در آستانه مبادله شدن با صد ها میلیون پوند و یک شهروند ایرانی است. جریان غربگرای داخلی و خارجی در همه این پنج سال تلاش کرد تا بگوید او جاسوس نیست، اما او فراتر از جاسوس بودن، جاسوس تربیت می کرد. زاغری آخرین نفر از یک حلقه ۵۰ نفره جاسوسی بود که دستگیر شد و با دستگیری اش این شبکه از هم فروپاشید. با دستگیری او و انجام بازجویی های متعدد و افشای خط شبکه ها و اقدامات او برای نهاد های امنیتی ایران، او دیگر یک مهره سوخته محسوب می شود. ایران توانسته فعالیت های او را متوقف، شبکه اش را متلاشی و حکم دستگاه قضایی کشور یعنی پنج سال حبس را در مورد او اجرا کند، لذا دیگر با او کاری ندارد.
موضوع، اما برای انگلیسی ها حیثیتی شده است. بار ها درخواست مقامات دولت انگلیس برای آزادی او، با بی اعتنایی دولت ایران مواجه شده و از سویی انگلیس در اذهان نیرو های متعدد جاسوسی اش در سراسر دنیا با این چالش مواجه است که توان دفاعی ثمربخش از آن ها را پس از به دام افتادن به دست دستگاه اطلاعاتی کشور هدف ندارد. از سویی، انگلیسی ها علاقه ندارند مهره ای را که سال ها هزینه مادی و غیرمادی برای تربیتش شده، به سادگی از دست بدهند. زاغری همچنان می تواند مربی مهره های جاسوسی انگلیسی باشد، اگرچه نتواند دیگر در ایران حضور یابد.
بی ارتباط با برجام
تلاشی همواره از سوی رسانه های ضدایرانی در جریان بوده تا هر موضوعی را به برجام متصل کنند و از خلال این اتصال، فشار مضاعفی بر ایران برای رهاسازی نازنین زاغری یا گرفتن امتیازاتی روی میز مذاکرات هسته ای وارد کنند. دولت انگلیس بسیار تلاش کرد موضوع زاغری را پای میز مذاکرات هسته ای بکشاند، اما نیرو های امنیتی و قضایی ایران از یک سو، و تیم مذاکرات هسته ای ایران از سویی دیگر مانع این پیوند شدند و دو پرونده بی ربط را جداگانه پیش بردند.
این رویکرد و عمل ایران دو پیام را به غرب می دهد؛ اول اینکه پرونده هسته ای ایران همه توان دیپلماتیک ایران نیست و ایران موضوعات دیگر سیاست خارجی را از مسیر دیگر و مختص به خود حل می کند و هیچ کشوری نمی توان به بهانه یک پرونده باز در موضوعی دیگر، روی میز مذاکرات هسته ای حرف دیگری را بیاورد. دوم اینکه، قدرت های بزرگ نمی توانند با اعمال فشار، نظر خود را بر خلاف سیاست های ایران دیکته کنند. از جمله توصیه های رهبر معظم انقلاب که به عنوان یک امر، مدنظر مقامات مذاکره کننده ایرانی بوده، گره نزدن تمامی مسائل داخلی و خارجی به مذاکرات است. عمل به این توصیه، با فشار های سیاسی دولت انگلیس از مسیر خارج نشد و در نهایت انگلیس مجبور شد برای آزادی جاسوس خود، تن به خواسته های مالی ایران بدهد. آن هم پس از اینکه آن جاسوس حبس پنج ساله ای را که از دستگاه قضایی ایران دریافت کرده بود، به تمامی طی کرد.
آزادی زندانیان آمریکایی؛ پیش شرط جدید آمریکا برای بازگشت به برجام!
