گلوکز یک قند است. این یک ترکیب با طعم شیرین است که به خوبی در آب حل می شود. موارد زیادی از گلوکز به عنوان قند استفاده می شود. از نظر شیمیایی، گلوکز یک مونوساکارید است. این واحد مونومری برای تشکیل مولکول های پلیمری است که به عنوان پلی ساکارید شناخته می شود. تعدادی ترکیبات پلی ساکاریدی وجود دارد که شامل واحدهای گلوکز است. بنابراین، این یک مولکول فراوان در طبیعت است. گلوکز و دکستروز تقریباً یکسان هستند. اما این اصطلاحات با در نظر گرفتن ساختارهای شیمیایی متفاوت هستند.
درمان هیپوگلیسمی شدید ناشی از انسولین
دکستروز هیپرتونیک جهت کاهش فشار CSF
مسمومیت حاد با الکل
تحریک پوستی، خروج محلول از رگ (Extravasation )، تب، عفونت، در ناحیه تزریق، احتباس سدیم، ادم و در صورت عدم شناسایی و درمان، سکته قلبی از خطرات بالقوه دکستروز است. مصرف دکستروز تزریقی ممکن است باعث هیپوکالمی، هیپوفسفاتمی و هیپومنیزی می گردد. مصرف طولانی مدت محلول های دکستروز به شکل تغذیه وریدی، ممکن است باعث اختلال در تولید انسولین شود. برای جلوگیری از این امر، ممکن است نیاز به مصرف توام انسولین نیز باشد. قند خون و ادرار باید به طور مرتب کنترل شود. تزریق دکستروز ممکن است منجر به دیورز گردد.
محلول های دکستروز باید در بیماران دیابتی بدون تظاهرات بالینی یا با علائم آشکار و همچنین در بیماران مبتلا به سندروم عدم تحمل کربوهیدرات، هایپوفسفاتمی، کمبود تیامین با احتیاط مصرف شود. از تزریق سریع باید خودداری گردد زیرا ممکن است باعث ایجاد هایپرگلیسمی، سندروم هایپراسمولار، ادم ریوی یا گلیکوزوری، گیجی و از دست دادن هوشیاری شود.
