به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، بسیاری از پدرها و مادرها نگران این هستند که چرا فرزندان ما نمی توانند از حق خوددفاع کنند.
یعنی وقتی در جمعی قرار می گیرند و دیگر کودکان وسایل آن ها را بر می دارند، نمی توانند از خودشان دفاع کنند.
و یا اگر هم می خواهند از حقشان دفاع کنند، با بچه ها درگیر می شوند.
و یا در جمع یک گوشه می نشینند و خجالتی هستند.
و این نگرانی دائم همراه این پدر و مادر هست.
اما قبل از این که بخواهم راه حل را بیان کنم، باید دو نکته را به شما عرض کنم.
۱-رفتارهای کودکان در سال های متفاوت، تغییر خواهد کرد.
یعنی این گونه نیست که کودکی، اگر در حال حاضر بسیار بازیگوش است، پنج سال و یا ده سال بعد هم همین گونه باشد.
پس این رفتارها در گذر زمان، بسیار تغییر خواهند کرد.
۲- بسیاری از پدرها و مادرها هنگامی که ایرادی را در کودکشان می بینند، حالت ناامیدی به خودشان می گیرند و دائم رفتار فرزندشان را می بینند و حرص می خورند.
اگر قرار است رفتار فرزندمان خوب بشود، باید بلند شویم و دست به کار شویم و به او کمک کنیم که رفتار بهتر را انتخاب کند.
آموزش دفاع از خود به کودک
قلدری را برای فرزندتان تعریف کنید:
بسیاری از کودکان اصلا نمی دانند چه حقوقی دارند، چه رفتارهایی درست و کدام رفتارها نادرست است. به همین دلیل، وقتی با تمسخر یا خشونت از سوی هم سالان خود رو به رو می شوند، به جای دفاع از حق خود، گریه می کنند یا در گوشه ای پنهان می شوند.
از واژه قلدری و رفتارهای نادرست استفاده کنید. به فرزندتان توضیح دهید که قلدری رفتاری است که به دفعات، از عمد و با هدف آزار دیگران انجام می شود. این رفتار پذیرفته نیست و هیچ کس نباید آن را انجام دهد.
برایش توضیح دهید که قلدری فقط شامل کتک زدن/خوردن نیست. بلکه رفتارهایی مانند گرفتن وسایل دیگران به زور، مسخره کردن، توهین و پرخاشگری نیز شامل آن می شود و در مواجهه با این رفتارها باید از خودش دفاع کند.
از جمع جدا نشود:
قلدرها معمولا منتظر می مانند تا قربانی از جمع دوستانش دور شود. ماندن در جمع دوستان به خصوص در مکان هایی مانند مدرسه یکی از روش های تضمین شده آموزش دفاع از خود به کودک است. اگر فرزندتان دوستی ندارد، به او دوست یابی را آموزش دهد. داشتن دوستان متعدد سدی بر سر راه قربانی قلدری شدن است.
تمرین صحبت کردن کنید:
قاطعانه حرف زدن یکی از راه های دفاع کودک از خود است. در بسیاری از مواقع، قلدرها به دنبال اهداف ضعیف و ترسو هستند. با فرزندتان در خانه تمرین کنید که صدایی قاطع و محکم داشته باشد و در مواقع لزوم قاطعانه تذکر دهد که این رفتار باید تمام شود.
روش های دفاع کودک از خود را به صورت بازی درآورید:
از او بخواهید نقش کودک قربانی را بازی کند و شما نقش کودک زورگو را داشته باشید. با یکدیگر بازی زل زدن به چشم های یکدیگر و نترسیدن، قیافه مغرور داشتن، فرار از دست یک قلدر و خبر دادن به یک بزرگ تر را تمرین کنید.
ثابت شده است که قلدرها قربانی های خود را از بین کودکانی انتخاب می کنند که نمی توانند ارتباط چشمی برقرار کنند. بازی های فوق می تواند به فرزندتان اعتماد به نفس بیشتری بدهد.
به او یاد بدهید که در مواجهه با تمسخر دیگران، قاطعانه و خونسرد پاسخ بدهد «خودتی» و از موقعیت دور شود.
با فرزندتان رابطه خوبی داشته باشید و به او توجه کنید:
محبت و عشق خود را به فرزندتان انتقال دهید. کودکی که احساس کند مورد محبت و عطوفت خانواده است در برقراری ارتباط با دیگران موفق تر است.
اعتماد به نفسش را تقویت کنید. با او بازی کنید و اجازه دهید شما را شکست دهد. در حین بازی، بر روش های جوانمردانه تاکید کنید. هر بار تذکر دهید که کتک زدن و تقلب ممنوع است.
اجازه دهید در خانه ابراز وجود کند:
خانه اولین جایی است که آموزش دفاع از خود به کودک داده می شود. او باید در محیط خانه فرصت ابراز وجود و تصمیم گیری داشته باشد تا بتواند در محیط اجتماعی نیز ابراز وجود کند. مواقعی که اشتباهی از او سر می زند، اجازه دهید از خودش دفاع کند. اجازه دهید برای امور شخصی اش، مانند لباس، رنگ اتاق خواب، خرید اسباب بازی و امثالهم، خودش تصمیم بگیرد. دادن دو یا سه گزینه برای انتخاب می تواند روش مطمئنی در این مورد باشد.
مهارت نه گفتن را به او آموزش دهید:
اگر در خانه انتظار دارید فرزندتان بی چون و چرا از شما اطاعت کند و به حرف هایتان گوش دهد، کودکی وابسته و بی دست و پا تربیت خواهید کرد. تبعیت محض از بزرگترها باعث حذف استقلال و اعتماد به نفس از کودک می شود و این در دیگر روابط اجتماعی او خودش را نشان می دهد.
به او آموزش دهید که در مواردی که مایل نیست محترمانه نه بگوید.
اگر برای تربیت فرزندتان نیاز به مشاور داشتید، مشاوران سیمیاروم در کنار شما هستند.
از او بخواهید بزرگ ترها را خبر کند:
به او بگویید اگر دیگران به او حمله کردند، فورا یکی از بزرگترها را باخبر کند.
الگوی رفتاری خوبی باشید:
گاهی حتی دیده می شود که وقتی کودک به والدین شکایت می کند، آنها بی توجهی می کنند و می گویند اشکالی ندارد. این رفتار از سوی بزرگسالان درست نیست و پیامی دوگانه به کودک صادر می کند. کودک یاد می گیرد که در برابر خشونت ساکت باشد و از خود دفاع نکند.
خودتان نیز اعتماد به نفس داشته باشید و از حقتان دفاع کنید. اجازه ندهید در خانه شما خشونت خانگی رواج داشته باشد. اگر دچار مشکل خشونت خانگی هستید، آن را حل کنید. تحقیقات نشان می دهند کودکانی که شاهد کتک خوردن والدین به خصوص مادران خود هستند نمی توانند از حقشان دفاع کنند یا در آینده به فردی پرخاشگر و آزارگر تبدیل خواهند شد.
در عوض مهارت حل مسئله و گفتگو را به فرزندتان آموزش دهید:
دوست یابی و تقویت شبکه ارتباطی از روش هایی است که به فرزندتان همدلی، همکاری و جلب حمایت دیگران را آموزش می دهد. تا حد امکان برای او فرصتی برای بودن در کنار همسالانش فراهم کنید. اینکه فرزندتان نمی تواند از حق خودش دفاع کند، نباید به دلیلی برای دور کردن او از جمع کودکان تبدیل شود.
هر چه فرزندتان بیشتر در ارتباط با کودکان هم سن و سالش قرار گیرد، بهتر می تواند مهارت های گفتگو و حل مشکل با آنان را فراگیرد.
این بدان معنا نیست که او با یک کودک خشن و بی ادب تنها بگذارید. بلکه، برعکس او را از این کودکان دور کنید و در کنار کودکانی قرار دهید که رفتارهای سالم تری دارند. این ارتباط به خودی خود باعث تقویت اعتماد به نفس و آموزش دفاع از خود به کودک می شود. او را در کلاس های مختلف ثبت نام کنید یا به پارک و شهربازی ببرید تا بیشتر با کودکان در ارتباط باشد.
فرزندم نمی تواند از خودش دفاع کند، آیا من باید از او دفاع کنم؟
همیشه بهتر است تا حد ممکن در دعوای کودکان وارد نشوید و اجازه دهید خودشان مسائل را حل کنند. به ویژه در مواردی که دعوا بین کودکان یک خانواده و فامیل است، دخالت بزرگسالان می تواند باعث دعوا بین بزرگترها شود. این عدم دخالت تا زمانی مجاز است که خشونت فیزیکی وارد دعوای کودکان نشده است. کودکان زیر 8 سال معمولا به حمایت والدین خود در دعواهای فیزیکی نیاز دارند.
اگر کودک نمی تواند از خودش دفاع کند و در حال کتک خوردن است، هر چه سریع تر دخالت کنید. کودکان را از یکدیگر جدا کنید. به کودکی که فرزندتان را کتک زده، قاطع اما بدون خشونت کلامی و فیزیکی تذکر بدهید که حق ندارد بقیه بچه ها را کتک بزند.
نکته:
اگر به ذهنتان خطور کرده است که با والدین کودک خشن صحبت کنید، به شما اطمینان می دهیم که معمولا این روش نتیجه مثبتی ندارد. والدین اغلب از فرزندشان دفاع می کنند و مسائل دنیای کودکانه باعث دلخوری بزرگ ترها می شود. بهتر است فرزندتان را از این محیط دور کنید.
در صورتی که یک کودک دائما فرزندتان را آزار فیزیکی می دهد، با او صحبت کنید که از فرزندتان دور بماند. اما اگر این ماجرا تکرار شد، مسئله را بدون خشونت و در آرامش با بزرگترهای او یا معلم/مدیر مهدکودک یا مدرسه در میان بگذارید.
