به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از ورزش سه، تیم ملی والیبال ایران نتوانست در مسابقات قهرمانی جهان انتظارات را برآورده کند و با شکست برابر برزیل که در نهایت به مقام سوم رسید، از دور رقابت ها کنار رفت.
میلاد عبادی پور، بهترین بازیکن تیم ملی والیبال هم در لیگ ملت ها و هم در مسابقات قهرمانی جهان بود؛ و تنها کسی بود که به بازی بد تیم اعتراف کرد. میلاد ابایی از انتقاد ندارد، مشکلش این است که چرا بعد از بازی های تیم به بازیکنان و خانواده هایشان توهین می شود. او 5سال در لیگ لهستان و برای تیم اسکرا بازی کرد و روزهای آینده به ایتالیا می رود تا پیراهن میلانو را بپوشد. بازیکنی که در این سطح بالای جهانی بازی می کند و از طرف مربیان بزرگ دنیا تمجید شده، یک روز در بین هواداران ایرانی محبوب است و یک روز مغضوب. او در گفت وگو با همشهری پیرامون اتفاقات اخیر صحبت کرده است.
واقعا خسته شدید؛ لیگ ملت ها، بازی های دوستانه و مسابقات قهرمانی جهان. شاید اگر مسابقات جهانی پایان بهتری داشت، خستگی به تن تان نمی ماند.
همیشه این خستگی لذت بخش است. والیبال فقط کار ما نیست، عشق ماست. وقتی والیبال بازی می کنیم، احساس غرور می کنیم. نتایج مسابقات اخیر طوری شد که ما در درجه اول شرمنده مردم شدیم و بعد هم شرمنده خانواده ها و خودمان. اتفاقاتی که در مسابقات جهانی افتاد، چیزی نبود که ما می خواستیم. ورزش 2چهره دارد؛ یک روز خوب دارد که به بهترین ها می رسی و یک چهره خیلی بدی هم دارد که هر کاری می کنی، چیزی که باید اتفاق بیفتد، نمی افتد. بهترین مثال هم فرانسه است. قهرمان المپیک نتوانست به جمع 4تیم مسابقات جهانی برسد. اگر حتی قهرمان المپیک هم بشوی، نمی توانی بگویی همیشه قهرمان می مانی.
از خودتان چه توقعی داشتید؟
نه من که همه ما از خودمان توقع داشتیم بهترین عملکردمان را در این مسابقات داشته باشیم ولی نتوانستیم. به برزیل 3-صفر باختیم، ایرادی نداشت اگر با همین نتیجه شکست می خوردیم ولی باید به این تیم فشار می آوردیم. در ست اول و دوم هیچ فشاری به حریف وارد نکردیم. ما بدترین والیبال را مقابل این تیم بازی کردیم.
در بازی با مصر به نظر می رسید بازی بد تیم، نتیجه دست کم گرفتن حریف است. ولی در بازی با برزیل، تیم آشفته بود. ترس از باخت بود یا هر چیز دیگری، اجازه نمی داد بازی خودتان را انجام بدهید.
می توانم بگویم ما از اینکه به برزیل باختیم ناراحت نیستیم، ما به تیمی باختیم که همیشه مدعی قهرمانی است. چون باختیم این حرف را نمی زنم ولی معتقدم شکست در برابر این تیم ها برای ما خوب است، چیزهای زیادی یاد می گیریم، به پختگی و تجربه لازم می رسیم، متوجه می شویم در امتیازات حساس باید چه کار انجام بدهیم، ایرادهای تیم و خودمان را بهتر متوجه می شویم و برای بهتر شدن تلاش می کنیم. اگر ما به تیم هم سطح یا نسبتا ضعیف تر می باختیم، ایرادهایی که داریم به چشم نمی آمد. ما مقابل برزیل به قدری اشتباه داشتیم که فرصت نشد آنها اشتباه کنند. در این بازی متوجه شدیم کجا می توانیم اشتباه کنیم و کجا حق اشتباه نداریم.
متأسفانه باب شده که وقتی تیم می برد و تو خوب بازی می کنی، همه می گویند وظیفه اش است که خوب بازی کند. وقتی هم که یک بازی خوب نیستی، علیه ات شعار می دهند. ما هم آدم هستیم و هر آدمی در زندگی شخصی اش هم اشتباه می کند. بازی با برزیل، روز من نبود و نسبت به بازی های قبل بدتر بودم ولی والیبال تنیس و بوکس نیست، بازی گروهی است. تیم است که نتیجه می گیرد یا نمی گیرد. وقتی تیم می بازد، کادر فنی و بازیکنان همه با هم اشتباه کرده اند. ما در تیم مشکلات زیادی داریم که باید برطرف شود. بعضی از بازیکنان نخستین بار بود که مسابقات جهانی را تجربه می کردند. باید به آنها حق بدهیم که در فشار بالای بازی و در شرایط حساس بازی ندانند چه کار کنند، آن هم در مقابل برزیل که گرگ این مسابقات است و پوئن مفت به هیچ تیمی نمی دهد. هم کادر فنی و هم بازیکنان در لیگ ملت ها و مسابقات قهرمانی جهان اشتباهاتی داشتند که این اشتباهات باید در آینده برطرف شود.
مشکل اصلی تیم چه بود؟
مسابقه خودش استرس دارد. وقتی اسم حریف هم بزرگ باشد، این استرس بیشتر می شود. فشارهایی هم از بیرون روی تیم بود. باید این را قبول کنیم که اشتباه کردن بازیکنانی که هنوز زیر 24سال سن دارند، طبیعی است. در ورزش ما، نگاه این است که هیچ کسی حق اشتباه کردن ندارد. تیم اشتباه نکند، تیم نمی شود، بازیکن اشتباه نکند، بازیکن نمی شود. مایکل جردن اشتباه کرد، شکست خورد تا اسطوره بسکتبال جهان شد.
ما نه به بازیکن حق اشتباه کردن می دهیم و نه به مربی. از بیرون به قدری روی مربی فشار است که جرأت نمی کند، تعویض کند. بازیکن در پوئن های حساس می ماند چه تصمیمی بگیرد، چون می داند مورد قضاوت قرار می گیرد.
اگر در بازی با مصر تیم بهتر بازی می کرد یا نتیجه ستی را که از هلند جلو بود می برد، شاید این فشارها کمتر می شد.
بعضی ها دوست دارند، چیزی را ببینند که خودشان می خواهند. در ست دوم بازی با هلند ما 7 امتیاز عقب بودیم و جبران کردیم. سرمربی هلند استعفا می کرد که تیمش ست برده را باخته؟ یک روز خوب و سرحال هستی، عالی هم کار می کنی ولی هر کاری می کنی نمی توانی حریف را ببری. اگر جای هلند و ما عوض می شد و ما به اوکراین می باختیم و حذف می شدیم، نمی دانم چه اتفاقی می افتاد. حداقل الان می توانیم بگوییم به برزیل باختیم. هلند با باخت مقابل اوکراین حذف شد و هیچ اتفاقی هم نیفتاد.
مگر می شود انتقاد نکنند؟ سرمربی و بازیکن آنها هم باید جوابگوی این شکست باشند. اما فرق این است که کسی به آنها توهین نمی کند. مثل همه کشورها از ما هم باید انتقاد شود، تا انتقاد نشود چیزی درست نمی شود اما تا تیم می بازد، بی ادبی و توهین می کنند. من میلاد عبادی پور بد، خانواده من چه گناهی کرده است؟ ما سعی می کنیم خانواده هایمان را از فضای توهین ها دور کنیم، ولی هر طور باشد به گوششان می رسد و به چشم شان می خورد.
این رفتارها در روحیه شما و عملکرد تیم تأثیر منفی می گذارد؟
مگر می شود نگذارد. این فقط مشکل ما والیبالی ها یا حتی ورزشی ها نیست. هنرمندان هم با همین مسئله روبه رو هستند.
صابر کاظمی سال پیش ستاره بود ولی امسال نتوانست خوب بازی کند. امین اسماعیل نژاد در لیگ ملت ها چهره شد اما در قهرمانی جهان خیلی پرفروغ نبود. این نگرانی وجود دارد که آنها راهشان را اشتباه بروند.
از 2نفر از بهترین های حال حاضر والیبال ایران نام بردید. آنها آینده درخشانی دارند و این را ثابت می کنند. این اتفاقاتی که برایشان افتاده کوتاه مدت است.
می گویند فدراسیون باید از سرمایه ها محافظت کند. مثلا باید به صابر مشاوره می داد که چطور خودش را مدیریت کند و حداقل اینکه به لیگ قطر نرود.
هر کسی مسئول زندگی خودش است. فدراسیون نمی تواند دخالت کند.
بعد از رفع خستگی چه کار می کنید؟ در ایتالیا اتفاقات خوبی می افتد؟
برای سفر به ایتالیا آماده می شوم. آینده را کسی ندیده. همیشه امکان پیشرفت هست، به شرطی که خودت بخواهی.
و این خواستن در میلاد زیاد است؟
صددرصد.
هر بازیکن یک کاپیتان
تجربه کاپیتانی برای میلاد جذاب بود: «قبل از مسابقات با صحبت هایی که می شد، تحت فشار بودم و فکر می کردم اتفاقات بدی می افتد ولی دیدم بازیکنان خیلی حرفه ای هستند و می دانند که چطور کارشان را انجام بدهند و چطور رفتار کنند. من هم یک بازیکن معمولی مثل بقیه بودم. جاهایی که من مشکل داشتم، آنها کمک می کردند و جاهایی که آنها با مسئله ای روبه رو می شدند ، بقیه جمع می شدند تا کار را جلو ببرند. هر بازیکن برای خودش یک کاپیتان بود.» او شکسته نفسی می کند: «نه واقعا همینطور بود. خوشحالم که عضوی از این تیم بودم. همه می دانند که چقدر بی انضباطی یک تیم را اذیت می کند. ما این مشکل را نداشتیم.»
پیروزی مجیدی در امارات جنجالی شد/ کار به شکایت کشید!
