نگاهی به آداب و رسوم مردم گینه استوایی

جمهوری گینه استوایی در غرب قاره آفریقا کنار خلیج بیافرا، بین کامرون و گابون واقع است و وسعت آن ۲۸٬۰۵۱ کیلومتر مربع است. پایتخت این کشور مالابو است. حکومت گینه استوایی همواره در گزارش های حقوق بشری سازمان های مختلف بین المللی یکی از بدترین کشورها معرفی شده است. گزارشگران بدون مرز، تئودور اوبیانگ رئیس جمهور این کشور از سال ۱۹۷۹ تاکنون را یکی از «شکارچیان آزادی رسانه ها» معرفی کرده است. قاچاق انسان هم یکی از معضلات مهم این کشور است. گزارش سال ۲۰۱۲ سازمان ملل در مورد قاچاق انسان بیان می دارد که «گینه استوایی یکی از منابع و مقاصد قاچاق زنان و کودگان برای روسپی گری و کار اجباری است» و دولت این کشور نیز تلاش موثری برای رعایت حداقل استانداردهای انسانی صورت نمی دهد.

فرهنگ مردم گینه استوایی

کار به طور سنتی در امتداد کلاس، سطح تحصیلات، جنسیت و سن تقسیم می ­شود. سوادآموزی و تحصیلات رسمی تمایل به جدا کردن کارگران دستی و تجار خرده فروشی از بوروکرات­ ها و متخصصان دارد، اگرچه بسیاری از افراد موفق تجاری نه سواد دارند و نه بسیار تحصیل کرده­ اند.

سلام و احوالپرسی بسیار مهم است و بی ادبانه است که بدون سؤال از سلامتی شخصی و بهزیستی خانواده او، سوال بپرسید یا درخواستی ایجاد کنید. این سؤالات فرمول هستند و ممکن است چندین بار تکرار شوند. این سؤال ها و پاسخ ها با یک لرزش دست محکم یا در بین طبقات بالاتر با بوسه­ های مختصر روی گونه ­ها همراه است. مردم هنوز هم گاهی اوقات به عنوان “رفیق” از میراث جهانی، از میراث تلاش­ های توره برای ارتقاء برابری و از بین بردن سلسله مراتب اجتماعی یاد می­ کنند. استفاده از دست چپ در هر تعامل اجتماعی، خواه تکان دادن دست، اشاره، پرداخت و یا تحویل دادن یک مورد به شخصی غیرممکن است. قوانین آداب معاشرت نیز ارتباطات بین نسلی را دیکته می ­کند. مناسب نیست که جوانان مستقیماً به چشمان بزرگان نگاه کنند. در عوض باید چشمان خود را به سمت پایین بکشند. در شرایط خاص، بزرگان باید از طریق یک واسطه نزدیک شوند. تعریف زیبایی یک کودک بسیار بدبخت تلقی می­ شود و ممکن است افراد به جای آن به مادر بگویند فرزندش زشت است.

اسپانیایی زبان رسمی گینه استوایی هست. گینه استوایی استقلال خود را از اسپانیا در ۱۲ اکتبر ۱۹۶۸ به دست آورد، اما زبان اسپانیایی را به عنوان زبان رسمی خود در کنار فرانسوی و اخیراً (از سال ۲۰۱۰) پرتغالی حفظ می کند. گینه استوایی در حال حاضر تنها کشور آفریقایی است که در آن اسپانیایی زبان رسمی است. ۸۷٫۷ درصد از جمعیت این کشور به خوبی به زبان اسپانیایی تسلط دارند.

۸۳ درصد از نژاد گینهٔ استوایی را قبایل فانگ و ۱۰ درصد را بوبیان تشکیل می دهند. ۸۵ درصد مردم این کشور کاتولیک، ۷ درصد پروتستان، ۲ درصد مسلمان و پنج درصد بقیه نیز پیرو باورهای آنیمیستی، بهائیت و ادیان دیگر هستند.

خرافات در گینه استوایی

در فضای ازدواج در گینه استوایی هنوز موقعیت خرافی دیده می­ شود. خرافاتی که در گینه در زمینه ازدواج وجود دارد به این صورت است که شگون ندارد دختر و پسر خودشان انتخاب کنند و خانواده ها وارد عمل شده اند. این خرافات در سال های اخیر مورد اعتراض جوانان عاشق این کشور قرار گرفته است. ازدواج به عنوان اتحادیه دو خانواده در نظر گرفته می ­شود، نه انتخاب دو فرد تأیید خانواده و هدایای آیینی در ایجاد یک پایه زناشویی محکم بسیار مهم تلقی می­ شوند.

آداب و رسوم ازدواج به لحاظ منطقه، قومیت و وضعیت اجتماعی بسیار متفاوت است. ممکن است ازدواج در حالی تنظیم شود که همسر هنوز یک نوزاد باشد. این زوج تا زمانی که همسر به سن بلوغ نرسیده است، اتفاق غیرعادی نیست که یک مراسم عروسی در غیاب داماد برگزار شود، زندگی کند. بعد از مراسم عروس به شوهرش فرستاده می شود. در مناطق شهری برخی از زوج ها برای امضای اسناد رسمی به دفتر شهردار می روند، اما بیشتر زوج ها به دنبال شناخت مدنی اتحادیه­ های خود نیستند. طلاق نادر نیست و معمولاً عرف محلی بر دادگاه­ های مدنی غالب است.

پوشش مردم گینه استوایی

مردم گینه استوایی مانند سایر مناطق آفریقا لباس می پوشند. اگرچه سبک­ های خاص لباس بسته به قومیت متفاوت است. به طور سنتی، مردان لباس­ های بلند و شلوار بلند می­ پوشند، یا شلوارهای گشاد. اگرچه اکنون معمول است که مردان را در شلوار بلند و تی شرت یا پیراهن آستین بلند بپوشند. زنان لباس­ های بلند یا تاپ ­های گشاد با دامن­ های بلند می­ پوشند، غالباً با الگوهای رنگی روی آنها پوشیدن روبان سر و برای مردان پوشیدن کلاه معمول است. مسافران به گینه استوایی باید لباس­ های گشاد و محافظه کار را بسته بندی کنند. خانم­ ها باید مطمئن باشند که قسمت های میانی و ران­ها از لباس پوشیده شده ­اند. دامن­ هایی که زیر زانو می­ روند، لباس های بلند و شلوار بلند همه انتخاب­ های معقول برای خانم­ ها است.

قوانین گینه استوایی

• بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامه نگاران (CPJ) این کشور در زمره پنج کشور جهان که بیشترین سانسور را بر رسانه ها اعمال می کند قرار دارد.
• مقامات این کشور قصد دارند پایتخت کشورشان را از مالابو پایتخت فعلی به شهر Ciudad de la Paz تغییر دهند که معنی نام این شهر، شهر صلح می باشد.
• نام گینه استوایی از نزدیکی آن به خط استوا و خلیج گینه ناشی می شود.
• کوچکترین کشور آفریقایی عضو سازمان ملل متحد است.
• از سنت های اهالی این کشور ساختن ماسک های متفاوت و مجسمه سازی است.
• غذای ملی گینه استوایی succotash است - یک غذای گیاهی از لوبیا و لیمو، سبزیجات و گیاهان تازه که با کره طبخ می شوند.
• صنعت آن از نفت، ماهیگیری، گاز طبیعی تشکیل شده است.
• این کشور همچنین نفت، متانول، کاکائو و چوب صادر می کند.

سخن آخر

کشور گینه استوایی از سال 1778 تحت استعمار اسپانیا بود و در اکتبر سال 1968 از این کشور اعلام استقلال کرد. این کشور که تنها ۶۲۲ هزار نفر (برآورد ۲۰۱۲) جمعیت دارد از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی ثروتمندترین کشور آفریقاست و در رتبه ۶۹ دنیا قرار می گیرد. اما توزیع ثروت بسیار نامتوازن صورت گرفته است و عده کمی از مردم از درآمد نفتی بهره مند شده اند. این کشور از نظر شاخص توسعه انسانی در رتبه ۱۴۴ دنیا قرار گرفته و به گفته سازمان ملل بیش از نیمی از جمعیت آن به آب سالم دسترسی ندارند و ۲۰ درصد کودگان پیش از رسیدن به ۵ سالگی می میرند.

نگاهی به آداب و رسوم مردم سریلانکا