به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، ابتدا بگویم که من جناب جنتی را مردی عادل و دلسوز می دانم، ولی معتقدم ایشان سیاست نمی داند و اخلاق سیاسی و اجتماعی هم ندارد.
در مورد جناب کدخدایی که خدمت ایشان نرسیده ام، تصورم این است: مردی است وزین و با حوصله و مسئولیت شناس، اما تا آنجا که خود من در جریان اعلام «عدم احراز صلاحیت» خودم برای نمایندگی دوره پنجم مجلس خبرگان رهبری بوده ام. آنچه آقای کدخدایی فرموده اند به نظر من عملی نشده است.
من به هیچ وجه نمی گویم ایشان خلاف واقع می گوید، ابداً. عرض من این است که اوضاع سیاسی ما، اصلاً به قدری از هم گسیخته است که هر کسی در هر گوشه ای، عملاً به شیوه «ملوک الطوائفی» عمل می کند و گروه یا فردی که دارای مسئولیتی است، خود را «مالک الرقاب» دیگران می پندارد... این گروه ها و افراد از نظر شخصیت حقوقی جز آنند که در شخصیت حقیقی...مشکل، مشکل ساختاری و ضعف و عدم انسجام نهادهای حقوقی ماست. این اصل، در مورد شورای نگهبان هم حاکم است؛ و اما دلیل موردی آن:
… من در کرمان، نامزد نمایندگی مجلس خبرگان شدم و برادرانی سی ـ چهل نفر از همه شهرستان های استان، به صورت هماهنگ با من دیدار کردند و درصدد تشکیل ستاد انتخاباتی حقیر بودند. کارهای مقدماتی صورت گرفت و من ثبت نام کردم که روزی به طور ناگهانی، نامه ای به دستم رسید که شورای نگهبان «صلاحیت» شما را «احراز» نکرده است.
می دانیم «عدم احراز صلاحیت» تعبیر محترمانه ای است از «رد صلاحیت!»؛ البته وجه قانونی آن هم ملاحظه شده است، چرا که برای «رد صلاحیت»، باید دلیل داشته باشند که فلانی به فلان و فلان دلیل موجه، رد شده است. اما در مورد «عدم احراز صلاحیت»، کافی است شورای نگهبان به طور اجمال بگوید من «احراز» نکرده ام؛ نه آنکه تو صلاحیت نداری. یعنی من (شورای نگهبان)، که «احراز صلاحیت» نکردم، دلیل بر این نیست که تو واقعاً «صلاحیت» نداری. شاید هم صلاحیت داشته باشی، ولی منِ شورای نگهبان «صلاحیت» تو را «احراز» نکرده ام…
اتفاقاً اشکال اصلی من، به همین عبارت «عدم احراز صلاحیت» است، (به جای احراز عدم صلاحیت ـ دقت کنید) چون «عدم احراز صلاحیت» نمی تواند دلیل بر «رد صلاحیت» باشد. شورای نگهبان باید دلیل بر «رد» داشته باشد، نه«احراز»، چون «برائت» که در تمام شئون فردی و اجتماعی، شرعاً و عقلاً حاکم است. برای همین موارد به کار می رود. شما نمی توانید فردی را که به اتکاء«اصل برائت» هیچ دلیلی بر «عدم صلاحیت»ش ندارید. بگویید چون من «احراز» نکرده ام، پس تو «صلاحیت» نداری؛ چون شرعاً و عقلاً «احراز» لازم نیست. هم در معاملات عرفی و هم از نظر شرع انور، «اصل برائت» حاکم است. همین اصل «ضع امر اخیک علی احسنه» که بیشتر جنبه اخلاقی دارد، ناشی از «اصل برائت» است.
مشکل «احراز» شورای نگهبان، همین داوری های متفاوت (و حتی متناقض) درباره افراد است. چرا کسی که در یک دوره، قبول شده است(مثل من)، در دوره دیگر رد می شود؟ یا برعکس، کسی که در یک دوره، رد شده در دوره دیگر قبول می شود؟
برای هر دو مورد باید سند معتبر باشد، نه اینکه برای اعلام صلاحیت، شواهد و مدارک به طور سلیقه ای قبول شود و در موارد رد، تنها گفته شود احراز نکرده ایم و پاسخ«چرا» را هم ندهند. (مثل مورد خاص حقیر)
به هر حال، من چون اعتراض داشتم، نامه اعتراضی به شورای نگهبان نوشتم؛ اما دریغ حتی از اعلام وصول نامه! جواب نامه و ارائه دلیل «رد»، پیشکش… و من به مصداق «آنچه به جایی نرسد، فریاد است»، از آن پس دم فروبستم. اما اکنون می خواهم بگویم:
جنابان آقایان جنتی و کدخدایی! شورای نگهبان شما در سراسر کشور شعبه دارد و این شعبه ها، همه جا تحت نظارت دقیق شما نیستند. مثلاً خانم موحدی از شعبه کرمان، رد شد؛ آمد تهران، تایید شد، ولی وقت، گذشته بود و رأی نیاورد. به نظرم مرا همین شعبه کرمان «احراز صلاحیت» نکرده بود! اگر از بالا بوده، بفرمایید!… بچه های شورای نگهبان کرمان تا آنجا که می شناسمشان، بچه های خوبی هستند، ولی تندند و هیجانی و فاقد صلاحیت برای داوری در مورد صلاحیت افراد. از نظر رتبه علمی هم، شاگرد شاگرد پاره ای از نامزدها هستند. من آنها را دوست دارم. ولی جوانند و احساساتی … مگر کار مملکت، بچه بازی است؟!
* * *
ببخشید… قلم، طغیان کرد… حاصل کلام آنکه من آقای کدخدایی را در شخصیت حقیقی، مردی باوقار و بافضل می شناسم، ولی موضع گیری ها و دفاعیات ایشان را به عنوان سخنگوی حقوق دانان شورای نگهبان، قبول ندارم.
و کلام آخر آنکه ما از نظر سیاسی، «آرد»مان را بیخته ایم و «الک»مان را آویخته ایم… اما این راه و رسم مملکت داری نیست!
4 سال پیش