به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، در صنعت خودروسازی تریم یا تیپ خودرو هر دو یک معنی دارند. تریم مشخص کننده مشخصات فنی، آپشن ها، تجهیزات ایمنی و رفاهی در خودروست. به عبارتی دیگر تفاوت امکانات خودروها ازنظر فنی و تجهیزاتی به تفاوت تیپ آن بازمی گردد. اجازه دهید یک مثال بزنیم. خودرو مدل 2019 تویوتا کرولا XSE را در نظر بگیرید. به نظرتان XSE به چه معناست؟ تمام خودروسازی های دنیا یک استاندارد برای نام گذاری خودروهای خود دارند. آنها سال ساخت، نام شرکت سازنده، مدل ماشین و تیپ آن را بیان می کنند.
در مثال بالا حرف S به این معنی است که این خودرو در ردیف خودروهای اسپورت تویوتا قرار می گیرد. تویوتا برای خودروهای سری لاکچری خود از واژه اختصاری LE استفاده می کند. این حروف برای هر خودروساز متفاوت هستند. تفاوت در تیپ خودرو در نهایت باعث می شود که
هر خودرو در چند تیپ به بازار عرضه می شود؟
این که هر خودرو در چند تیپ یا تریم به بازار عرضه شود، به تصمیم خودروساز و نحوه عرضه خودرو بستگی دارد. خودروهای موجود در بازار، معمولا بین یک الی شش تیپ دارند و در بیشتر موارد، خودروها در چهار یا پنج تیپ به بازار عرضه می شوند.
تیپ پایه خودرو، به حداقل امکانات ایمنی و رفاهی مجهز است؛ اما مقرون به صرفه ترین نسخه در بین تیپ های عرضه شده یک خودرو محسوب می شود. تیپ پایه، ضعیف ترین قوای فنی را در خود جای داده است و ظاهر خارجی آن نیز در ساده ترین حالت ممکن قرار دارد. به طور معمول، صندلی خودروها در تیپ پایه نیز به روکش پارچه ای مجهز هستند و سیستم صوتی این تریم نیز بسیار ساده است.
سطوح بعدی، تریم های میانی هستند که تجهیزات بیشتری را ارائه می دهند و این امکانات با بالارفتن قیمت خودرو، افزایش خواهد یافت تا زمانی که به بالاترین تیپ یا تریم برسد؛ تیپی که در ایران اصطلاحا به آن فول آپشن می گویند.
بالاترین تریم یا تیپ خودرو، تمام ویژگی های تیپ های قبلی به اضافه مشخصات جدیدی را در خود جای می دهد و البته گران ترین تیپ یا تریم در میان نسخه های عرضه شده یک خودرو است. صندلی های تهویه شونده، روکش چرمی فرمان و صندلی ها، سانروف، سیستم مالتی مدیای پیشرفته و امکانات ایمنی متعدد، از جمله امکانات بالاترین تریم هر خودرو هستند؛ این سطح از نظر قوای فنی در بهترین شرایط قرار دارد و قوی ترین پیشرانه و هوشمندترین گیربکس را در تیپ فول هر خودرو می توان یافت.
البته با توجه به رده قیمتی هر خودرو و کلاسی که در آن قرار دارد، تنوع امکانات موجود در تیپ فول آپشن می تواند متفاوت باشد؛ به عبارت دیگر، ممکن است امکانات موجود در تیپ پایه خودروی لوکسی همچون ب ام و 528 در سطح بسیار بالاتری نسبت به تیپ فول میتسوبیشی لنسر قرار داشته باشد.
تریم یا تیپ خودرو چگونه نام گذاری می شود؟
هرکدام از خودروسازان شناخته شده جهانی استاندارد خاص خود را در زمینه نام گذاری تیپ های مختلف دارند؛ اما سه روش نسبت به سایر شیوه ها مرسوم تر است و بیشتر مشاهده می شود. در روش اول، از ترکیب دو حرف برای نام گذاری تریم های مختلف خودرو استفاده می شود، مانند LX ، LS یا EX. این روش نام گذاری تیپ ها، در مورد محصولات تویوتا، هیوندای و کیاموتورز مشاهده می شود.
در روش دوم، هر تریم یا تیپ با یک اسم شناخته می شود. برای مثال، تیپ های مختلف با اسامی پلاتینیوم، لیمیتد (محدود) یا فلگشیپ نام گذاری می شوند. در روش سوم که در محصولات برخی خودروسازان همچون مزدا مشاهده می شود، از یک کد الفبایی برای مشخص کردن تریم خودرو استفاده می کنند، مانند مزدا CX-5 یا اینفینیتی QX80.
خودروسازان آمریکایی نیز از اسامی منحصربه فردی برای نام گذاری تیپ های با عملکرد فنی فوق العاده استفاده می کنند که این روش نام گذاری، از چند دهه پیش تاکنون ادامه یافته است. برای مثال، نسخه های قدرت مند خودروهایی هم چون شورولت ایمپالا یا شورولت کامارو را با حرف SS مشخص می کند. فورد نیز نسخه های خاص و قدرت مند فورد موستانگ را از دهه 1960 تاکنون با تیپ GT مشخص می کند.
چه تجهیزاتی را در هر تیپ می توان یافت؟
همان طور که در قسمت های قبلی اشاره شد، تیپ پایه هر خودرو به ساده ترین تجهیزات و امکانات مجهز است. خودروسازان برای آن که تولید تیپ پایه هر خودرو را اقتصادی کنند، تا حد امکان امکانات موجود در خودرو را حذف می کنند تا قیمت تمام شده خودرو کاهش یابد. حذف نمایش گر از سیستم چندرسانه ای و جایگزینی آن با یک پخش صوت ساده یا استفاده از شیشه بالابرهای دستی به جای شیشه بالابر برقی فرآیندی مرسوم در تولید تیپ پایه خودروها است.
آینه های جانبی با تنظیم دستی و بدون گرم کن، سیستم تهویه غیراتوماتیک (دستی)، رینگ های فولادی با قالپاق پلاستیکی، صندلی های پارچه ای، گیربکس دنده ای و سپرهای پلاستیکی مشکی رنگ ساده، بخشی از امکانات مرسوم در تیپ پایه خودروها هستند. هم چنین امکان دارد این تیپ فاقد امکاناتی هم چون سانروف یا سنسور پارک باشد. به طور معمول، خودروسازان جهانی امکانات ایمنی را از تیپ پایه خودروها حذف نمی کنند؛ اما این رویه، درخصوص خودروسازان چینی و ایرانی مشاهده می شود و شاهد اعمالی هم چون حذف ترمزهای دیسکی چرخ های عقب و جایگزینی آن ها با ترمزهای کاسه ای هستیم!
یک پله بالاتر از تریم پایه، تریم یا تیپ میانی هر خودرو قرار دارد. بسته به تصمیم شرکت خودروساز، ممکن است یک یا چند تیپ میانی برای هر خودرو در نظر گرفته شوند. این تریم، در حد واسط تریم پایه و تریم فول آپشن قرار دارد. برخی تجهیزات اضافه در این سطح مشاهده می شوند که از جمله آن ها، می توان به گیربکس اتوماتیک، روکش چرمی صندلی ها، نمایش گر سیستم چندرسانه ای به همراه دوربین عقب و سنسور پارک، سامانه مسیریاب ماهواره ای، سانروف، رینگ های آلیاژی و چراغ های LED اشاره کرد.
هنگامی که خودروسازان چند تیپ میانی را برای یک خودرو در نظر می گیرند، سعی می کنند تا تفاوت های موجود بین هر تیپ را برجسته کنند تا تمایل برای پرداخت وجه بیشتر در مشتری ایجاد شود. گاهی اوقات نیز تنها یک تیپ میانی برای خودرو در نظر گرفته می شود و مشتری می تواند با پرداخت وجوه اضافه، پکیج های مختلف شامل امکانات ایمنی و رفاهی یا کیت بدنه را برای اتومبیل خود سفارش دهد. با این حال، هم چنان برخی تجهیزات و امکانات غیرقابل دسترسی هستند تا خرید تیپ فول آپشن منطقی محسوب شود.
درنهایت، تیپ فول آپشن یا کامل خودرو قرار دارد که کامل ترین نسخه خودرو لقب می گیرد. این تیپ، علاوه بر آن که حداکثر امکانات و تجهیزات ممکن را در خود جای داده است، از رنگ های اختصاصی یا کیت بدنه منحصربه فردی نیز بهره می برد. هم چنین ممکن است پیشرانه این تیپ توسط تیونرهای شناخته شده، بهینه سازی شده باشد؛ نظیر آن چه در خصوص بی ام و با کیت M پاور یا مرسدس بنز با تریم AMG مشاهده می شود.
