عوامل مختلفی می‌‌توانند در افزایش تعریق بدن دخیل باشند که برخی از آن‌ها عبارتند از: ابتلا به دیابت، یائسگی، اختلالات مربوط به تیروئید، حملات قلبی، مصرف برخی داروها، مشکلات سیستم عصبی، ابتلا به برخی از انواع سرطان، قند خون کم، عفونت و... . همچنین یکی از عواملی که اثر قابل توجهی در بالا بردن شدت تعریق بدن دارد، ترک اعتیاد است. تعریق شدید بدن اگر کنترل نشود می‌تواند مشکلاتی همچون ابتلا به عفونت‌های پوستی و مشکلات روحی مثل کاهش اعتماد به نفس را به دنبال داشته باشد. برای درمان مشکل تعریق شدید، استفاده از گیاهان دارویی مخصوص مثل مریم گلی بسیار موثر است.
روزی 3 بار هر بار یک تا دو قرص با کمی آب میل شود.
گیاه مریم گلی یکی از پر سابقه ترین گیاهان داروئی در جهان است که در موارد متعددی به کار گرفته می شود. مطالعات آزمایشگاهی و بالینی آثار ضد میکروبی، ضد قارچی و ضد ویروسی گیاه مریم گلی را به اثبات رسانیده اند. این گیاه قادر است به طور قدرتمندی ترشح عرق را مهار نماید و این اثر را به تانن های گروه کاتشین و اسیدهای فنولی نظیر رزمارینیک نسبت می دهند.
مطالعات بالینی متعددی در کشور آلمان انجام شده و نشان داده شده است که این گیاه دارای خاصیت مهارکننده ترشح عرق است. در مطالعه دیگری در یک کلینیک بیماران سرپائی اثرات فرآورده هائی از عصاره خشک مریم گلی و چای تهیه شده از آن روی 80 بیمار مبتلا به ترشح عرق زیاد به مدت 4 هفته مورد تجربه قرار گرفت. چهل بیمار دیگر با 440 میلی گرم عصاره خشک (تهیه شده به روش عصاره گیری آبی) معادل 2.6 گرم برگ خشک و چهل نفر دیگر با دم کرده گیاه معادل 4.5 گرم برگ خشک در روز مورد تحقیق قرار گرفتند.
کاهش ترشح عرق به میزان 50% در هر دو گروه مشاهده شد. لیکن عصاره خشک اثر بیشتری نشان داد. در مطالعه دیگری در انگلستان نشان داده شده است که گیاه مریم گلی ترشح عرق ناشی از یائسگی را مهار می کند. این گیاه همچنین ترشح شیر را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. هر چند مکانیسم اثر ضد ترشح عرق و شیر آن روشن نشده است. لیکن چندین ماده مؤثره ترپن مانند که دارای خاصیت ضد اکسیدانی هستند، اثر ضد میکروبی و سایر آثار آن را ظاهر می کنند. به نظر می رسد تانن های موجود با اثر قابض از یک طرف و اثر آنتی کلی نرژیکی بعضی از ترکیبات دیگر از جمله فلاونوئیدهای گلیکوزیدی موجب کاهش ترشحات شوند.
