خوردن محصولاتی که از ریشه تا ساقه یک گیاه به دست می آید، یک روش عالی برای کاهش ضایعات است. با این همه، قسمت های خوردنی و خوشمزه برخی از گیاهان همچون برگ های چغندر قرمز نادیده گرفته می شوند زیرا افراد هرگز به فکر خوردن آن نمی افتند. اما قبل از اینکه بخواهید ریشه، ساقه و دانه های گیاهان را در آشپزخانه خود نگهداری کنید، باید در مورد خواص و مضرات این گیاهان و یا داروی گیاهی که از آن ها درست می شود، اطلاعات مناسبی کسب کنید. برخی از قسمت های گیاهان خوردنی نیستند و باید از مصرف آن اجتناب کنید. در این مقاله قصد داریم ۷ محصولی را معرفی کنیم که مصرف ریشه یا ساقه آنها سمی و مضر است و به هیچ عنوان خوردن آن توصیه نمی شود.
برگ های روبارب(از سرده ریواس)
ساقه های این گیاه می تواند به همراه توت فرنگی شیرین یک پای تابستانی خوشمزه باشد اما برگ های آن خوردنی نیست. برگ های روبارب حاوی اگزالیک اسید و گلیکوزیدهای آنتراکینون است که به هنگام قورت دادن برای انسان سمی هستند. نشانه های مسمومیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به مقدار مصرف بستگی دارد اما برخی از نشانه ها شامل استفراغ ، درد شکمی و تشنج است.
گیاه روغن کرچک (Castor Oil Plant)
کرچک گونه ای گیاه زراعی یک ساله است که در ایران با نام های کرچک، بید انجیر و بزانجیر شناخته می شود. میوه آن کپسول خاردار و مدوری است که حاوی سه عدد دانه با پوسته منقوش و مغز سفید است. گیاه کرچک در واقع به طور عمده برای تهیه روغن آن پرورش داده می شود که در پزشکی به عنوان مسهل قوی کاربرد دارد. وقتی دانه های آن توسط کودکان و بزرگسالان خورده می شود، تا چند روز علائم عمده ای از مسمومیت نشان نمی دهد، مگر این که دانه ها جویده شود که باعث بروز زودرس علائم می شود.
فرد اندکی اشتهای خود را از دست می دهد و دچار تهوع، استفراغ و اسهال می شود. به تدریج فرد دچار استفراغ مداوم، اسهال خونی و در موارد کشنده، زردی می شود. دز کشنده در اطفال، پنج شش دانه کرچک بوده، درحالی که در بزرگسالان در حدود 20 دانه است.
برگ های گوجه فرنگی
گوجه فرنگی متعلق به شاخه دیگری از خانواده بادنجانیان است. گوجه فرنگی در اروپا به مدت بیش از ۲۰۰ سال مورد استفاده قرار نمی گرفت. برگ های آن حاوی مقادیر اندکی از سولانین و توماتین است که اگر زیاد مصرف گردد می تواند باعث شکم درد شود.
دانه های سیب
همانطور که ممکن است شنیده باشید، دانه های سیب حاوی سیانور سمی است. به طور خاص، این دانه ها حاوی آمیگدالین هستند. آمیگدالین ماده ای است که به هنگام برخورد با آنزیم های گوارشی در روده، سیانور سمی آزاد می کند. قسمت خارجی و سخت دانه های سیب، معمولا از بروز این عمل جلوگیری می کند مگر اینکه به هنگام خوردن آن را بجوید. با جویدن ۲۰۰ عدد دانه ی سیب، سیانور به دوز کشنده خود می رسد. بهتر است این دانه ها را دور بیندازید زیرا طعم خوبی ندارد و مصرف آن ممکن است خطرناک باشد.
میوه مارچوبه
اگر تا به حال مارچوبه را پرورش داده باشید، حتما می دانید که گیاه ماده آن نوعی میوه قرمز رنگ توتی شکل تولید می کند. نباید این میوه ها را لمس کنید. این میوه ها باعث کشته شدن انسان نمی شود اما می تواند باعث ایجاد بیماری شدید شود زیرا در آن ساپوژنین وجود دارد. ساپوژنین نوعی از ترکیبات است که سمیت خفیفی دارد.اگر این میوه ها را بخورید ممکن است استفراغ واسهال داشته باشید.
برگ و گل بادمجان
بادمجان عضو دیگری از خانواده بادنجانیان است. برخی از اوقات افراد فکر می کنند که مصرف بادمجان خام می تواند سمی باشد ولی چنین نیست. با اینحال، برگ و گل های آن به احتمال زیاد باعث بیماری شما خواهد شد زیرا سولانین سمی بیشتری در این قسمت ها یافت می شود.
ساقه و جوانه سیب زمینی
سیب زمینی متعلق به خانواده بادنجانیان است که همه آن ها حاوی ترکیبات سمی به نام سولانین هستند. در حقیقت، پادشاه معروف اسکاتلند به نام مکبوث ازشابیزک یا همان بلادونا( متعلق به همین خانواده) برای کشتن دشمنان دانمارکی استفاده کرده است. در سیب زمینی، سولانین عمدتا در ساقه و جوانه های آن یافت می شود. بنابراین باید قبل از پختن آن، این قسمت ها را برش دهید. سولانین، بیشتر در سیب زمینی های سبز دیده می شود.
درخت آقطی
تقریبا همه قسمت های درخت آقطی برای انسان و حیوانات سمی است. ریشه، برگ، شاخه ها و پوست آن سمیت بیشتری دارد. تمامی قسمت های آن حاوی ترکیباتی است که می تواند اسید هیدروسیانیک تولید کند که سیانور سمی آزاد می کند. شما باید از مصرف این درخت خودداری کنید. مصرف انواع مختلف توت های نپخته نیز می تواند باعث ایجاد تهوع و استفراغ شود. بنابراین باید مراقب باشید و به جای تجربه کردن از دستورهای پخت صحیح استفاده کنید تا دچار مشکل نشوید.
