اسپارفلوکساسین (sparfloxacin) آنتی بیوتیکی از کلاس داروهای موسوم به فلوروکینولون ها است که برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می شود. عفونت باکتریایی حاصل تکثیر باکتریهای بیماریزا در هر نقطه از بدن هستند. عفونت باکتریایی وقتی رخ می دهد که سویه قدرتمندی از باکتریها وارد جریان خون شوند و عفونت حاصل آنها در خون عفونت باکتریایی یا باکتریمی (معمولاً به عنوان مسمومیت خون شناخته می شود) نامیده می شود. این نوع از عفونت می تواند جدی باشد، اما معمولاً توسط آنتی بیوتیک ها با موفقیت درمان می شود.
مقدار و روش درست مصرف داروی اسپارفلوکساسین
قبل از شروع درمان با این دارو، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می کند تا اطلاعات دارویی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار داروی اسپارفلوکساسین از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک برایتان تجویز کرده است، استفاده نمایید. دوز معمول این دارو ۴۰۰-۲۰۰ میلی گرم در روز است. برای بهتر شدن کارایی آنتی بیوتیک اسپارفلوکساسین ، سعی کنید دوزی از دارو را از دست ندهید. دارو را نجوید بلکه آن را با مقدار زیادی آب قورت دهید.
دو ساعت قبل و بعد از مصرف اسپارفلوکساسین ، از خوردن شیر، دارو یا شربت ضد اسید معده و یا داروهای حاوی روی و آهن (مانند مولتی ویتامین) اجتناب نمایید زیرا این ها در جذب اسپارفلوکساسین تداخل ایجاد می کنند.
مکانیسم اثر اسپارفلوکساسین
عمل باکتریسیدال اسپارفلوکساسین ناشی از مهار آنزیم های توپوایزومراز دو (DNA جیراز) و توپوایزومراز چهار است که برای تکثیر DNA باکتری ها، رونویسی، ترمیم و نوترکیب مورد نیاز است.
فارماکوکینتیک
شرایط نگه داری
دارو را در ظرف در بسته و در دمای اتاق و به دور از گرما، رطوبت و نور مستقیم نگهداری کنید. از انجماد خودداری کنید.
جذب
پس از تجویز خوراکی به خوبی با فراهمی زیستی مطلق 92٪ جذب می شود. با تجویز شیر یا مواد غذایی بی اثر می شود، مصرف همزمان آنتی اسیدها حاوی هیدروکسید منیزیم و هیدروکسید آلومینیوم باعث کاهش فراهمی زیستی خوراکی اسپارفلوکساسین به میزان 50٪ می شود.
متابولیسم
کبدی: در مرحله اول با استفاده فاز دو از گلوکورونیداسیون متابولیزه می شود تا یک ترکیب کونژوگه گلوکورونید ایجاد شود. متابولیسم از سیستم آنزیم سیتوکروم P450 استفاده یا تداخل نمی کند.
نیمه عمر حذف
میانگین نیمه عمر حذف ترمینال 20 ساعت (محدوده زمانی 30-16 ساعت). در بیمارانی که اختلال کلیوی دارند، طولانی میشود(کلیرانس کراتینین کمتر از 50 میلی لیتر در دقیقه)
موارد مصرف اسپارفلوکساسین
برای درمان بزرگسالان مبتلا به عفونتهای زیر ناشی از گونه های مستعد میکروارگانیسم ها: پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از کلامیدیا پنومونیه، هموفیلوس انفلوانزا، هموفیلوس پاراانفلوانزا، موراکسلا کاتارالیس، مایکوپلاسما پنومونیه یا استرپتوکوک پنومونیه، تشدید باکتریایی حاد و برونشیت مزمن توسط کلامیدیا پنومونیه، انتروباکتر کولاسه، هموفیلوس آنفلوانزا، هموفیلوس پارا انفلوانزا، کلبسیلا پنومونیه، موراکسلا کاتارالیس، استافیلوکوکوس ارئوس یا استرپتوکوکوس پنومونیه)
مقدار مصرف اسپارفلوکساسین
دوز معمول در بزرگسالان برای Leprosy - Lepromatous
روزانه 200 میلی گرم خوراکی.
بسته به پاسخ بالینی و هیستوپاتولوژیک ممکن است برای چندین ماه تا 1 سال درمانی لازم باشد.
اسپارفلوکساسین با موفقیت در تعداد محدودی از بیماران به تنهایی مورد استفاده قرار گرفته است یا همراه رژیم توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت شامل ریفامپین، داپسون و کلوفازمین به کار میرود.
دوز معمول بزرگسالان برای پنومونی
پنومونی اکتسابی از جامعه:
400 میلی گرم خوراکی یک بار به عنوان دوز بارگیری و پس از آن 200 میلی گرم خوراکی یک بار در روز پس از آن برای مدت کل 10 روز.
دوز معمول بزرگسالان برای برونشیت
تشدید باکتریایی حاد برونشیت مزمن:
400 میلی گرم خوراکی یک بار به عنوان دوز بارگیری و پس از آن 200 میلی گرم خوراکی یک بار در روز پس از آن برای مدت کل 10 روز.
دوز معمول بزرگسالان برای Leprosy - Borderline
روزانه 200 میلی گرم خوراکی.
بسته به پاسخ بالینی و هیستوپاتولوژیک ممکن است برای چندین ماه تا 1 سال درمان لازم باشد.
اسپارفلوکساسین با موفقیت در تعداد محدودی از بیماران به تنهایی مورد استفاده قرار گرفته است یا همراه رژیم توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت شامل ریفامپین، داپسون و کلوفازمین به کار میرود.
میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر قرص رزوواستاتین
