معرفی رمان وجدان زنو اثر ایتالو اسووو

درباره کتاب وجدان زنو

وجدان زنو،یک رمان طولانی است که به عنوان اثری مهم از مدرنیسم در سنت جویس و کافکا مورد استقبال قرار گرفت.رمان جذاب و پرتحرک و بی نظیر ایتالیو سووو خوانندگان را در اعماق ذهن های خود گول می زند. ذهن مورد نظر متعلق به "زنو"، یک تاجر ایتالیایی عصبی است که به دستور روانپزشک خود در حال نوشتن اعترافات خود است. در این کتاب، کوشش های قابل ملاحظه زنو برای ترک سیگار ، معاشرت او با "آدا" زیبا و در عین حال بی پاسخ و رابطه او با "خواننده ای مشتاق" را دنبال می کنیم. وجدان زنو با ارتباط به این شرط های نادرست و خردمندانه و دلسوزانه ، یک معجزه ی واقع گرایی - روانشناختی است.

سبک روایی زنو روان و ساده است. هر داستان را سر راست تعریف می کند. اما با جلو رفتن رمان، احساسات زنو همراه با موضوعات کتاب پیچیده می شود. پیچیدگی او را از پا در نمی آورد- اما بیش از پیش اطمینانی از معنا و درستی اعمالش ندارد تا جایی که به روانکاوش فکر می کند و به این نتیجه می رسد که تلاش دکتر برای درمان او اشتباه است و خاطره ها و تصاویری را می خواهد از ذهن زنو پاک کند که او آن ها را بسیار می ستاید. در جایی می گوید «باور دارم او تنها کسی در جهان است که وقتی به او بگویم می خواهم با دو زن روی هم بریزم، از خودش می پرسد: خوب حالا ببینیم چرا این مرد می خواهد با دو زن روی هم بریزد.»

خلاصه داستان وجدان زنو

زنو مردي است كه براي مشكلات روحي اش به روان پزشك مراجعه كرده و اكنون دارد آرام ارام و با جزئيات خاطرات مختلف زندگي و احساسات واقعي اش را صادقانه بازگو مي كند تا به كنه درد و رنج خود پي ببرد. مشكلاتش در ترك سيگار، احساساتش نسبت به زنان و ..

رمان شامل شش فصل است: آخرین سیگار، مرگ پدر، ماجرای ازدواج من، همسر و معشوقه، داستان یک شرکت تجاری و روانکاوی.

کتاب، تشکیل شده از خاطرات زنو کاسینی که به اصرار روانپزشکش آن را نوشته و نشان دهنده علاقه نویسنده به تئوری های زیگموند فروید است. این رمان هم مثل نوشته های قبلی اسووو از طرف منتقدین و خوانندگان ایتالیایی کاملآ نادیده گرفته شد. به شکلی که اگر تلاش های جیمز جویس برای ترجمه و چاپ آن در پاریس نبود شاید تا به حال از بین رفته بود. در واقع تلاش های جویس برای معرفی کتاب به منتقدین فرانسوی و ستایشی که آن ها از این اثر به عمل آوردند باعث توجه منتقدین ایتالیایی به آن شد.
در وجدان زنو همین دو جنبهٔ زندگی انسان به نحوی استادانه ترسیم شده است. وقتی که از ادبیات جدید اروپا صحبت می کنیم و بلافاصله به یاد جیمز جویس، پیراندلو، کافکا، پروست، لارنس، ژید و توماس مان می افتیم، نباید فراموش کنیم که ایتالو اسووو چه از جهت اصالت سبک و چه از جهت غنای ادبی از زمره این پیشگامان ادبیات نوین اروپاست؛ و این سخن آندره تریو را درباره وجدان زنو از یاد نبریم: «یک شاهکار عظیم و باور نکردنی … در طول یک قرن احتمال دارد فقط پنج یا شش اثر به این غنا و عظمت خلق شود.»

درباره نویسنده کتاب عشق با حروف کوچک

آرون اتور اشمیتز متخلص به ایتالو اِزوِوُ تاجر و نویسنده ایتالیایی در ۱۹ دسامبر ۱۸۶۱ در تریسته از مادری یهودی متولد شد. و در ۱۳ سپتامبر ۱۹۲۸ در یک تصادف اتومبیل از دنیا رفت. سهامدار یکی از بزرگترین شرکت های صنعتی ایتالیا بود و در طول سی سال نویسندگی تنها سه رمان و چند داستان کوتاه و نمایش نامه منتشر کرد. اِزوِوُ رمان "وجدان زنو" (یا اعترافات زنو) را در سال ۱۹۲۳ منتشر کرد. کتاب، تشکیل شده از خاطرات زنو کاسینی که به اصرار روانپزشکش آن را نوشته و نشان دهنده علاقه نویسنده به تئوری های زیگموند فروید است. این رمان هم مثل نوشته های قبلی اِزوِوُ از طرف منتقدین و خوانندگان ایتالیایی کاملآ نادیده گرفته شد. به شکلی که اگر تلاش های جیمز جویس برای ترجمه و چاپ آن در پاریس نبود شاید تا به حال از بین رفته بود. در واقع تلاش های جویس برای معرفی کتاب به منتقدین فرانسوی و ستایشی که آن ها از این اثر به عمل آوردند باعث توجه منتقدین ایتالیایی به آن شد.

قسمتی از کتاب عشق با حروف کوچک

حال که خودم را تجزیه و تحلیل می کنم، شک و تردیدی وجودم را فرا می گیرد: شاید تنها به این علت علاقه مند به سیگارم که بتوانم گناه تمام ضعف ها و ناتوانی هایم را روی دوش آن بیندازم. چه کسی می تواند بگوید با ترک سیگار من همان مرد قوی و ایده آلی می شدم که آرزوی بودنش را داشتم؟ شاید ناخودآگاه، همین شک و تردید است که مرا وابسته به عادت ناپسندم کرده است: راهی آسان برای زندگی، با این تصور که انسان خودش را موجود فوق العاده ای فرض می کند که بزرگی و عظمت با سرشتش عجین شده است، منتها این عظمت و بزرگی به عللی کشف ناکرده باقی مانده است. من این احتمال را برای توجیه ضعف های جوانی ام پیش کشیده ام ولی از ته دل به آن اعتقاد ندارم. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۲۴)

حال که خود پیر شده ام و دارم به وادی «پدرسالاری» نزدیک می شوم، بهتر درک می کنم که از لحاظ نظری بی اخلاق بودن به مراتب بدتر از آن است که شخص اعمال خلاف اخلاق انجام دهد. عشق یا نفرت ممکن است انسان را به طرف قتل نفس بکشاند، ولی تبلیغ آدمکشی یا تمجید از آن نوعی خبث طینت است و حکایت از شرارتی عمیق دارد. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۵۳)

احتمال دارد فکر ازدواج از روی خستگی به سرم افتاده باشد، خسته از آن همه یک نواختی! (کتاب وجدان زنو – صفحه ۸۸)

تصور می کنم همه ما، چه در روح و چه در جسم خودمان، محل های پنهانی و آسیب پذیری داریم که شرم و حیای ما نمی خواهد چشم نامحرم به این محل ها بیفتد. انسان به درستی نمی داند این محل ها کجاست ولی اطمینان دارد که وجود دارند. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۱۱۷)

کشتن، حتی اگر با خدعه و تزویر همراه باشد، به مراتب بیش تر با مردانگی سر و کار دارد تا از اعتماد دوستی سوءاستفاده کردن و راز دل دوست را پیش این و آن افشا کردن. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۱۹۶)

انسان یک نگاه را بهتر از یک حرف به خاطر می سپارد. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۲۹۱)

ما مردها همیشه از زنی که مرد دیگری را بر ما ترجیح داده است دل خوشی نداریم. اصلا درک نمی کنیم زنی که دست رد به سینه ما زده توقع چه همدردی از ما در مورد خطای ارتکابی اش می تواند داشته باشد. این «مرد دیگر» حتی اگر دوست ما باشد تاثیری در اصل قضیه ندارد، چون کور نیستیم و واقفیم که اموری از این قبیل به چه نحوی پایان می یابد! (کتاب وجدان زنو – صفحه ۳۶۶)

به نظرم آمد که مسئله دردناکی را حل کرده ام: انسان ها نه خوش جنس هستند و نه بدجنس و خیلی چیزهای دیگر هم نیستند. خوبی نوری است که فقط گاه گاهی عمق تاریک روح بشری را با شعله های گریزان روشن می سازد: شعله ای برمی خیزد و بلافاصله خاموش می شود. ولی در لحظه ای کوتاه که راه آدمی را روشن می سازد، شخص می تواند جهتی را که در تاریکی باید بپیماید انتخاب کند و به همین علت است که همیشه امکان خوب بودن و خوبی کردن برای انسان وجود دارد، مسئله اساسی هم همین است. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۴۱۰)

نباید نسبت به آدم ها ترحم داشت، چون اگر تسلیم چنین احساسی بشویم انتهایش نامعلوم است و جز ملال و دردسر بهره ای نصیب مان نخواهد شد. ارمغان قانون طبیعت شادی و خوشبختی نیست بلکه رنج و بدبختی است. وقتی صیدی خوش خوراک، در دام می افتد انگل ها از هر طرف هجوم خواهند آورد و اگر وجود نداشته باشند به وجود خواهند آمد. دیری نخواهد گذشت که صید در دام افتاده کفایت نخواهد کرد، زیرا طبیعت در کارهایش حساب و کتابی ندارد، فقط تجربه می کند. وقتی صید کفایت نمی کند انگل ها هم کم می شوند: مرگی که بعد از درد و رنج سر خواهد رسید تعداد آن ها را کاهش خواهد داد و بدین ترتیب برای مدت زمان کوتاهی موازنه برقرار خواهد شد. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۴۵۰)

نمی دانم کدام لوده ای بود که وقتی از قبرستانی می گذشت با دیدن قبرهایی که آن همه نوشته های تحسین آمیز بر بالای سر آن ها آویزان بود، گفته بود: پس آدم های بدکاره و گناهکار را کجا دفن کرده اند. حرفی بسیار احمقانه! مرده ها هرگز مرتکب گناهی نشده اند. (کتاب وجدان زنو – صفحه ۴۷۰)

وقتی انسان پیر است، در سایه می ماند. حتی اگر خیلی هم ظریف طبع و بذله گو باشد! (کتاب وجدان زنو – صفحه ۵۱۴)

شناسنامه کتاب عشق با حروف کوچک

نویسنده: ایتالو اسووو

مترجم: مرتضی کلانتریان

ناشر: بان

تعداد صفحات: 536

معرفی رمان عشق با حروف کوچک اثر فرانسس میرالس