باربیتورات نام عمومی همهٔ داروهای دژم‌کننده (تضعیف کننده) و دپرسانت‌های سیستم عصبی مرکزی است. توان باربیتورات می‌تواند از میزان آرام‌بخش تا بی‌هوش‌کننده متغیر باشد. مصرف طولانی‌مدت باربیتورات می‌تواند وابستگی فیزیکی و روانی ایجاد کند. پایهٔ ساختاریِ همهٔ باربیتوراتها از «اسید باربیتوریک» است. اسید باربیتوریک (پایهٔ اصلی باربیتوراتها) در سال 1864 و توسط شیمی‌دان آلمانی، آدولف بایر، از ترکیب اورهٔ غلیظ‌شده و یک استر مشتق‌شده از سرکهٔ سیب به‌دست آمد. تا سال 1950 هنوز وابستگی فیزیکی و پریشانی رفتاری در درمان با باربیتورات کشف نشده‌بود.
بیماران مبتلا به پورفیری
حساسیت مفرط به باربیتوراتها
نبود ورید مناسب برای تزریق وریدی
آسم پایدار
تداخلات دارویی ممکن است عملکرد و تأثیر داروها را تغییر دهد یا باعث افزایش ریسک بروز عوارض جانبی آنها شود. بنابراین برای مصرف این دارو، لیست تمام داروهایی که مصرف می‌کنید اعم از داروهای تجویزی و غیرتجویزی (گیاهی، مکمل و …) را با پزشکتان در میان بگذارید. چنانچه در طول درمان با داروی پنتوباربیتال، باید دارویی را مصرف کنید، پزشکتان را در جریان مصرف این دارو قرار داده یا با داروساز مشورت نمایید. از جمله داروهایی که با پنتوباربیتال تداخل دارند، عبارتند از:
داروهای تشنج (مانند فنی توئین، اسید والپروئیک)
داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)
آنتی هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)
شل کننده‌های عضلانی
داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین، هیدروکودون)
داروهای سرفه
قرص‌های ضد بارداری یا استروژن‌های جایگزین هورمون
رقیق کننده‌های خون (مانند وارفارین، کومادین)
مهار کننده MAO (مانند ایزوکربوکسازید، متیلن بلو)
داروهای استروئید (مانند دگزامتازون، پردنیزولون)
داکسی سایکلین
گریزئوفولوین
اگر احساس کردید که فردی دچار مسمومیت دارویی شده است و علائمی مانند تنگی نفس یا غش و ضعف (از حال رفتن)، خواب آلودگی شدید، احساس ضعف یا لنگیدن، تنفس آرام یا کم عمق، نبض ضعیف، ضربان قلب سریع، ادرار کم یا ادرار نکردن، مردمک‌های گشاد، احساس سرما در او دیدید، فوراً با اورژانس تماس بگیرید.
