نقد فیلم شب ساکت - (Silent Night)

اولین نمایش جهانی فیلم کمدی ترسناک شب خاموش Silent Night در ۱۶ سپتامبر امسال در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو بود. کم تر از یک ماه بعد شب خاموش در جشنواره اسپانیایی سیتخس (Sitges Film Festival) به نمایش درآمد. این جشنواره که در کاتالان اسپانیا برگزار می شود، یکی از برجسته ترین جشنواره های بین المللی در جهان است که فیلم های فانتزی و وحشت را نمایش می دهد. کامیل گریفین با شب خاموش موفق شد جوایز بهترین فیلمنامه و جایزه بزرگ مخاطبان جشنواره را از آن خود کند. AMC+ و آرال جی ای فیلمز فیلم را در سه دسامبر در ایالات متحده توزیع کردند. همچنین Altitude Film Distribution در همین روز فیلم را در بریتانیا منتشر کرد.

خلاصه داستان فیلم شب ساکت - (Silent Night)

ماجراهای فیلم خانه شب در خانه ای دنج در حومه شهری در انگلیس اتفاق می افتند. جایی که درخت کریسمس با عشق تزیین شده است. یک مهمانی بزرگ در حال آماده شدن است. صدای مایکل بوبله را روی تصویر می شنویم که درباره ژاکت های تعطیلات آواز می خواند. نِل (کیرا نایتلی)، سیمون (متیو گود) و پسرشان آرت (رومن گریفین دیویس)، آماده پذیرایی از دوستان و خانواده برای برگزاری یک مراسم عالی کریسمس هستند. همه چیز بی نقص است بجز یک چیز؛ همه آن ها قرار است بمیرند.

مشخصات فیلم شب ساکت - (Silent Night)

• ژانر : کمدی , ترسناک , مهیج
• امتیاز imdb: 5.7
• مدت زمان : ۹۱ دقیقه
• زبان : انگلیسی
• محصول : انگلیس
• ستارگان : Annabelle Wallis, Keira Knightley, Matthew Goode
• کارگردانان : Camille Griffin

مشخصات عوامل فیلم شب ساکت - (Silent Night)

• کارگردان: کامیل گریفین
• تهیه کننده: سلین راتری، ترودی استایلر، متیو وان
• نویسنده: کامیل گریفین
• موسیقی: لورن بالفه
• فیلم بردار: سام رنتون
• تدوین گر: مارتین والش، پیا دی چائولا
• تاریخ های انتشار: ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۱ (تورنتو)، ۳ دسامبر ۲۰۲۱ (ایالات متحده و بریتانیا)

بازیگران

• کیرا نایتلی در نقش نیل
• رومن گریفین دیویس در نقش آرت
• متیو گود در نقش سیمون
• آنابل والیس در نقش سندرا
• لی لی-رز دپ در نقش سوفی
• کربی هوول باپتست در نقش الکس
• سوپه دیریسو در نقش جیمز
• روفس جونز در نقش تونی
• لوسی پانچ در نقش بلا

نقد فیلم شب ساکت - (Silent Night)

ساده ترین روش برای کار با بازیگران کودک انتخاب فرزندان خودتان است! این دقیقا همان کاری است که کامیل گریفین، در اولین فیلم بلند داستانی خود انجام می دهد. آرت (رومن گریفین دیویس) و دوقلوهای توماس (گیلبی گریفین دیویس) و هاردی (هاردی گریفین دیویس) با والدین خود (نِل با بازی کیرا نایتلی و سیمون با بازی متیو گود) قرار گذاشته اند که بدون ترس از مجازات هرچه به ذهنشان می رسد را به زبان بیاورند. به این دلیل که به هر حال همه آن ها به زودی می میرند. شیوه ای که از روش های فرزندپروری ترقی خواهانه و اغراق آمیز بیش تر به واقعیت نزدیک است. همه آدم های روی زمین به معنای واقعی کلمه خواهند مرد. برخی از آن ها در حال مرگ هستند و بعضی دیگر به زودی می میرند. روز کریسمس نوبت به نل، سیمون و پسرانشان می رسد. آن ها باید برای بدترین تفریح تعطلاتی که تاکنون داشته اند خود را آماده کنند.

ما آرت نوجوان را می بینیم که در چشمان پدر و مادرش و دوستان دبیرستانی شان خیره شده است تا آن ها را بخاطر امتناع از شنیدن سخنان گرتا تونبرگ – زمانی که او به جهان هشدار داد که تغییرات آب وهوایی در آستانه کشتن همه ما است -، سرزنش کند. آن ها سعی کرده اند که آرت را از تلویزیون و اینترنت دور نگه دارند. اما آرت می داند که یک گردبار تورنادو از گاز سمی در حال آمدن به سمت آن ها است و همچنین می داند که سرویس سلامت همگانی یک قرص کشنده برای آن ها تولید کرده است (برای آنکه مرگ راحتی داشته باشند).

البته مهاجران غیرقانونی این قرص را دریافت نمی کنند، چراکه طبق سیستم، آن ها افراد واقعی نیستند. این زوج های ثروتمند پس از بستن چشم های شان مرگی بدون درد را تجربه می کنند، اما سایر ارواح کم تر خوش شانس بریتانیا در حالی که از درد به خود می پیچند خفه می شوند. این همان چیزی است که آرت آن را مزخرف می داند. اجازه ندهید که نسل والدینتان (و ثروت) نقش خودشان را در نابودی سیاره ما نادیده بگیرند. اجازه ندهید باور کنند که بچه های کوچکشان را از بدترین رنجی که می توان تصور کرد نجات می دهند، بدون آنکه به یاد بیاورند که خودشان آن ها را قبلا به شکل ضمنی به قتل رسانده اند و اکنون این کار را به صراحت با یک قوطی کوکاکولا و سرودهای کریسمس انجام می دهند. گریفین یک کمدی صریح و زننده ساخته است.

این رویکرد هم به سود فیلم و هم به ضرر آن است. زیرا شب خاموش در حالی که یک فیلم سرگرم کننده جریان اصلی است، در ارائه فاجعه ای که به تصویر می کشد رُک و کنایه آمیز عمل می کند. هرچند این مسئله باعث نشده که فیلم رویکردی پند آموز داشته باشد. این فیلم نمایشی از رفتار بی تفاوت کسانی است که تقصیر را مدام گردن دیگران می اندازند تا حتی اعتراف نکنند که مشکلی وجود دارد و هیج کاری انجام نمی دهند. البته چرا غیر این باشد؟ هنگامی که بازگشت دوباره به زندگی بسیار دیر است، چرا باید در یک واقعیت کابوس وار غرق شد در حالی که می توان آن را به سادگی در آغوش گرفت و بجای آن به استقبال یک خدافظی شاد رفت؟ بنابراین فیلم بیش تر از آنکه بیانگر واقعیت باشد یک هشدار است. همانطور که امتناع آرت از نادیده گرفتن فاجعه در حال رخ دادن به صورت ضمنی یک هشدار محسوب می شود.

گریفین حتی تایید نمی کند که واقعا داستان فیلم در شب کریسمس رخ می دهد. چراکه ما درباره آدم های مرفه و بی روحی صحبت می کنیم که سعی می کنند با ظاهری خشنود به استقبال نابودی خود بروند. آیا آن ها فقط بخاطر اینکه بچه های شان را با هدایایی که حتی نمی توانند با آن ها بازی کنند آرام کنند در حال تظاهر هستند؟ البته این راه حلی است که همه چیز را پیچیده تر می کند. زیرا این دوستان در عمارت مادر نِل گرد هم می آیند تا زمان های بهتری را به خاطر بیاورند، اما به ناچار در این فرایند، چیزای بدی از گذشته را کند و کاو می کنند. زیرا اگر این پایان است، چرا به خواسته هایی که قبلا از اعتراف به آن ها می ترسیدید عمل نکنید؟ از جمله اینکه به کسی که همسر شما نیست ابراز علاقه کنید.

شب خاموش، مجموعه ای بی نقص از چهره های آشنای بریتانیایی است که سعی می کنند همزمان همدردی و خنده مخاطبان را به دست بیاورند تا به این طریق هنر بازیگری خود را به رخ بکشند. نایتلی و گود، میزبانان عالی ای هستند که تمام تلاش خود را می کنند تا ظاهر فریبنده جهل و نادانی را ویران نکنند. آنابل والیس در نقش سندرا یک هیولای مادی گرا است که با روفس جونز در نقش تونی همسر مطیع او و داویدا مک کنزی در قالب دخترشان کیتی شیطانی و حریص، یک خانواده را تشکیل می دهند. دو دوست قدیمی دیگر، لوسی پانچ در نقش بِلا و سوپه دیریسو در نقش جیمز هستند که به ترتیب با شریک های شان کربی هوول باپتست در نقش الکس و لی لی-رز دپ در نقش سوفی در این مهمانی شوم حضور دارند.

گریفین، فیلمنامه شب خاموش را پیش از شیوع کرونا نوشته است. بنابراین آن را به عنوان یک فیلم ضد واکسن تفسیر نکنید، حتی اگر برخی از استدلال های آرت نوجوان برای نخوردن قرص در صورتی که دولت اشتباه کرده باشد، به راحتی می توانند اینطور برداشت شوند. این فیلم درباره نجات پیدا کردن نیست. بلکه این فیلم درباره خودکشی به کمک دولت است تا از درد نمیرید. در واقع برخلاف کلیشه های فیلم های آخرالزمانی دولت قرار نیست برای نجات آدم ها به کمکشان بیاید. بنابراین فیلم سوالی مهم را مطرح می کند: آیا می توانید قبل از اینکه خودتان را بکشید، عمدا افرادی که بیش از هر کسی در دنیا دوست دارید را بکشید؟ این واقعیت به طور ضمنی نشان می دهد که سرنوشت تصادفی نیست. بنابراین ایده اصلی فیلم مسئله انتخاب است. انتخابی که در ارتباط با اخلاق قرار می گیرد.

در این نقطه است که بخش های جالب واقعی فیلم خود را نشان می دهند. چراکه بشریت اگر غرق در تضادها نباشد، در واقع هیچ چیز نیست. جیمز یک سرطان شناس است که می داند چه چیزی در راه است. او درد و رنج را نزدیک دیده است و می داند که سوگند او برای نجات جان انسان ها دیگر امکان پذیر نیست. سوفی ممکن است به همان دلیلی که نل و سیمون می خواهند قرص را مصرف کنند این کار را انجام ندهد، اما هیچ کدام لزوما اشتباه یا خودخواهانه نیست. آن ها صرفا در تلاش هستند که به شکلی منطقی با یک موقعیت غیرممکن مقابله کنند. با اینحال همه چیز در پایان به آرت برمی گردد. رومن گریفین دیویس اجرای غیرمنتظره اش در جوجه خرگوشه را با حضوری گرم و صمیمانه دنبال می کند. شاید رنج کشیدن در قبال شانس اندک رهایی از طوفان سمی، ارزش داشته باشد.

درباره کارگردان فیلم شب ساکت - (Silent Night)

کامیل گریفین (Camille Griffin) کارگردان و نویسنده است. او با کارگردانی فیلم «Silent Night» در سال 2021 شناخته شده است. شب خاموش (انگلیسی: Silent Night) فیلمی در ژانر کمدی سیاه به نویسندگی و کارگردانی کامیل گریفین است که در ۲۰۲۱ منتشر شد

نقد فیلم آب بندیِ سطحی Deep Water