آشنایی با امپایر استیت در آمریکا

معرفی ساختمان امپایر استیت نیویورک

بدون شک یکی از شناخته شده ترین و مطرح ترین سازه های دنیا ساختمان امپایر استیت نیویورک است که در دهه 30 میلادی در این شهر ساخته شد. آسمان خراشی با بیش از 100 طبقه که در قلب منهتن نیویورک قرار گرفته و تا چندین سال پس از ساختش عنوان بلندترین آسمان خراش جهان را به دوش می کشید. این برج به اندازه ای برای آمریکایی ها اهمیت داشت که دولت وقت آمریکا در سال 1986 آن را جزو میراث فرهنگی و تاریخی این کشور معرفی کرد. البته اگر سفری به نیویورک داشته و این برج را از نزدیک ببینید احتمالا به ارزش و اهمیت آن پی خواهید برد.

تاریخچه ساخت امپایر استیت نیویورک

عملیات ساختمانی امپایر استیت در ماه مارس 1930 در زمینی که پیش تر هتل والدورف آستوریا در آن واقع بود آغاز شد و 14 ماه بعد اتمام یافت. این ساختمان تا پیش از آنکه برج‌های دوقلو در نیویورک ساخته شوند، بلندترین برج طبقاتی دنیا به‌شمار می‌رفت. در این ساختمان کارگران شبانه‌روزی کار می‌کردند تا رکورد سرعت ساخت ساختمان را بشکنند؛ در بعضی از مواقع تعداد 3400 کارگر به‌طور شبانه‌روزی به کار مشغول بودند. امپایر استیت 448 متر ارتفاع دارد که البته آخرین طبقه آن (صد و دومین طبقه) در ارتفاع 391 متری واقع شده‌است. بقیه ارتفاع این ساختمان به آنتن تلویزیونی بالای آن مربوط می‌شود. کل هزینه ساخت امپایر استیت به انضمام زمین آن در حدود 41 میلیون دلار بوده‌است که از این میزان 24 میلیون دلار هزینه‌ای است که خرج سازه ساختمان شده‌است.یک کارگر ساختمانی در حال بستن پیچ‌های اسکلت تیرآهنی برج امپایر استیت.این ساختمان در سال 1931 (اول ماه مه) توسط رئیس‌جمهور وقت آمریکا هربرت هوور افتتاح شد، به این صورت که رئیس‌جمهور با فشار دادن دکمه‌ای در واشینگتن چراغ‌های این ساختمان را در نیویورک روشن کرد.

امپایر استیت از این سال به بعد به مدت چهل سال بلندترین ساختمان طبقاتی جهان و نیویورک بود تا این که ساختمان‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی ساخته شدند. پس از ماجرای یازده سپتامبر امپایر استیت دوباره لقب بلندترین ساختمان نیویورک را به خود اختصاص داد.امپایر استیت سال 1986 از سوی دولت آمریکا به عنوان بخشی از میراث تاریخی و فرهنگی کشور شناخته شد و پلاک مخصوصی به همین خاطر دریافت کرد.

معماری ساختمان امپایر استیت نیویورک

طراحی امپایر استیت به سبک آرت دکو که در سال های 1920 تا 1939 رواج داشته انجام شده و نمونه عالی ای از این نوع طراحی است. آرت دکو جریان هنری خلاقانه ای بود که از سبک های مختلفی مانند مدرنسیم، نئوکلاسیک، کوبیسم و سایر سبک ها الهام می گرفت. این سبک از طراحی برای اولین بار خودش را در شهر پاریس در مسابقه ای مرتبط با طراحی و معماری نشان داد و از آن جا راه خودش را به طرح های معماران آمریکایی پیدا کرد و در دوره ای به محبوبیت خاصی هم رسید و تاثیر فراوانی در مد، طراحی و هنر گذاشت. این سبک مصالح مدرنی مانند شیشه و فولاد را در کنار عناصر سنتی معماری استفاده کرده و در نهایت این دو را به صورت سبکی واحد در معرض نمایش می گذارد.
آرت دکو عنوان کلی سبکی است که امپایر استیت به شیوه آن ساخته شده و اگر بخواهیم دقیق تر سبک معماری این آسمان خراش را بگوییم باید آن را نوعی از آرت دکو معرفی کرد که آرت مدرن یا استریم لاین مدرن نامیده می شود. آرت مدرن به جای تزئینات بنا بیشتر بر خود ساختمان به عنوان نمادی از پیشرفت و ترقی تاکید دارد. سازه هایی که در سبک آرت مدرن ساخته می شوند معمولا نمای بیرونی ساده تری دارند تا چشم بیننده بتواند به عنوان سرعت پیشرفت صنعتی صرفا بر شکل ساختمان تمرکز کند. دیگر شاخصه آرت مدرن تاکید و تکیه آن بر عناصر عمودی و ارتفاع بنا است.
اصلی ترین مسئله برای امپایر استیت همین ارتفاع بنا بود. این برج در دوره ای ساخته می شد که کشورها و سرمایه گذاران با یکدیگر بر سر بلندترین برج رقابت می کردند و ساختمان کرایسلر در این دوره اصلی ترین رقیب امپایر استیت به شمار می رفت. این رقابت تا حدی بود که ارتفاع برج های در حال ساخت تا آخرین لحظه مخفی باقی می ماند و رقبا بر اساس توانایی های خود و حدس و گمان هایشان از منبع سرمایه گذاری رقیب و توانایی شرکت معمار در اجرای پروژه، ارتفاع برج خود را افزایش می دادند. به همین دلیل ارتفاع برج که در ابتدا 80 طبقه در نظر گرفته شده بود با افزایش طبقات کرایسلر (ساختمان رقیب)، به 85 طبقه افزایش یافت اما کرایسلر به طور مداوم طبقات خود را افزایش می داد و احتمال داده می شد در لحظات پایانی اتمام برج با اضافه کردن آنتن ارتفاع این برج بیشتر هم شود به همین دلیل برای جلوگیری از این سورپرایز و از دست دادن عنوان بلندترین برج، گروه معماری و ساخت امپایر استیت تصمیم گرفتند برجی با بیش از 90 طبقه بسازند. جاه طلبی راسکوب در تصرف عنوان بلندترین برج جهان به اندازه ای زیاد بود که علاوه بر طرح اصلی برج، بخشی به عنوان کلاه برای برج طراحی کرد که علاوه بر افزایش ارتفاع برج ایستگاهی برای کشتی های هوایی هم در آن ایجاد شده بود!
بعد از ثبت طراحی و در نظر گرفتن طبقات،‌ اولین قدم رسمی برای ساخت امپایر استیت با به حراج گذاشتن وسیله های هتل در خیابان پنجم نیویورک آغاز شد و پس از فروش وسیله های هتل،‌ عملیات تخریب آن آغاز شد تا فضا برای ساخت بلندترین برج جهان آماده شود و در نهایت در هفدهم مارس سال 1930 اسکلت اولیه امپایر استیت با 210 ستون فولادی ساخته شد که فوندانسیونی 17 متری از آن ها پشتیبانی می کرد. 12 عدد از این ستون های فولادی چهارچوب اصلی برج را با ارتفاعی به اندازه کل برج ایجاد می کردند و مابقی قطعات به اندازه های حدود 6 تا 8 طبقه از برج ساخته شدند و هر بار فاصله ای حدودا 30 طبقه ای را طی می کردند. البته این قطعات به صورت پیش ساخته و مطابق با استانداردها و محاسباتی مانند حداکثر تحمل فشار آماده شدند. ساخت این اسکلت فلزی به سرعت و با فعالیت بدون توقف کارگرانی به پایان رسید که در گروه های چهار نفره و به طور منظم فعالیت داشتند.
پس از به اتمام و ساخت اسکلت فلزی،‌ اسمیت سنگ بنای ساختمان را نصب کرد. درون این سنگ بنا جعبه ای به یادگار گذاشته شد که در آن نسخه ای از نیویورک تایمز، مجموعه ای از پول های رایج کشور، تاریخچه ای از ساخت پروژه و عکس هایی از مسئولان، طراحان و تمامی افرادی که به نحوی در این پروژه دست داشتند گذاشته شد. روزانه چندین کامیون حدود 16 هزار کاشی و مواد اولیه مورد نیاز ساخت را از مبداهای مختلفی به نیویورک سیتی منتقل می کردند. برای جا به جایی سریع مواد نیز خط آهنی ویژه ای راه اندازی شد که بازدهی اش بیشتر از تجهیزات سنتی انسانی بود. شاید برایتان جالب باشد بدانید که شرکت سازنده امپایر استیت در این جابه جایی های مواد و مصالح، توانست مکانیزمی را اجرا کند که نه تنها باعث بسته شدن خیابان های نیویورک نشد بلکه صرف نیروی زیاد کارگران را برای این جا به جایی ها از بین برد! آن ها مکانیزمی متشکل از خطوط ناودانی و قیف طراحی کردند که آجرها را به میزان مورد نیاز و در زمانی مناسب به کارگران می رساند.

امکانات ساختمان امپایر استیت نیویورک

اصلی ترین کاربرد امپایر استیت برای تجارت و کار بوده است و طبیعی است که امکانات موجود در آن اکثرا شامل امکانات اداری و شرکتی باشد. طبقات اول تا هشتاد و پنجم این ساختمان به دفاتر اداری و شرکت ها اختصاص یافته و از آن جا که ساختمان در دوران رکود اقتصادی ساخته شده بود، بسیاری از این دفاتر خالی بودند تا حدی که امپایر استیت را تا مدتی امپتی (به معنای خالی) استیت می نامیدند. طبقات 86 تا 102 این ساختمان به سکوی بازدید اختصاص داده شده است که طبقه صد و دوم بلندترین سکوی بازدید آن است و سکوی بازدید طبقه هشتاد و ششم محبوب ترین آن (تا حدی که ممکن است حدود 1 ساعت در صف این طبقه منتظر بمانید). این طبقه از طبقه 102 فضای بیشتری دارد و بزرگ تر است اما محوطه دایره ای طبقه 102 نمای واضحی از نیویورک را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد و طبعا می توانید عکس های بهتری هم از این سکو بگیرید. بعد از طبقه صد و دوم بخش آنتن ساختمان قرار دارد که توسط آنتن شبکه های رادیویی و تلویزیونی مختلف احاطه شده است. شاید برایتان جالب باشد بدانید که اولین آنتن نصب شده در این بخش متعلق به شبکه NBC بود که در سال 1952 نصب شد. به جز این موارد امپایر استیت امکانات دیگری برای برگزاری مراسمات مختلف از جشن های عروسی تا رویدادهای ملی نیز دارد. در برج امپایر استیت موزه ای قرار گرفته که در آن می توانید آخرین آسانسور قدیمی ای که در این ساختمان استفاده می شد را ببینید. شاید برایتان جالب باشد بدانید زیر ساختمان امپایر استیت تونل های بادی و رودخانه ای قرار دارد که هوا را در طبقات پایینی ساختمان تهویه می کنند.

محبوبیت آسمان‌خراش امپایر استیت در فرهنگ و سینما

ساختمان امپایر استیت به عنوان نمادی از شهر نیویورک در فیلم ها، کتاب ها، نمایش های تلویزیونی و بازی های ویدیویی مختلفی به نمایش در آمده است. طبق وب سایت رسمی ساختمان امپایر استیت، بیش از 250 فیلم از تصاویر ساختمان امپایر استیت استفاده کرده اند. جان توراناک در کتاب خود در مورد این بنا می نویسد که اولین ظاهر مستند برج در فرهنگ عامه، داستان کودکانه خانواده سوئیسی منهتن نوشته کریستوفر مورلی در سال 1932 بود. یک سال بعد در فیلم کینگ کنگ، برج امپایر استیت به تصویر کشیده شد. در این فیلم یک میمون استاپ موشن بزرگ از این برج بالا می کشید. این فیلم تاثیر بسزایی در معروفیت آسمان‌خراش امپایر استیت در ذهن مردم جهان گذاشت. عشق‌بازی به‌یادماندنی (1957) ، بی خوابی در سیاتل (1993) و روز استقلال (1996) از جمله معروف ترین فیلم هایی بودند که این ساختمان شاهکار را به نمایش جهانی گذاشتند.