در مورد تاریخچه لباس عروس و چرا لباس عروس سفید آنقدر مشهور شد بدانید ؟ تا قرن نوزدهم، عروس ها به ندرت یک لباس عروسی خاص می خریدند و به جای آن ، بهترین لباس خود را انتخاب می کردند و برای مراسم ازدواج خود می پوشیدند ، لباس عروس باید روز عروسی پیراهنی باشد زیبا و اصولا سفید .
جالب است بدانید که در سنت های قدیمی همیشه از انتخاب رنگ سبز برای لباس عروس اجتناب می شد چون فکر می کرند بد شانسی است و سفید نماد خلوص و بکارت بود و همچنین فکر می کرند روح شیطانی را دفع می کند.
- ازدواج در لباس سفید یعنی درست انتخاب کرده اید
- ازدواج در لباس طوسی ، خیلی دور خواهید رفت.
- ازدواج در لباس سیاه ممکن است برگردید،
- ازدواج در لباس قرمز، آرزو خواهید کرد خودتان مرده باشید
- ازدواج در لباس آبی ، یعنی همیشه صادق خواهید بود
- ازدواج در لباس زرد، یعنی شرم دارید
- ازدواج در لباس صورتی یعنی روح در معرض گناه قرار خواهد گرفت.
در قرون وسطی، ازدواج بیشتر از پیوند میان دو نفر اهمیت داشت و در بسیاری موارد اتحاد و پیوند بین دو خانواده، دو تجارت و حرفه و حتی اتحاد بین دو کشور به شمار می آمد. بنابراین عروس باید به شکلی لباسی می پوشید که به بهترین شکلی معرف خانواده او باشد؛ لباس او تنها معرف شخص او نبود.
در آن زمان ازدواج های سلطنتی دارای اهمیت سیاسی بسیاری بود و برای ایجاد اتحاد و پیمانی محکم بین دو کشور انجام می شد، بنابراین لازم بود تا عروس جوان عالی و باشکوه به نظر برسد تا اعتبار و حیثیت کشور خود را تقویت کند و با نشان دادن ثروت و توانگری ملت خود، بر کشور داماد تاثیر بگذارد. جواهرات عروس هم به عنوان بخشی از جهیزیه او، مورد توجه و بحث قرار می گرفت.
اشتباهات رایج در خرید حلقه ی نامزدی
خانواده های ثروتمند سلطنتی از پارچه های گران قیمت مانند مخمل، ابریشم، حریر یا پارچه هایی که از نخ طلا و نقره بافته می شد برای لباس عروس استفاده می کردند. در آن زمان پارچه ها با دست ریسیده می شد، بافته می شد و خشک می شد، و در نتیجه استفاده اقتصادی و صرفه جویانه از پارچه معمول بود؛ دامن ها را به شکل جمع، بزرگ و پف کرده درست می کردند، طول آستین ها تا زمین ادامه داشت و دنباله دامن در پشت لباس به طول چند متر کشیده می شد.
رنگ های استفاده شده هم گرانبها و با شکوه بود؛ تنها افراد ثروتمند قادر بودند رنگهای گران قیمتی همچون قرمز، ارغوانی و مشکی را تهیه کنند، زیرا این رنگها بسیار سخت تر از رنگ هایی که از رنگ های گیاهی طبیعی به دست می آمد، تهیه می شد. علاوه براین، لباس عروس با جواهرات قیمتی از قبیل الماس، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، زمرد و مروارید تزئین می شد.
بنابراین عروس در لباس خود در برابر تابش آفتاب می درخشید. گاهی اوقات لباس عروس چنان با جواهرات پوشیده می شد، به طوری که پارچه لباس در زیر آنها پنهان می شد؛ در قرن پانزدهم زمانی که شاهزاده مارگارت در انگلستان ازدواج کرد، لباس او به حدی سنگین بود که نمی توانست حرکت کند و به کمک دو نفر به کلیسا برده شد!
در گذشته، رنگ آبی نمادی از پاکدامنی بود و به همین دلیل در گذشته بسیاری از زنان رنگ آبی را برای لباس روز عروسی شان انتخاب می کردند. در حقیقت ملکه ویکتوریا با انتخاب رنگ سفید برای لباسی که برای روز ازدواجش تهیه می شد تغییراتی را در این عرصه ایجاد کرد که همچنان تا به امروز باقی مانده است.
اگرچه در آن زمان رنگ سفید، رنگی بود که معمولا در مراسم سوگواری مرسوم بود، اما ملکه ویکتوریا تصمیم گرفت به عنوان نمادی از پاکی و به نشانه احساس پاک و صمیمی نسبت به همسرش، این رنگ یعنی رنگ سفید را انتخاب کند. البته این لباس، غافلگیری ناخوشایندی نبود، زیرا به زودی زنان در سرتاسر اروپا و آمریکا از لباس های سفید برای عروسی خود استفاده کردند. اگرچه عروس هایی هم وجود داشتند که همچنان در لباس هایی به رنگهای دیگر ازدواج می کردند؛ اما رنگ سفید به عنوان رنگی مناسب و عالی برای لباس عروس تعیین شده بود و از آن زمان تا کنون ادامه یافته است.
