ورزش بند لغزی
کسانی که دنبال ورزش های هیجان انگیز هستند،فکر میکنند ورزش های مانند پریدن پایه ، چتر بازی و… هیجان دارد
ورزش های به مانند، این ها تپش قلب را زیاد کند هیجان انگیز است.
ما اینجا قصد داریم ورزش عجیب بند لغزی را که بدون تپش قلب و در آرامش کامل انجام می شود و دارای هیجان بالایی است را برای شما توضیح دهیم.
ورزش عجیب بند لغزی،انجام حرکات تعادلی بر روی تکه ای از تسمه است که بین دو نقطه کشیده شده باشد اما زیاد سفت بسته نشده باشد.
در بند لغزی تسمه کشیده شده بین دو نقطه نسبتاً شل و پر از حرکت و تنش می باشد و بند لغز بدون استفاده از چوب و به کمک حرکات دست و بدن تعادل خود را حفظ می کند.
این ورزش بسیار سخت و عجیب باید کاملا با آرامش انجام شود؛زیرا اشتباه اول اشتباه آخر است.
تاریخچه بندلغزی:
فیتز جرالد سابقه بندبازی در خاور دور را به قرن هشتم / چهاردهم (آغاز فرمانروایی سلسله مینگ در چین ) می رساند.
بندبازان چینی با همراهی نوازندگان ، که در نمایشهای چینی نقش مهمّی دارند، روی بند، رقصهای سریع و سختی انجام می دادند.
کمترین اشتباه نوازندگان می توانست پیامدهای ناگواری به بار آورد؛
زیرا هنرپیشگان که در فواصل کوتاه نیزه های بلندی را می چرخاندند و معلّق می زدنددچار سرگیجه و سردرگمی می شدند .
معمولترین شکل بازی آن بود که بندبازان دو سرِ طناب را به سرِ دو چوب واقع در وسط میدان بازی می بستند و بر روی طناب راه می رفتند.
گاه نیز یک سر طناب را به نقطه ای مرتفعتر مانند برج ، مناره یا بامهای بلند می بستند. سپس بندباز با چابکی هر چه تمامتر از طناب بالا می رفت و برمی گشت .
بندباز برای حفظ تعادل بر روی بند، اغلب چوبی ( چوب موازنه ) را افقی در دست می گرفت ؛ گاهی نیز شخصی به نام «یالانچی » ( مقلد – دروغگو ) در زیر بند اداهای مضحک در می آورد.
نکاتی برای بندلغزی:
در میان سرزمینهای اسلامی ، در آسیای صغیر، همزمان با خلافت عثمانی ، بندبازی رواج بسیار یافت .
در آنجا به بندبازان «جانباز» یا «پهلوان » و یا «رسن باز» می گفتند و سلاطین آل عثمان توجه شایانی به این نمایش نشان می دادند
و اغلب اجتماعات و جشنهای آنان ، بویژه جشنهای ختنه سوران شاهزادگان ، با بندبازی همراه بود.
بندبازان کارهای شگفت آوری انجام می دادند؛ مثلاً روی طناب ، در حال تیراندازی و گاه با چشمان بسته می دویدند و گاهی نیز با موهای سرشان از طناب بالایی آویزان می شدند.
بدون اینکه پایشان به بند زیرین برسد، بسرعت سُر می خوردند . قدیمترین اشاره به اجرای این نمایش در قلمرو عثمانیان به 861 می رسد.
در قرن دوازدهم ، این بازی چندان اهمیّت یافت که برای بندبازان سرپرست یا «سرچشمه » تعیین شد .
«رسن بازان » در برخی مناطق ، با شرکت در مسابقات ادواری ، می توانستند به مرتبه «جهابذه » یا «جهبذ»ها ارتقا یابند.
سبکهای بندلغزی:
هایلاین
پیشرفته ترین، فنی ترین و چالش بر انگیزترین شکل بندلغزی حفظ تعادل در ارتفاع بیش از ۱۰ متر است. بندلغزی بین صخره ها و دره ها هایلاین نام دارد.
بندلغزی شهری یا اُربِن لاین
بندلغزی در شهر و بستن آن بین دو ساختمان بلند، دو برج، پل و هر چیزی که ماهیت شهری داشته باشد را اُربِن لاین می گویند.
لانگلاین
به تسمه ای که بین دو نقطه در سطح زمین و با طول بیش از ۴۰–۵۰ متر بسته شده باشد لانگ لاین گفته می شود.
در لانگ لاین به علت طول زیاد تسمه، تنش و حرکات نوسانی بیشتر می باشد.
تریک لاین
تریک لاین بخشی از ورزش بندلغزی است که روی تسمه به پهنای ۵ سانتی متر انجام می شود.
در تریک لاین تسمه به شدت کشیده می شود تا بتواند ورزشکار را به هوا پرتاب کند.
آشنایی با رشته ورزشی یوگا
