به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، زندگی ما پر از افسانه ها است؛ افسانه هایی که ذهن ما را مسحور کرده و بارها و بارها در انتخاب ها و تصمیمات زندگی مؤثر بوده است. این افسانه های موهوم، از اولین داستان های شاه و پریان که همیشه با این جمله تمام می شد “و ملکه و پادشاه سالیان سال با خوشحالی در کنار هم زندگی کردند”، تا فیلم های هالیوودی که همیشه با خوبی و خوشی به پایان می رسید همه و همه، در ذهن ما از ازدواج، افسانه هایی ساخته اند که تماماً غلط و مهمل است. اینکه انتظار داشته باشیم بعد از انتخاب یک همسر ایده ال، همه چیز همان طور خوب و عالی ادامه داشته باشد فقط سهم قصه ها و بهانه فروش شرکت های سینمایی است .
در این مقاله به بررسی ۴ افسانه موهوم و غلط که بین زوجین شکل می گیرد، می پردازیم :
افسانه اول : شریک کامل
«در دنیای بیکران، هر کس جفتی خاص دارد که منتظر شماست. شما باید جستجو کنید و او را بیابید. او به همه رویاها و تخیلات شما جامه عمل می پوشاند، نیازهایتان را برآورده می کند و عاشقانه برای همیشه در کنار شما زندگی خواهد کرد »
باور به این افسانه، سبب مقایسه مداوم همسر فعلی با یک انسان کامل می شود؛ کسی در ذهن خود متصور می شود قرار بوده با او ازدواج کنید ولی به علت اشتباه در انتخاب درست، این ازدواج صورت نگرفته است. مقایسه با یک مجسمه که نماد خوبی و بی عیب و نقص بودن است، سبب می شود که زوج یا زوجه اشکالات ارتباطی خود را نبیند و همه چیز را غیرمسئولانه گردن همسرش بیندازد. هیچ کس جز خودتان قادر به تأمین نیازهای بنیادین شما نیست.
افسانه دوم: تو نیمه گمشده منی
تلاش برای یافتن نیمه گمشده کمکی به شما نمی کند؛ زیرا القاء می نماید که «شما بدون همسرتان ناکامل هستید و مستعد رویارویی با مشکلات. شما نیازمندید، وابسته اید و از تنهایی می ترسید.» این موارد به سبب القای وابستگی و نیازمندی بی شک شایسته یک زندگی سالم و اثربخش نیست.
افسانه سوم : عشق باید راحت و بی دردسر باشد
زمانی همه چیز عالی و راحت است که میان دو شریک هیچ وجه تفاوتی وجود ندارد و همه چیز شبیه به هم است. هیچ دو انسانی در این کره خاکی وجود ندارد که کاملاً شبیه به یکدیگر باشند. انتظار بی دردسر بودن از روابط زناشویی و هر نوع شراکت دیگر افسانه ای بی سرانجام است. انسان ها ازنظر افکار، احساسات، علایق، عادات، ذائقه ها و… باهم متفاوت هستند و اگر فردی متوقع است که شریک زندگی اش مثل او فکر و رفتار کند و احساساتش هم شبیه او باشد، زمینه را برای ناکامی و ناامیدی خود فراهم کرده است.
افسانه چهارم: عشق جاودانه
تعریف عشق چیست؟ عشق، حالتی عاطف_هیجانی است و ترکیبی شگفت انگیز از افکار، احساسات و حس های مختلف. از زمانی که عشق در چارچوب یک احساس تعریف می شود، هرگز همیشگی و جاودانه نخواهد بود.
افراد در ابتدای روابط شان، تا زمانی که درگیر عشق رمانتیک آتشین هستند اصلاً به ذهن شان خطور نمی کند که ممکن است روزی این آتش گرم سرد شود؛ آن ها در” ماه عسل ” قرار دارند و خود را در آن جاودانه می پندارند.
این سرمستی از تصورات عاشقانه و رویایی، برای اکثر روابط، بین شش تا هجده ماه و به ندرت تا سه سال طول می کشد. در این مرحله “فقدان” شروع می شود؛ آن مجسمه بی عیب و نقص می شکند، شوالیه درخشان، فردی سراپا خاکی می شود و اسب سفید به گورخری خاکستری تبدیل می شود. همسران از هم می بُرند و می گویند “من دیگر عاشق نیستم، این فرد شریک زندگی من نیست، من شایسته بهتر از این هستم.”
در این مرحله از زندگی تازه روابط معنادار و موفق آغاز می شود. ماه عسل تمام شده و واقعیات زندگی با تمام فرازونشیب هایش نمایان می شود. این حالت بااینکه شوک آور است، اما بیتوته ای است که فرصت ساخت یک ارتباط صمیمی و قابل اعتماد و موفق را بین زوجی که خودِ واقعی یکدیگر را می بینند، فراهم می کند و همین طور که این ارتباط گسترش می یابد، احساسات جدیدی از عشق به آنها دست می دهد؛ شاید نه یک حس شدید یا مست گونه بلکه عشقی غنی، کامروا و همیشگی .
