آیت العشق به عشق آفرین پیوست وبه سی سال مجالست و مصاحبت و موأنست عشق آفرین،پایانی پر از حسرت داد. چه و چگونه بنویسم از حضرت مرحوم ، آیت الحق،عبدالقائم شوشتری ؟ درکدامین واژه ها می توان وصف عشق آفرینی های او رابه آن یگانه معشوق پر مهر پیوسته مهربان ریخت؟
مگر عشق به خالق عشق ،درکمند واژه ها می افتد؟ حضرت استاد،عشق به خدا را، در کام جان اصحاب می ریخت اما صحابیانی چون من پس از مزمزه ای ،عشق را قی می کردند.
دوهفته ی پیش بود که پیام دعوت به دیدارش سرمستمانم کرد، نه از آن رو که همچون من قابل بودم بل او طبیبی دوار بطبه بود وچون از پای جسم افتاده بود گویی آخرین نفس های رحمانی اش هنوز اصحاب صالح و طالح را به سوی خود خود خودآ می کشاند.
خنده های شیرین تر از عسلش ،غم فراق ناشی از بیماری جانکاهش را می زدود .فراقی که بسا از ناقابلی چون من بود ومی سوزیم که کمتر از یک هفته ی پیش مرحوم حضرتش ما را به دیداری دوباره خواند اما یکم اسفند 1402خبر آمد او به دیدار خدای عشق رفت. آری او استاد عشق بود.
استادعشق! غم عشقت به پایان آمد/ آغوش خدا به رویت باز باد
رضا شکرانی 1 اسفند1402
3 ماه پیش