پاریس، پایتخت فرانسه را اغلب «La Ville Lumirer» مینامند که بهمعنای «شهر نور و روشنایی» است. این نامگذاری چندان دور از واقعیت نیست، چراکه پاریس زیبا، با هزاران چشمانداز دلفریب و رویایی به «عروس شهرهای جهان» نیز معروف است. اما عروس زیبای ما، زیر آن لباس حریر خوش آب و رنگش، دنیایی مخوف و تیره را نیز پنهان کرده است.
بله، درست شنیدید، زیر این شهر شلوغ و پر هیاهو که 12 میلیون نفر جمعیت دارد، جهانی زیرزمینی جاخوش کرده که منبع ترس و هیجان بسیاری است. دنیایی ترسناک که بقایای 6 میلیون شهروند پیشین این شهر را در پیچوخم دخمههای زیر زمینی خود مخفی کرده است. اینجا گورستان قدیمی و معروف شهر پاریس است که به نام «Paris Catacombs» شناخته میشود، شبکهای از دالانهای قدیمی، معادن و غارهایی که درمجموع صدها مایل زیر شهر امتداد پیدا کرده و گسترده شدهاند. فضایی که با استخوانهای مردگان آذین بسته شده است و امروزه بهعنوان یکی از دیدنی های پاریس امکان بازدید از آن وجود دارد. با ساعد نیوز همراه باشید تا با دخمه مردگان پاریس آشنا شویم.
این تونل و دخمه ها در واقع معادن آهنگ آهنک بودند که در اطراف شهر قرار داشتند. از زمان روم باستان از این معادن و سنگ های آهنگ برای ساخت و ساز استفاده می شده است. اما بعد از نیمه ی دوم قرن هجدهم بود که معدن قدیمی (که اکنون از دیگر در وسط شهر قرار دارد) تغییر کاربری داد و پاریسی ها مردگان خود را به آنجا منتقل میکردند. در قرن 18م، گورستان های پاریس مانند Les Innocents که در واقع بزرگترین گورستان این شهر است، خیلی پر و شلوغ شده بودند و تدفین های نامناسبی صورت میگرفت که برخی از قبرها حتی پوشیده نبودند، یا جسدهایی را خاک بیرون میزدند. بنابراین ساکنین اطراف این گورستان از تعفن ایجاد شده توسط اجساد این گورستان و بیماری های ایجاد شده شکایت کردند.
در سال 1763 لوئی پانزدهم دستور ممنوعیت تمامی تدافین در شهر را صادر کرد. ولی کلیسا با این امر موافق نبود و با دستور لوئی مخالف کرد. بنابرین، اتفاقی نیوفتاد. این شرایط تا سال 1780 ادامه داشت تا اینکه بارانی طولانی و شدید در پاریس بارید و در نتیجه ی آن دیواره ای از این گورستان فرو ریخت و جنازه های زیادی از خاک بیرون آمدند. در این زمان بود که مقامات مجیور بودند چاره ای بیندیشند.
در سال 1786 بود که پاریسی ها تصمیم گرفتند از این معادن به عنوان دخمه یا همان کاتابک استفاده کنند. جایی که امروزه آن را به عنوان دخمه مردگان پاریس میشناسیم. دو سال طول کشید تا تمامی استخوان های قبرستان اصلی پاریس را به این دخمه ها منتقل کنند. در طی 2 دهه ی بعد، تمامی استخوان های اجساد گورستان های اطراف پاریس به این دخمه ها منتقل شدند. البته، بعد از انقلاب فرانسه، دفن اجساد افراد تازه فوت شده در این دخمه ها هم شروع شد.
در سال 1859، در طی دوران بازسازی پاریس توسط بارون اوسمان ، آخرین مرحله جابجایی استخوان های اجساد به این دخمه ها هم انجام شد و این کار در سال 1860 به پایان رسید. هفت سال بعد، این دخمه ها برای بازدید عموم باز شدند. در کل، این دخمه ها به طول بیش از 300 کیلومتر در زیر شهر پاریس قرار دارند.
اگرچه این دخمه ها امروزه برای بازدید عموم مردم باز هستند، اما فقط به قسمت های محدودی از این شبکه دخمه ها دسترسی خواهند داشت. از سال 1955، بازدید از سایر بخش های این دخمه ها غیرقانونی شده است.علیرغم این منع قانونی، در سالهای دهه 1970 و 80، برخی از پاریسی ها بهصورت غیرقانونی به این دخمه ها دسترسی پیدا کردند. آنها حتی برخی از این دخمه ها را به نوعی بازسازی کردند و آن ها را تبدیل به مکانهایی خلاقانه کردند. برای مثال، یکی از آن ها تبدیل به یک آمفی تئاتر مخفی شده بود که یک پرده سینما بزرگ، تجهیزات پخش و چند فیلم و صندلی هم در آن قرار داشت. در کنار این آمفی تئاتر، محوطه ای هم مانند کافه و رستوران ایجاد شده بود تا بازدیدکنندگان از این آمفیتئاتر بتوانند چیزی بنوشند و یا بخورند. تخمین زده میشود که هر هفته حدود 300 نفر از این افراد به صورت غیرقانونی و از طریق راه های مخفی که ایجاد شده بود وارد این دخمه ها میشدند.
با تور اروپا به فرانسه و شهر پاریس سفر کنید و از دیدنی های فرانسه در پاریس بازدید کنید. از دوران روم باستان، مردم پاریس مرده های خود را در حومه این شهر دفن می کردند. البته با این رسم ظهور مسیحیت در اروپا تغییر کرد و مردم به دلایل مذهبی مرده هایشان را در درون کلیساها و زمین های اطراف آنها که وقف کلیساها شده بودند، به خاک می سپردند. با این حال گورستان های پاریس در قرن دهم که فضای شهر و جمعیت آن گسترش پیدا کرده بود با محدودیت مواجه شدند و ظرفیت کافی برای پذیرش جسدهای جدید نداشتند و فقط ثروتمندان می توانستند مرده هایشان را در کلیساها دفن کنند. در نتیجه مرده های زیادی به صورت دسته جمعی در این گورستان دفن شدند؛ در واقع مرده هایی که خانواده هایشان پول زیادی نداشتند، در این گورهای دسته جمعی دفن می شدند.
تا سال 1810 از این محل تنها به عنوان مخزن نگهداری استخوان استفاده می شد اما در این سال فردی به نام لوئیز اتینه شروع به تزئین این تونل ها و دخمه ها نمود و در واقع وی برای انجام این منظور از همان استخوان ها و سنگ های یادبود بهره جست و نتیجه کار دیواره های استخوانی و راهروهایی بود که با بخش های مختلف استخوان ساخته شده بود .
برخی از تزئینات به شکل قلب بر روی دیوارها و با کمک جمجمه مردگان بر زمینه استخوان های عادی ایجاد شده است. دیواره برخی قسمت ها با کمک استخوان های گوناگون به شکل صلیب در آمده و در برخی از قسمت ها با کمک این استخوان ها اتاق هایی دایره شکل ساخته شده اند که از این ایده در ساخت بسیاری از فیلم ها و حتی بازی های کامپیوتری الهام گرفته شده است. هزاران هزار استخوان با دقت و وسواس، در دیوارهای دخمه روی هم چیده شده اند.
امروزه افراد زیادی برای ورود به این مقبره زیرزمینی، به غرب پاریس می روند ؛ چرا که در این منطقه و نزدیک به دروازه قدیمی پاریس مدخل ورود به این گورستان قرار گرفته است. آنها بعد از ورود، باید از یک راه پله مارپیچ به طول 19 متر عبور کنند و به سوی تاریکی و سکوتی که فقط با شنیدن صدای آب قنات های محلی شکسته می شود، پیش بروند.بازدیدکنندگان پر دل و جرأت این مقبره زیرزمینی، با عبور از یک راهروی طولانی به در اصلی این گورستان می رسند. این دخمه در حال حاضر یکی از دیدنی های فرانسه به شمار میرود که گردشگران بسیاری را به خود جلب می کند.
پاریس، پایتخت فرانسه است که از آن با عنوان «شهر نور» یاد میکنند. ولی در زیر این شهر 12 میلیون نفری، دنیایی تاریک و زیرزمینی باقی مانده که 6 میلیون از ساکنان قبلی این شهر را در خود جای داده است. این مکان در واقع دخمه های پاریس هستند، که شامل تونل هایی به طول چندصد کیلومتر می شوند و سراسر آن ها پر از استخوان مردگان است.
