به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، لباس سپیدش را که پوشید با دلش قرار گذاشت با دردهای بیماران، دردمند شود و با شادیشان به شادی بنشیند. برای همین پیرمرد نحیفی را که پیش چشمانش تکیه بر چوب زده تا کمی استوار بایستد، «بابا» صدا می زند و عصا را که به قامت خمیده اش هدیه می کند با همه وجود قربان صدقه اش می رود.
در بحارالانوار جلد 74 صفحه 274 از امام صادق (ع) آمده است:«مومنان را در نیکی و مهرورزی به یکدیگر و دوستی و ملاطفت به همدیگر ، همانند یک پیکر می بینی که وقتی عضوی به درد آید و شکایت کند ، اعضای دیگر با بی خوابی و تب با او هم صدا شوند و یکدیگر را فراخوانند.» خداقوت به همه سپیدپوشان عرصه درمان. اجر این همه صبر و مهربانی هم با پرستار صبور و مهربان کربلا؛ زینب کبری(س).
