موج سواری یا آنچه غربی ها Surfing می نامند، هنر جنگیدن با آب های خروشان و توانایی فرار از شدیدترین امواج دریا و حفظ جان در عین تقابل با مرگ است. برای این که اوج هیجان و خطر آن احساس شود باید در دریاهای مواج و توفانی به موج سواری پرداخت، زیرا قابلیت موج سازی آنها بسیار بیشتر از محیط های آبی کوچک است که اصلا هیجان و شتابی در چرخش آب های آن وجود ندارد.
معرفی رشته ورزشی تیر و کمان + قوانین تیراندازی
موج سواری ، هنر جنگیدن با دریاهای خروشان
موج سواری یا آنچه غربی ها Surfing می نامند، هنر جنگیدن با آب های خروشان و توانایی فرار از شدیدترین امواج دریا و حفظ جان در عین تقابل با مرگ است. برای این که اوج هیجان و خطر آن احساس شود باید در دریاهای مواج و توفانی به موج سواری پرداخت، زیرا قابلیت موج سازی آنها بسیار بیشتر از محیط های آبی کوچک است که اصلا هیجان و شتابی در چرخش آب های آن وجود ندارد. موج سواران معمولا از تخته ای بزرگ یا کوچک که پاهای خود را روی آن مستقر می کنند (و اغلب با یک بند آن را به پای خود می بندند) سود می جویند، ولی یک مدل از موج سواری بدون تخته هم داریم که آن را Body Surfing می نامند و موج سوار بدون هیچ وسیله ای یا با استقرار پایش روی امواج در حال حرکت یا با خوابیدن با سینه روی آن، روی آب به حرکت درمی آید. این مستقیم ترین، خطرناک ترین و ناشناخته ترین نوع موج سواری و حرکت روی آب است و اگر در دل دریا صورت پذیرد، به سخت تر شدن کار موج سوار منجر می شود که نمی داند و نمی بیند موج بعدی دقیقا از کدام سو می آید و مجبور است با کمترین دید در میان امواجی که سر به فلک می زند، مسیر حرکت بعدی خود را تعیین کند. حال آن که استفاده از چوب به عنوان وسیله Surfing فرد موج سوار را به قدرت استفاده از قامت خود مجهز و به تبع آن ریسک های کار او و خطرات پیرامون وی را کمتر می کند. در همه حال به نظر می رسد موج سواران یا به قول غربی ها Surfer ها آدم هایی عاشق هیجان و اسیر آن باشند و چون وجد و دلهره و وقایع غیرقابل پیش بینی این رشته را در هیچ ورزش دیگری نمی یابند، به سمت آن می آیند و با وقوع هر اتفاق تلخ و غرق شدن یک موج سوار در دل دریا یا آمدن بلایی کوچک تر بر سر وی به جای این که بازدارندگی این رشته برای عشاق آن بیشتر شود، برعکس تمایلات به آن افزایش می یابد و رویکرد شدید برخی طیف ها به هیجان عملا باعث پرداختن دائم اقشاری بیشتر در سطح جهان و بویژه کشورهای صاحب دریا به این ورزش شده است
تاریخچه ی موج سواری
یکی از مهم ترین نکاتی که باید از آن آگاه باشید، تاریخچه ی موج سواری است. بومی های جزیره های فیجی، تاهیتی و هاوایی از ۱۰۰۰ سال پیش با تخته های چوبی برای ماهیگیری به آب می رفتند و پس از آن به واسطه موج، خود را به ساحل میرساندند. در سال ۱۷۷۸ این رویداد توسط یک دریانورد بریتانیایی در تاهیتی دیده و ثبت شد. پس از آن رفته رفته، دچار تغییراتی شد و در نهایت در سال ۱۹۷۰ اولین مسابقات این رشته برگزار شد. ابتدایی ترین تخته ها بسیار بلند و بدون فین بودند. بعدها برای جهت دهی بهتر و حرکات نمایشی از چند فین کوچک بجای یک فین بزرگ استفاده کردند.
موج سواری به سه گونه انجام می شود:
۱ – موج سواری بدون تخته
۲ – موج سواری با تخته
۳ – موج سواری با تخته و بادبان
محدودیت ها:
موج سواری با کایت در بعضی مناطق محدود یا ممنوع شده است . این محدودیتها معمولاً برای امنیت ، جلوگیری از ترافیک در سواحل و همچنین ضعف در آموزش این ورزش می باشد. هنگامیکه ورزشکاران این رشته سازماندهی شوند، این محدودیتها هم برداشته می شوند. یکی از دلایلی که ورزشکاران حرفه ای نگرانی بیشتری در مورد ایمنی و کیفیت بالای تجهیزاتشان دارند این است که دچار ممنوعیت و محدودیت در ورزش مورد علاقه شان نشوند.
معمولاً تمامی مناطق علامت مخصوصی برای ممنوعیت این ورزش ندارند. فقط شما می توانید با شنیدن صدای نگهبان پارک یا غریق نجات و یا دیگر مقامات مسئول از محدودیت و ممنوعیت انجام این ورزش در آن منطقه اطلاع یابند. بنابراین اگر شما موج سوارانی را در یک منطقه مشاهده کردید ، احتمالاً در آن محدوده ، ممنوعیتی برای انجام این ورزش وجود ندارد. هنگامی که وارد یک منطقه جدید می شوید حتماً پیش از انجام هرگونه ورزش در مورد محدودیتهای آن منطقه سوال کنید . این سوال ساده به شما کمک می کند که با استرس کمتری ورزش خود را انجام دهید و برخوردهای کمتری با مقامات و مسئولان آن منطقه خواهید داشت . اگر ورزشکاران دیگر به شما توصیه هایی کردند، مثلاً از یک اندازه خاص کایت استفاده نکنید، به حرف آنان گوش کرده و جای خود را به نقطه مناسبتری تغییر دهید. در صورت عدم توجه به این توصیه ها شاید حوادث و تصادفاتی برای شما اتفاق بیفتد.
رشته نوپا و المپیکی
موج سواری در ایران سه سالی می شود که صاحب تشکیلات شده. انجمنی شکل گرفته زیر سایه فدراسیون انجمن های ورزشی تا این رشته نوپا در ایران را رفته رفته سر و سامان دهد. رشته ای که البته چند وقتی المپیکی هم شده و جزو رشته هایی است که در ادوار آینده المپیک تابستانی حضور خواهد داشت. به همین بهانه هم شاید بهتر باشد وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، توجه ویژه تری به این رشته کنند و امکانات و بودجه حداقلی را برایش فراهم کنند.موج سواری البته در دنیا قدمت زیادی دارد و از چندین دهه پیش، در شهرها و کشورهای ساحلی رواج دارد و سال هاست که رقابت های جهانی اش به طور حرفه ای برگزار می شود.
