رزاسه بیماری شبیه آکنه در ظاهر است اما تفاوت های زیادی با آن دارد.رزاسه که از آن به عنوان جوش بالغین نیز یاد می شود میلیونها نفر در جهان را مبتلا کرده و نوعی اختلال پوستی می باشد.رزاسه، یک مشکل رایج پوستی است که باعث قرمزی و دیده شدن رگ های خونی در صورت می شود همچنین ممکن است برجستگی های کوچک، قرمز و پر از چرکی را تولید کند.این نشانه ها و علایم ممکن است به مدت چند هفته به طول بینجامد و سپس بعد از مدتی خوب شوند.
رزاسه می تواند با آکنه، واکنش های آلرژیکی یا دیگر مشکلات پوستی اشتباه گرفته شود. همانطور که دراین بخش از سلامت پوست و موی نمناک خواهیم گفت هر کسی، از هر قومیت و سن و سالی ممکن است که دچار چنین مشکلی شود اما این بیماری عموماً بر زنان میانسالی تاثیر می گذارد که پوست سفید دارند ؛ درمان های آن می تواند علایم و نشانه ها را کاهش دهد.
چگونه رزاسه را تشخيص دهيم ؟
جوشهاي قرمز رنگي كه بعضي چركي نيز مي شوند ممكن است همراه با عروق ظريف خوني در پوست صورت به همراه قرمزي دائمي صورت نمايان شود . در موارد پيشرفته تر بيماري شرايطي بنام رينوفيما ايجاد مي شود كه حاصل غدد چربي بزرگ است و سبب تورم و قرمزي و افزايش اندازه بيني به همراه گونه هاي متورم مي شود . اين رشد و بزرگي در نيمه تحتاني بيني و بخصوص نزديك گونه ها بيشتر جلب توجه مي كند . اين تغيير شكل در زنها كمتر شايع است .حدود 50% مردم گرفتاري چشمي نيز پيدا مي كنند . بعضي از بيماران به سوزش و قرمزي چشمها بصورت ورم ملتحمه دچار مي شوند . اگر اين وضعيت درمان نشود ميتواند عوارض جدي تري به دنبال داشته باشد .
چه كساني در معرض گرفتاري توسط رزاسه هستند ؟
افراد با پوست روشن و بخصوص زنها بين سنين 50 -30 سالگي در معرض بيماري قرار دارند . گرچه زنان و مردان در هر سني مبتلا ميشوند و حتي كودكان مي توانند بندرت دچار شوند . دليل ابتلاي بيشتر در جنس مؤنث هنوز به درستي شناخته نشده ولي بعضي موارد در دوره يائسگي شروع مي شود .رزاسه معمولا“ در يك دوره طولاني ايجاد مي شود . در ابتدا به صورت تمايل به قرمز شدن و التهاب صورت و حساس شدن شديد به مواد آرايشي
درمان دارویی رزاسه
بیماری رزاسه درمان قطعی ندارد و درمان های موجود فقط علائم و نشانه های آن را کاهش می دهند. با این حال، برخی درمان ها توانسته اند نشانه های این بیماری را تسکین دهند. شماری از این درمان ها را در ادامه می خوانید:
داروهای موضعی
بهتر است، در فرایند درمان رزاسه، پزشک و بیمار رابطه ی تنگاتنگی با یکدیگر داشته باشند. داروها و پمادها حتماً باید با تجویز پزشک مصرف شوند. بیشتر پزشکان داروهایی را توصیه می کنند که التهاب و قرمزی لکه های پوستی را کاهش می دهند.
معمولاً لازم است که مبتلایان این داروها را یک یا دو بار در روز مصرف کنند. مترونیدازول، بنزوئیل پراکسید، بنزوئیل پراکسید/ کلیندامایسین، آزلائیک اسید، سولفاستامید ۱۰% و سولفور ۵% برخی از داروهایی اند که برای درمان رزاسه تجویز می شوند.
ایزوترتینوئین
معمولاً اگر بیماری رزاسه شدید باشد و با روش های دیگر درمان نشود، پزشکان ایزوترتینوئین را تجویز می کنند. این دارو به ویژه، برای بیماران جوان و مبتلایان به رزاسه ی فیماتوس مؤثر است.
آنتی بیوتیک های خوراکی (مهم تر از همه داکسی سایکلین)
آنتی بیوتیک های خوراکی معمولاً سریعتر از داروهای موضعی اثر می کنند. البته، استفاده از این داروها باید محدود باشد و پزشکان مصرف طولانی مدت آنها را توصیه نمی کنند.
درمان رزاسه با لیزر
معمولاً متخصص پوست این درمان را انجام می دهد. استفاده از لیزر، رگ های خونی منقبض، قرمزی و سایر علائم رزاسه را کاهش می دهد. لیزر گاهی با درد همراه است اما معمولاً به بی حسی نیازی ندارد.
ریفاکسیمین (درمان SIBO)
بر اساس یک تحقیق جالب که در نشریه ی پزشکی معتبری منتشر شده است، باکتری های روده ی کوچک (SIBO) در مبتلایان به رزاسه بیشتر از افراد معمولی رشد می کنند.
از این رو، محققان به بیماران ریفاکسیمین (یک آنتی بیوتیک قوی) تجویز کردند. با تجویز این دارو باکتری های SIBO کاهش یافتند یا ریشه کن شدند. در نتیجه، اثرات رزاسه در بسیاری از بیماران تسکین یافت.