منظور از هیپوناترمی کاهش سطح یون سدیم در خون بدن است. سدیم یک الکترولیت است و به تنظیم میزان آب داخل و خارج سلولها کمک میکند. در هیپوناترمی، یک یا چند عامل از یک بیماری زمینهای پزشکی گرفته تا نوشیدن بیش از حد آب، باعث رقیق شدن سدیم موجود در بدن میشود. وقتی این اتفاق میافتد، سطح آب بدن افزایش یافته و سلولها متورم میشوند. این تورم میتواند اختلالات خفیف یا شدید بسیاری را ایجاد کند. هدف از درمان هیپوناترمی رفع بیماری زمینه ای است. بسته به علت هیپوناترمی، ممکن است با کاهش آب مصرفی مشکل به سادگی حل شود. در موارد دیگر هیپوناترمی، امکان دارد به محلول های الکترولیت وریدی و دارو نیاز داشته باشید.
تولواپتان برای درمان هیپوناترمی هیپرولمیک و اوولمیک قابل توجه بالینی تجویز میشود.
تولواپتان برای کند کردن کاهش عملکرد کلیه در بزرگسالان در معرض خطر پیشرفت سریع بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) مصرف میشود.
تولواپتان فسفات یک پیشداروی تولواپتان است که برای تجویز داخل وریدی ساخته شده است. تولواپتان فسفات پس از تجویز در بدن انسان به داروی فعال تولواپتان تبدیل میشود.
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضهای بروز نمیدهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف این دارو، از بین میروند. در صورت بروز مستمر هر یک از عوارض میبایست به پزشک اطلاع داده شود.
کاهش اشتها، کم آبی بدن
خشکی دهان، تشنگی
یبوست، ضعف
مشکلات کبدی (سیروز کبدی)
علائم مشکلات کبدی مانند دل درد، زردی پوست یا سفید چشم، حالت تهوع، تیره شدن ادرار: اگر چنین علائمی داشتید به پزشک مراجعه نمایید.
علائم حساسیت مانند راش پوستی و تنگی نفس
اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس میکنید به خاطر استفاده از داروی تولواپتان میباشد، با پزشک خود مشورت کنید.
FDA تشخیص دادهاست که تولواپتان نباید بیش از 30 روز استفاده شود و نباید در بیماران مبتلا به بیماری زمینهای کبدی استفاده شود زیرا میتواند باعث آسیب کبدی شود و به طور بالقوه منجر به نارسایی کبد شود.
