انواع چسبندگی‌ در زنان

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، زنان به دلیل ساختار بدنی خاصی که دارند،باید بیشتر مراقب سلامت خود باشند. ناراحتی های زنان از شایع ترین مشکلاتی است که می تواند جسم زن را آزرده کند بنابراین باید نسبت به علائم هرچند کوچک حساس بود و به موقع نسبت به رفع آنها اقدام کرد. رحم به عنوان یکی از اجزای مهم دستگاه تناسلی زنانه که تخمدان ها را دربر گرفته، نقش مهمی در باروری زنان ایفا می کند و کوچک ترین نقصانی در این اندام، احتمال ناباروری را برای آنها به بار می آورد. ایجاد هر گونه آسیب، زخم یا عفونتی در داخل دیواره رحم می تواند بهانه ای برای آغاز چسبندگی رحمی باشد. به عبارتی، چسبندگی رحم به موقعیتی اطلاق می شود که در بافت دیواره پوششی رحم زخم هایی ایجاد می شود.
علائم این حالت روی حفره رحمی تاثیر گذاشته و معاینات دقیق پزشکی لازم است تا هرچه سریع تر پزشکان بتوانند بیماری را تشخیص داده و اقدامات درمانی را آغاز کنند. از شایع ترین علائم چسبندگی رحمی می توان به ناباروری، نامنظمی سیکل ماهیانه مانند کاهش خونریزی ها یا قطع ناگهانی سیکل های قاعدگی، درد دوره ای در ناحیه لگن و سقط های مکرر جنین اشاره کرد.

انواع چسبندگی ها در زنان

۱- چسبندگی داخل رحم است
۲- چسبندگی در داخل لگن
هر یک از این دو حالت، موضوعی جداگانه است.
چسبندگی داخل رحمی در شرایط معمولی برای هیچ زنی اتفاق نمی افتد، چرا که پوشش درونی رحم یا مخاط آندومتر در رحم به طور طبیعی و مرتب ایجاد می شود و ریزش می کند که باعث به وجود آمدن قاعدگی می شود. اما گاهی اوقات تحت شرایطی این مخاط از بین می رود و کم کم به دلیل فقدان آندومتر، قسمت های مختلف داخلی رحم به هم می چسبند که اصطلاحا به آن «نشانگان آشرمن» گفته می شود.

تشخیص چسبندگی ناشی از اندومتریوز

آندومتریوز زمانی اتفاق می افتد که سلول هایی که ماهانه در رحم ریزش می کنند، در خارج از رحم رشد می کنند. هنگامی که این سلول ها متورم می شوند و رحم سعی در تخریب سلولها می کند، ناحیه اطراف آنها ملتهب می شود و باعث ایجاد باندی از بافت اسکار می شود که به چسبندگی معروف است. چسبندگی ها بیشتر در ناحیه لگن، اطراف تخمدان ها، رحم و مثانه مشاهده می شود. آندومتریوز یکی از شایع ترین دلایلی است که باعث ایجاد چسبندگی زنان می شود و به علت جراحیهای قبلی نیست. هیچ روش مشخصی برای جلوگیری از ایجاد چسبندگی وجود ندارد، اما گزینه هایی برای تسکین درد و اقدامات پزشکی وجود دارد که می تواند به کنترل آنها کمک کند.
اگرچه چسبندگی می تواند علائم اندومتریوز را تحت تأثیر قرار دهد، درک این مسئله که چسبندگی با مجموعه علائم جداگانه خود همراه است، مهم است. به همین دلیل است که وقتی چسبندگی اندومتریوز ایجاد می کنید، ممکن است علائم شما تغییر کند.

علائم چسبندگی ناشی از اندومتریوز

چسبندگی ممکن است باعث این علائم شود:

• نفخ
• اسپاسم
• حالت تهوع
• یبوست
• مدفوع شل
• خونریزی از رکتوم

همچنین ممکن است قبل و در طول دوره ماهیانه نوع دیگری از درد را احساس کنید. زنان مبتلا به چسبندگی، درد را بیشتر به عنوان احساس ضربه درونی توصیف کنند.

چگونه علائم خود را مدیریت کنیم

در صورت ابتلا به چسبندگی ناشی از اندومتریوز پیدا کردن راهی برای کنترل علائم می تواند کمک کننده باشد. داروهای بدون نسخه، مانند ایبوپروفن (Advil) و استامینوفن (Tylenol) می توانند به حداقل رساندن درد کمک کنند، اما بعضی اوقات آنها به اندازه کافی موثر نیستند. نشستن در حمام گرم یا گذاشتن یک بطری آب گرم روی شکم هنگامی که درد زیاد است می تواند به آرامش عضلات کمک کند و درد ناشی از چسبندگی را تسکین دهد. پزشک شما همچنین ممکن است تکنیک های ماساژ و فیزیوتراپی را برای از بین بردن بافت اسکار و کاهش درد توصیه کند. این شرایط می تواند بر زندگی جنسی، زندگی اجتماعی و سلامت روان فرد تأثیر بگذارد. صحبت با یک متخصص اعصاب و روان درباره این عوارض جانبی می تواند در مقابله با هرگونه احساس افسردگی یا اضطرابی که ممکن است تجربه شود کمک کند.

چه گزینه های درمانی برای چسبندگی وجود دارد؟

با جراحی برای از بین بردن چسبندگی احتمال بازگشت چسبندگی یا ایجاد چسبندگی بیشتر وجود دارد. به همین علت مهم است که هنگام برداشتن چسبندگی اندومتریوز، از این خطر آگاه باشید. چسبندگی از طریق نوعی جراحی به نام برداشت چسبندگی برداشته می شود. محل چسبندگی شما مشخص خواهد کرد که چه نوع جراحی برای شما مناسب است. به عنوان مثال، عمل جراحی لاپاروسکوپی کمتر تهاجمی است و می تواند چسبندگی را که باعث انسداد روده شما می شود را برطرف کند. همچنین احتمال ایجاد چسبندگی های بیشتر طی فرایند بهبودی با لاپاروسکوپی کمتر است. برخی از روشهای از بین بردن چسبندگی به جای لیزر باید با تجهیزات جراحی سنتی انجام شوند. جراحی برای برداشتن چسبندگی در حالی انجام می شود که فرد به دلیل خطر عفونت تحت بیهوشی عمومی و در بیمارستان باید بستری شود. زمان بهبودی بسته به اندازه برش ایجاد شده متفاوت است.