در دو دهه‌ی گذشته تکنولوژی موجب افزایش شدید سرعت اینترنت شده‌است. زمانی که Dial-up روش معمول اتصال به اینترنت بود، لود کردن یک عکس کم کیفیت هم می‌توانست چندین دقیقه به طول بیانجامد. اما امروزه به لطف فیبر و مجرای پهنای باند بارگذاری یک فیلم HD در چند دقیقه هم امکان‌پذیر است. البته با همه‌ی این اوصاف، همچنان راه برای پیشرفت بیشتر باز است. سرعت اینترنت ما به صورت اصلی توسط ISP کنترل می‌شود، اما با این وجود راه‌هایی برای بهبود آن به میزان‌های مختلف وجود دارد. از جمله‌ی این راه‌ها تغییرات در سیستم عامل ویندوز، تغییر روتر و تغییر دادن وای‌فای به اترنت و یا برعکس است.
وقتی آدرس سایتی را وارد مرورگر خود می‌کنید، نخست این آدرس به IP ترجمه می‌شود. سیستم نام دامنه(Domain Name System/DNS) معادل دفترچه تلفنی دیجیتال است که برای هر آدرس، IP آن را در اختیار مرورگر می‌گذارد. از آن‌جایی که تعداد سایت‌های موجود در اینترنت بی‌شمار است، امکان وجود دفترچه‌ای به آن بزرگی نیست و به جای آن DNS بازه‌ای از سایت‌ها را در خود ذخیره داشته و برای شماره‌ی دیگر سایت‌ها از سروری دیگر درخواست IP می‌کند. DNS شما به صورت پیش‌فرض توسط ISP تعیین شده‌است و ممکن است بهترین DNS ممکن نباشد. خوشبختانه DNSهای زیادی در اختیار هر شخص هستند.
مجموعه‌ای وسیع از کابل‌ها زیرساخت اینترنت را در سرتاسر دنیا تشکیل داده‌اند. اطلاعات در طی این کابل‌ها به صورت امواج الکترومغناطیس حرکت می‌کنند و تنها محدودیت سرعت آن‌ها، همان سرعت نور است که خب مسلما نمی‌توانیم آن را تغییر دهیم. پس راه دیگر پیش روی ما، تغییر مسافت طی شده است و دور بودن DNS مسلما بر روی سرعت اینترنت تاثیر می‌گذارد. مسئله البته پیچیده‌تر از یک محاسبه‌ی ساده‌ی مسافت است. DNS عمومی گوگل یکی از محبوب‌ترین DNSهای جایگزین است و از دو IP معروف 8٫8٫8٫8 و 8٫8٫4٫4 استفاده می‌کند که سرورهای زیادی در سرتاسر دنیا به آن‌ها پاسخ می‌دهند که البته بسته به میزان ترافیک و شرایط اینترنت تغییر می‌یابند. با وجود این تغییرات، DNS گوگل همچنان یکی از سریع‌ترین‌ها در هر لحظه محسوب می‌شود.
گوگل با کمک شبکه‌های تحویل محتوا(CDNها) به این DNS دست یافته‌است و اطلاعات مکانی را به درخواست‌های DNS متصل می‌کند. برای مثال اگر از DNS کانادا استفاده کنید، CDN موقعیت شما را کانادا در نظر گرفته و محتوا را برای یک کاربر کانادایی بهینه می‌سازد و سرعت بارگذاری آن‌ها را تغییر می‌دهد. گوگل نیز به همراه OpenDNS، IP شما را به درخواست‌های DNS وصل می‌کند و بدین ترتیب اطلاعات از مناطق نزدیک به شما می‌رسند و سرعت کلی اینترنت بالا می‌رود.
همانطور که عواملی نظیر ترافیک، سرعت متوسط و تغییرات سیستم نقل و انتقال بر روی مسیرهای پیشنهادی Google Maps تاثیر می‌گذارند، DNS نیز توسط فاکتورهایی تحت اثر است. یعنی به همان شیوه ممکن است در بازه‌ی خاصی از زمان، بهترین مسیر، مسیری طولانی‌تر باشد. انتخاب بهترین مسیر را بهینه‌سازی مسیر می‌نامند.
برخی سرورهای DNS(مانند DNS پیشنهادی ISPها) ممکن است تحت ترافیک بالایی باشند. عده‌ای دیگر نیز ممکن است قدیمی و بدون به‌روزرسانی بوده و یا اطلاعات را به خوبی انتقال ندهند. ارتباط سیستم شما با DNS تنها بخشی از مسئله است، چرا که سایت مورد نظر ممکن است نیازمند اطلاعاتی از دیگر سایت‌ها نیز باشد(مانند ویدیوها یا تبلیغات).
با توجه به موارد ذکر شده بهینه‌سازی مسیر امری کلیدی است و DNS ـی که ISP شما پیشنهاد داده(که معمولا نزدیک‌تر است) ممکن است همیشه کارآمد نباشد. به همین علت است که استفاده از ابزاری مثل Google’s Namebench می‌تواند بسیار حائز اهمیت باشد. Namebench پس از آنالیز شبکه‌ی شما، بهترین DNSها را به شما پیشنهاد می‌دهد.
در المپیک 2008 و 2012، تیم دوچرخه‌سواری بریتانیا تحت نظر Dave Brailsford به 7 مدال طلا(از 10 مدال ممکن) دست یافت. راز موفقیت این تیم استفاده از پیشرفت‌هایی جزئی بود که در مجموع منجر به یک پیشرفت عظیم شدند. ما نیز به همان شیوه می‌توانیم با ایجاد تغییراتی هرچند به ظاهر جزئی، سرعت کلی اینترنت خود را به خوبی افزایش دهیم؛ یکی از این تغییرات، بهینه‌سازی DNS مورد استفاده است به خصوص که تغییر DNS علاوه بر سرعت می‌تواند به امنیت بیشتر اتصال شما نیز منتهی شود.
بنابراین ایران و برخی کشورها سرورهای DNS کندتری نسبت به کشورهایی مانند امریکا و کشورهای اروپایی دارند. به همین دلیل بهتر است از دی ان اس های عمومی استفاده کنید تا با این کار کمی بر سرعت اینترنت خود بیافزایید. همچنین برای مشاهده ی مطالب مرتبط دیگر میتوانید به بخش آموزش ساعدنیوز مراجعه نمایید. از همراهی شما بسیار سپاسگزارم.
