اختلال نُشخوار (rumination disorder یا Merycism) اختلالی است که وجه مشخص آن نشخوار ارادی و مکرر غذاهای خورده شده همراه با برون ریزی یا بلع مجدد اما بدون حالت تهوع است. اختلال نشخوار اکثراً در بچه های سه ماهه تا یک ساله و افراد عقب مانده ذهنی دیده می شود و شیوع آن در دو جنس برابر است. گاهی حتی مشاهده شده است کودکان بزرگتر با تحریک حلق خود با انگشت، سبب استفراغ یا بازگرداندن غذا شده و دوباره شروع به جویدن آن می کنند. امروزه این اختلال در افراد بالغ مختلف نیز مشاهده شده اما بررسی های کافی در این مورد انجام نشده است.
علائم اختلال نشخوار
بازگشت مکرر و غیرقابل کنترل غذا، نشانه اصلی این اختلال است که معمولا 15 تا 30 دقیقه پس از خوردن آن ایجاد می شود.
برخی افراد علائم زیر را نیز تجربه می کنند:
- نفخ شکم
- احساس فشار یا نیاز به آروغ زدن
- درد و ناراحتی
- سر درد
- مشکل خوابیدن
- سرگیجه
- حالت تهوع
بازگشت غذا خود نیز باعث ایجاد موارد زیر می شود:
- سوزش سر دل
- آسیب دندانی
- کاهش وزن
کودکان و نوجوانان نیز علائم زیر را تجربه می کنند:
- درد شکمی
- حالت تهوع
- اسهال
- سوزش سر دل
- یبوست
علت اختلال نشخوار
محققان اطلاع دقیقی در مورد اختلال نشخوار و علت ایجاد آن ندارند. علت های احتمالی بروز اختلال نشخوار در کودکان شامل موراد زیر هستند:
- یک اختلال خوردن از جمله پرخوری عصبی
- طرد شدن
- عدم انگیزش محیطی
- استرس شدید
- بی توجهی
بر اساس یک بررسی در سال 2019، احتمالا اختلال نشخوار در کودکان و بزرگسالان در واکنش به یک محرک جسمی یا روانی از جمله موارد زیر رخ می دهد:
- استرس روانی
- تورم معده یا روده
- عفونت تنفسی
- سابقه اختلال خوردن
- یک عمل پزشکی
محققان برای تایید این روابط و تعیین علت دقیق بروز اختلال نشخوار به شواهد بیشتری نیاز دارند.
شیوع اختلال نشخوار
نرخ شیوع اختلال نشخوار نامعلوم است. در بین افراد مبتلا به معلولیت ذهنی، نرخ شیوع ظاهرا با افزایش شدت معلولیت ذهنی افزایش می یابد.
نکته: اختلال نشخوار و پایکا جزو معدود اختلالات مندرج در 5-DSM هستند که به هیچ معیاری برای معناداری (اهمیت) بالینی (clinical significance) نیاز ندارند.یعنی، هیچ الزامی وجود ندارد که این دو اختلال به آسیب (harm)، ناراحتی و عذاب شخصى (distress)، تحقیقات بیشتر (additional investigation)، نقص عملکرد (impairment، کاهش کیفیت عملکرد یا مختل شدن آن)، در مورد خود فرد یا دیگران منجر شوند (مگر این که فرد، علاوه بر یک اختلال روانی دیگر، به اختلال نشخوار یا پایکا نیز مبتلا باشد). بنا براین، هیچ مرز مشخص و واضحی وجود ندارد که با آن بتوان رفتار افراد مبتلا به این دو اختلال را از رفتارهای عادی و معمولی تفکیک کرد.
عوارض اختلال نشخوار
اگر اختلال نشخوار درمان نشود؛ می تواند به لوله بین دهان و معده (مری) آسیب برساند. این بیماری آسیب های زیر را به همراه خواهد داشت:
- کاهش وزن ناسالم
- سوء تغذیه
- فرسایش دندان
- بوی بد دهان
- خجالت
- انزوای اجتماعی
درمان اختلال نشخوار
درمان این اختلال همراه با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمانی است.
رفتار درمانی
رفتار درمانی برای درمان افراد بدون معلولیت رشدی مورد استفاده قرار می گیرد. در این شرایط، افراد یاد می گیرند تا هنگام نشخوار تنفس دیافراگمی انجام دهند و انقباضات شکمی خود را کنترل کنند. این امر باعث می شود که غذا به درون دهان باز نگردد.
دارو درمانی
اگر نشخوار مکرر به مری آسیب برساند، ممکن است پزشک تصمیم بگیرد از داروهای مهار کننده های پمپ پروتون مانند ایزومپرازول (نکسیوم) یا امپرازول استفاده کند. این داروها می توانند از پوشش مری محافظت کنند تا زمانی که رفتار درمانی این اختلال را کنترل کند. برخی از افراد مبتلا به سندرم نشخوار ممکن است از درمان دارویی برای آرامش معده استفاده کنند.
منظور از اختلال هرزه خواری یا پیکا چیست؟
