عفونت به ورود، رشد و نمو میکروب‌ها یا انگل در زخم یا یک اندام از موجود زنده (میزبان) گفته می‌شود. ارگانیسم میکروبی از بدن میزبان به عنوان منبع و محلّ رشد و نمو و تکثیر استفاده می‌کند و اغلب باعث بیماری می‌گردد. عامل عفونت می‌تواند انواع انگل، ویروس، پریون، باکتری، ویروئید و قارچ را شامل گردد. بدن میزبان به‌طور طبیعی به وسیلهٔ دستگاه ایمنی، آغاز به مبارزه با عامل خارجی و عفونت‌زا می‌کند و در مراحل آغازین، پدیدهٔ التهاب را به همراه دارد. پزشک بیماری‌های عفونی می‌تواند با تجویز دارو به روند بهبودی کمک کند. تشخیص عفونت به صورت آنی ممکن نیست اما در صورت تردید پزشک به وجود عفونت، آزمایش‌های خون، ادرار یا کشت خلط ریه گام ابتدایی خواهد بود. همچنین انجام رادیوگرافی سینه و آزمایش مدفوع به تشخیص عفونت کمک خواهد کرد.
دوز فامسیکلوویر به نوع و شدت عفونت تحت درمان بستگی دارد.
معمولاً به صورت خوراکی با یا بدون غذا مصرف می‌شود.
دوز معمول توصیه شده برای بزرگسالان مبتلا به تبخال تناسلی 250 میلی گرم دو بار در روز به مدت 5 روز است، در حالی که دوز برای زونا 500 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت 7 روز است.
پیش داروی فامسیکلوویر که اختصاصا موجب مهار رونویسی DNA ویروس هایی مثل هرپس سیمپلکس تیپ1، تیپ2پ واریسلا زوستر می‌گردد.
فراهمی زیستی: 77درصد
زمان پیک پلاسمایی: 1ساعت
اتصال به پروتئین: کمتر از20درصد
نیمه عمر: 2تا4ساعت
دفع: ادرار73درصد، مدفوع 27درصد
چندین مطالعه بر روی انسان و موش شواهدی را ارائه میدهد که درمان زودهنگام فامسیکلوویر بلافاصله پس از نخستین عفونت با تبخال می‌تواند به‌طور قابل توجهی احتمال شیوع بیماری‌های آینده را کاهش دهد. نشان داده شده‌است که استفاده از فامسیکلوویر در این روش در مقایسه با عدم درمان یا درمان با والاسیکلوویر، میزان ویروس نهفته در گانگلیون عصبی را کاهش میدهد.
