منظور از هیپوناترمی یا کمسدیمی خون، کاهش سطح خونی یون سدیم در بدن است. میزان طبیعی سدیم خون 135–145 mEq/dL است که معمولاً کاهش آن را به زیر 136 میلی مول بر لیتر را هیپو ناترمی مینامند و علت آن دفع مقادیر زیاد یونهای سدیم بیش از دفع آب بدن است یا دفع سدیم و آب از بدن همراه با جایگزینی آب و بدون جایگزینی کافی سدیم است. کاهش سطح سدیم خون در اثر از دست دادن سدیم یا احتباس آب یا هردو رخ میدهد. یک روش مفید برای دستهبندی بیماران مبتلا به هیپوناترمی قرار دادن آنها در سه گروه براساس وضعیت حجم مایع در گردش (یعنی هیپوناترمی هیپووولمیک، یووولمیک، و هیپروولمیک) است. به عنوان مثال احتباس آب مانند نارسایی احتقانی قلب، ترشح نابجای هورمون آنتی دیورتیک(SIADH)، پرنوشی، نارسایی کلیوی و نارسایی کبدی. سایر علل مانند سرطان، مصرف مهارکنندههای ACE، بیماری آدیسون، اسهال و استفراغ، کتونیوریا در دیابت شیرین، اسیدوز توبولی کلیوی.
به تاریخ انقضای داروی تولواپتان توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است،از آن مصرف نکنید.
هرگز تولواپتان را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
تداخل دارویی تولواپتان را چک کنید و اگر در حال استفاده از دارویی هستید که با این دارو تداخل دارد، با پزشک خود راجع به استفاده از داروهایتان مشورت نمایید.
در دوران بارداری و شیردهی، نباید دارویی را خودسرانه و بدون مشورت با پزشک استفاده کنید.
داروی تولواپتان میتواند باعث احساس خستگی، سرگیجه و خواب آلودگی در شما شود، برای اطمینان بیشتر قبل از رانندگی و کار با ماشین آلات از هوشیاری خود مطمئن شوید. 8 ساعت بعد از مصرف رانندگی نکنید.
داروی تولواپتان ممکن است با داروی دسموپرسین تداخل ایجاد کند. سایر داروها میتوانند بر حذف تولواپتان از بدن شما تأثیر بگذارند و ممکن است بر نحوه عملکرد آن نیز تاثیر داشته باشند؛ این داروها عبارتند از:
ضد قارچهای آزولی (مانند کتوکونازول، ایتراکونازول)
بوسپرویر
کوبیسیستات
مهارکنندههای پروتئاز HIV (مانند لوپیناویر، ریتوناویر)
آنتی بیوتیکهای ماکرولید (مانند کلاریترومایسین، اریترومایسین)
ریبوسیکلیب (ribociclib)
ریفامایسینها (مانند ریفابوتین، ریفامپین)
مخمر سنت جان
داروهای مورد استفاده در درمان تشنج (مانند کاربامازپین، فنی توئین)
تلاپرویر
داروی تولواپتان را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید. اگر احساس کردید که فردی دچار مسمومیت شده است و علائمی مانند تنگی نفس، غش و ضعف (از حال رفتن) در او دیدید، سریعاً با اورژانس تماس بگیرید.
