به گزارش پایگاهخبری تحلیلی ساعدنیوز، آذر، تنها ماه حماسه ملبورن برای فوتبال ایران نیست. فوتبال ایران یک سال قبل، در آذر ماه 1375 یکی از تاریخی ترین نتایج تیم ملی را به خود دیده بود. در شب درخشش علی دایی و خداداد عزیزی. با شش تایی کردن کره، رقیب همیشه مغرور و قدیمی خود در آسیا.
جام ملت های 1996 برای تیم جوان شده ایران با هدایت مربی جوان و ارزشی آن روزهای خود، محمد مایلی کهن، با شکست آغاز شد. ایران دو بر یک مغلوب عراق شد. در بازی دوم تایلند را 3 بر 1 شکست داد و دیدار سوم را مقابل عربستان، رقیب همیشگی خود برگزار می کرد. ایرانِ مایلی کهن، با درخشش ستاره های جوان خود، علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری، با سه گل، عربستان همیشه مدعی را مغلوب ساخت و در یک بازی برتر، امید های هوادارانش را برای فتح دوباره جام ملت های آسیا در دل زنده کرد. اما این تنها دیدار درخشان ملی پوشان 96 نبود. ایران و کره جنوبی، طبق یک سنت همیشگی و یک قانون نانوشته که بعدها زیاد اتفاق می افتاد، در یک چهارم نهایی جام ملتهای 1996 امارات به هم رسیدند.
26 آذر 1375، ورزشگاه آل مکتوم شهر دوبی، دربی سنتی و کلاسیک فوتبال آسیا را میزبانی می کرد. ایران پیش تر یک بار با 5 گل مغلوب کره جنوبی شده بود تا یکی از تلخ ترین شکست هایش را در فوتبال آسیا، مقابل کره جنوبی تجربه کرده باشد. قبل از آغاز دیدار کمتر کسی می توانست پیش بینی طوفان پسران محمد مایلی کهن را مقابل کره ای های مغرور بکند. پیش بینی 6 گل را که احتمالا دیگر هیچکس!
نیمه اول که تمام شد، ایران دو بر یک عقب افتاده بود. مطابق پیش بینی ها، کار سختی در انتظار سفید پوشان بود. کره ای های آبی پوش، دو بار مقابل ایران در نیمه اول پیش افتاده بودند. تک گل کریم باقری در نیمه اول، امید ها را برای کسب تساوی در نیمه دوم زنده نگه داشته بود. اما با شروع نیمه دوم، ورق برگشت. علی دایی انگار خوب می دانست در بازی های حساس چگونه پاس گل بدهد. یک سال بعد پاس تر و تمیز و فوق العاده او بود که زیر پای خداداد عزیزی نشست و ایران را به جام جهانی برد. حالا، یک سال قبل از حماسه ملبورن، یک پاس تماشایی دیگر به خداداد می داد. عزیزی، که آن زمان هنوز غزال تیزپا لقب نگرفته بود، به زیبایی دروازه کره جنوبی را گشود. نتیجه 2 بر 2 مساوی شد. آتش بازی ایرانی ها قرار بود از این گل شروع شود.
