به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از ورزش مدیا، شگفت انگیز است که اجنبی ها در قطر برای شجاع و کنعانی زادگان جشن صعود به جام جهانی برگزار می کنند، در ایران اما سرمربی نامدار لیگ برتری به تحقیرشان برمی خیزد: «یک انگشت سیاوش یزدانی به همه مدافعان تیم ملی می ارزد.»
فقط فرهاد مجیدی می تواند اجر تیمی را که با دو گل خورده به جام جهانی رسیده چنین پایمال کند. فقط فرهاد مجیدی می تواند فوتبالیستی را که در سی سالگی، اولین بازی ملی اش را با نظر همین دراگان اسکوچیچ انجام داده، چماق کند و بر سر رکوردداران کلین شیت در انتخابی جام جهانی بکوبد. فقط فرهاد مجیدی می تواند به بهانه دخالت مدیرفنی از سرمربیگری تیم ملی امید استعفا بدهد، اما خودش برای سرمربی تیم ملی تعیین تکلیف کند. فقط فرهاد مجیدی می تواند از یاد ببرد شجاع خلیل زاده با وجود سال ها درخشش به تیم ملی دعوت نمی شد و کسی اعتراضی به این مساله نداشت. سرمربی وقت تیم ملی در توجیه این بی اعتنایی می گفت: «ما روزبه چشمی را داریم که مدرن ترین مدافع ده سال اخیر فوتبال ایران است.» همین روزبه چشمی که این روزها در استقلال هم به او بازی نمی رسد.
فقط فرهاد مجیدی می تواند به بهانه اختلاف با یک سرمربی خارجی، شأن بازیکنان ایرانی را پایین بیاورد. گیریم که اسکوچیچ مربی نیست، اصلا دزد و فاسد و زدوبندکار است؛ به شاگردانش چه مربوط؟ مگر امثال شجاع و کنعانی و نورافکن مال همین مملکت نیستند؟ چرا باید درشت بشنوند؟ چون تیم ملی را سربلند کرده اند؟ عجب جرم بزرگی!
فقط فرهاد مجیدی می تواند با یک قهرمانی نیم فصل، رکورد استفاده از کلمه «من» را در جملاتش بشکند؛ شما اگر جای همین اسکوی کلاهبردار بودی و اینطوری تیم ملی را به جام جهانی می بردی، لابد دستور تیرباران مخالفانت را صادر می کردی! فقط فرهاد مجیدی می تواند به دست خودش آرامش تیمش را به هم بریزد؛ یک روز از «دایورت» شدن اخبار رسانه ها حرف بزند، یک روز افتخارات و قهرمانی های امیر قلعه نویی را زیر سوال ببرد و یک روز هم ناخواسته فشار دنیا را روی شانه های سیاوش یزدانی بیندازد.
از حالا به بعد یزدانی باید ثابت کند یک انگشتش به کل تیم ملی مملکت می ارزد و البته که کوچکترین لغزشی در این مسیر، با بزرگنمایی مخالفان مواجه خواهد شد. این داستان تیمی است که سرمربی اش عقیده دارد دو امتیاز بیشتر هیچ کس را قهرمان نمی کند، اما خودش بعد از هر مساوی به خاطر همین دو امتیازها سینه داوران را می درد. طرحی نو در اندازید آقای مجیدی؛ «والا» بودن هزار بار زیباتر از «بالا» بودن است. کمی جنبه، جنبه، جنبه...
هزاران امضا برای بازگرداندن عادل فردوسی پور به تلویزیون
