به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، طبق چیزی که در وب سایت رسمی این ارز دیجیتال نوشته شده است، نئو یک پروژه بلاک چینی است که توسط یک بنیاد غیرانتفاعی توسعه یافته است. این پروژه از فناوری بلاک چین و هویت دیجیتال برای دیجیتالی سازی دارایی ها، مدیریت خودکار دارایی ها با استفاده از قراردادهای هوشمند و تحقق «اقتصاد هوشمند» با توزیع جمعی بهره برده است.
در واقع نئو یک پلتفرم و شبکه بزرگ است و واحد ارزی NEO فقط جزئی از این شبکه است.
هدف اصلی نئو این است که شبکه توزیع شده نئو یک اقتصاد هوشمند را ایجاد کند.
نئو توسط شرکت OnChain واقع در شانگهای چین توسعه داده شد. تحقیقات در مورد نئو از سال 2014 آغاز شد.
پروژه Neo که ابتدا با نام انت شبرز شناخته شده بود، توسط دو جمع سپاری جذب سرمایه کرد. نخستین جمع سپاری در اکتبر 2015 به مدت 10 روز ادامه داشت که طی آن 17.5 میلیون توکن نئو به ارزش 550،000 دلار فروخته شد. در جمع سپاری دوم، 22.5 میلیون توکن به قیمت 4.5 میلیون دلار به فروش رفت.
ارزدیجیتال نئو اولین رمزارز چینی است که شباهت زیادی به اتریوم دارد. این ارز در گذشته با نام Antshares شناخته می شد. نئو یک پلتفرم و شبکه ی بزرگ است و ارزدیجیتال نئو فقط جزء کوچکی از این شبکه می باشد. نئو توسط شرکت OnChain واقع در شانگهای چین توسعه داده شده است.
پیدایش ارزدیجیتال نئو
همانطور که گفتیم نئو یک پلتفرم بلاک چین و همچنین یک ارزرمزنگاری شده است که در ابتدا با نام AntShares شناخته می شد. عرضه ی اولیه ی این کوین در شانگهای بسیار موفقیت آمیز بود و توانست بیش از 5.1 میلیون دلار به دست آورد. همین باعث شد خیلی زود در میان معامله گران رقیب اتریوم شناخته شود. با این حال Antshares تاثیر چندانی روی بازار جهانی ارزهای دیجیتالنگذاشت. بنابراین توسعه دهندگان تصمیم گرفتند آن را بازنویسی کنند. بدین ترتیب Antshares با نام نئو (NEO) دوباره متولد شد. پس از تولد در عرض چند ماه ارزدیجیتال نئو توانست جزو 10 کوین برتر اکسچینج (Exchange) های جهان شود.
ویژگی های نئو
ارزدیجیتال نئو شباهت زیادی با پلتفرم اتریوم دارد. به همین خاطر از آن به عنوان اتریوم چینی هم یاد می شود. نئو ویژگی های بیشتری نسبت به اتریوم دارد. ارزدیجیتال نئو مانند دیگر رمزارزها از فناوری غیرمتمرکز بهره می گیرد و امکان ذخیره و پرداخت پول را بدون نیاز به واسطه فراهم می آورد. در مجموع 100 میلیون نئو در بلاک اصلی ایجاد شده. مقدار کل کوین های ارزدیجیتال نئو ثابت است و نمی تواند افزایش یابد. همچنین نئو برخلاف دیگر رمزارزها قابل تقسیم شدن نیست و کمترین واحد آن همواره ثابت خواهد بود. نئو در مقایسه با بیت کوین و اتریوم از معاملات بیشتری در یک زمان پشتیبانی می کند. به عنوان مثال اتریوم 15 تراکنش در ثانیه و نئو 10000 تراکنش در ثانیه را پشتیبانی می کند. اما جدا از این ها نئو سه ویژگی اصلی دیگر دارد که به شرح زیر است:
دارایی دیجیتال:
این دارایی ها به کاربران اجازه می دهد تا بدون دخالت شخص سوم و به کمک تکنولوژی بلاک چین از این دارایی ها استفاده کنند. دارایی های دیجیتال امن و قابل اعتماد هستند و به دو دسته تقسیم می شوند. 1- دارایی های فراگیر یا جهانی 2-دارایی های قراردادی. دارایی های جهانی توسط کل سیستم به رسمیت شناخته می شوند و می توانند توسط تمام قراردادهای هوشمند و مشتریان شناسایی شوند. از طرفی دارایی های قراردادی هستند و فقط در قراردادهای خاص خود به رسمیت شناخته می شوند و نمی توانند در سایر قراردادها استفاده شوند.
هویت دیجیتال:
اشخاص با داشتن هویت دیجیتالی مطمئن می توانند از دارایی های دیجیتال استفاده کنند. این سیستم برای شناسایی هویت افراد از روش های مختلفی استفاده می کند مثل: شناسایی چهره، اثرانگشت، صدا، پیامک و…
قراردادهای هوشمند:
کاربران با استفاده از قراردادهای هوشمند می توانند به صورت خودکار و خود به خود کارها و قراردادهای خود را به انجام برسانند.
دومین ارز شبکه ی نئو
پلتفرم نئو بیش از یک ارزدیجیتال را در سیستم معاملاتی خود جای می دهد. دومین ارز بعد از ارزدیجیتال نئو در شبکه GAS نام دارد. با هر بلوکی که در بلاک چین نئو ایجاد می شود توکن های GAS نیز ایجاد می شوند. این توکن ها به خودی خود دارای ارزش هستند. در واقع گس به تنهایی نشان دهنده ی ارزشی است که به شما اجازه ی مشارکت در سیستم را می دهد. به عبارت دیگر می توان گفت نئو دارای دو توکن است 1- نئو که در ابتدا با نام Antshares شناخته می شد 2- GAS که در ابتدا با نام Antcoins معرفی شد. ارزدیجیتال نئو در ایجاد بلوک، تغییرات شبکه، مدیریت شبکه و سایر نیازها مورد استفاده قرار می گیرد. از طرف دیگر توکن GAS برای تخصیص منابع، هزینه های شبکه، تامین انگیزه برای حفظ بلاک چین و اجرای قراردادهای هوشمند و DAPPS استفاده می شود.
