پریودنتیت چیست؟

پریودنتیت

بیماری پریودنتیت (periodontitis) به معنای “التهاب بافت های اطراف دندان” بوده که جزء عفونت های جدی لثه محسوب می شود و به بافت نرم و استخوان که از دندان حمایت می کند، آسیب وارد می کند. تمام بیماری های اطراف دندان(پریودنتال)، که شامل پریودنتیت نیز می باشد، روی پریودنشیم (Periodontium) تاثیر می گذارند. پریودنشیم همان بافت اطراف دندان است که نقش محافظتی دارد. این بیماری بافت استخوانی اطراف دندان را به کندی و پیوسته از بین می برد. جانوران میکروسکوپی مانند باکتری به سطح دندان چسبیده و تکثیر می شوند که بدن هایی با ایمنی بالا به این عمل، واکنشی نظیر التهاب نشان می دهند.

پریودنتیت اگر درمان نشود نهایتا منجر به از دست رفتن دندان ها، بالا رفتن خطر سکته قلبی ضربه، و یا دیگر مشکلات می شود. باکتری های پلاک (مایع بی رنگ و چسبناکی که روی سطح دندان ساخته می شود) رایج ترین علت بیماری های لثه ای است. پریودانتیکس (Periodonticsعلم امراض لثه و بافت های اطراف دندان) در دندانپزشکی علم پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری های لثه و ساختاری است از دندان محافظت می کند. در کل، ۸ رشته تخصصی در دندانپزشکی وجود دارد که پریودانتیکس یکی از آنهاست. اگر قصد انجام ایمپلنت را دارید باید به یک پریودنتیست (متخصص لثه ) مراجعه کنید. در بسیاری از موارد، پریودنتیت قابل پیشگیری بوده و به علت رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان اتفاق می افتد.

تفاوت پریودنتیت و آماس لثه چیست؟

آماس لثه قبل از پریودنتیت اتفاق می افتد و معمولا به التهاب لثه برمی گردد؛ در حالی که پریودنتیت نوعی بیماری است که در آن بافت و استخوان تخریب می شوند. در ابتدا، باکتری های پلاک روی سطح دندان جمع شده و باعث قرمز و ملتهب شدن لثه ها می شوند که در این صورت دندان ها هنگام مسواک زدن خونریزی می کنند. با وجود اینکه لثه ها تحریک شده و آزاردهنده می شوند، آماس لثه منجر به لقی دندان ها و آسیب جدی به استخوان و بافت های اطراف نمی شود.

آماس لثه اگر درمان نشود می تواند منجر به پریودنتیت شود. پریودنتیت باعث افتادگی لثه ها و استخوان شده و فواصل بزرگ تشکیل می دهد. ذرات باقی مانده ی غذایی در فضای بین لثه و دندان جمع شده و آن قسمت را آلوده می کنند. همزمان با پخش شدن پلاک زیر لثه، سیستم ایمنی بدن به باکتری ها حمله می کند و استخوان و بافت های مجاور دندان که از دندان نگه داری می کنند، را تخریب می کند که ممکن است منجر به لقی دندان یا افتادن آن شود. در بیانی ساده تر، پریودنتیت شامل تغیرات برگشت ناپذیر ساختار های اطراف دندان بوده در حالی که آماس لثه اینگونه نیست.

آیا براکت ارتودنسی دندان ها را لک می کند؟

مسبب بیماری پریودنتیت چیست؟

علت بیماری پریودنتیت باکتری های پلاک می باشند. پلاک ماده چسبناکی است که چند ساعت پس از مسواک زدن روی دندان ها تشکیل می شود. جالب توجه است که این، واکنش بدن انسان به عفونت های باکتریایی است که بیشتر مشکل ساز می شود. سلول های دستگاه ایمنی بدن در تلاش برای از بین بردن باکتری ها، ماده ای از خود آزاد می کنند که باعث التهاب و تخریب لثه ها،رباط پریودنتال و یا استخوان آلوئولار (alveolar bone) می شود. این روند به تورم، خونریزی لثه ها، علائمی از التهاب لثه (که اولین مرحله بیماری پریودنتیت است) و لق شدن دندان ها که نشانه ای از پریودنتیت شدید می باشد(مرحله پیشرفته بیماری) منجر می شود.

مسئله دیگر آنجاست که اگر پلاک روی دندان ساخته شود به مرور زمان سخت و آهکی شده و به سنگ یا جرم (calculus)( که معمولا رسوب (tartar) نیز نامیده می شود) تبدیل می شود. از آنجایی که جرم برآمده تر از مینای دندان و یا سمنتوم(cementum) ( لایه ای که ریشه دندان را می پوشاند) است، در صورت ادامه پیدا کردن این انباشتگی، پلاک های بیشتری به آن می چسبند. استفاده از خمیر دندان ضد رسوب می تواند روند انباشته شدن جرم در اطراف دندان را کند کند اما تاثیری در رسوب هایی که قبلا در حد فاصل دندان و لثه جمع شده اند، ندارد .

علائم بیماری

لثه های سالم محکم، و به رنگ صورتی روشن می باشند و به درستی اطراف دندان را احاطه کرده اند. نشانه ها و علائم پریودنتیت به شرح زیر است:

• لثه های باد کرده و متورم.
• لثه هایی به رنگ قرمز تیره و روشن یا مایل به ارغوانی.
• حساس شدن لثه ها هنگام لمس شدن.
• لثه ها به آسانی خونریزی می کنند.
• افتادگی لثه ها که باعث می شود دندان ها بلند تر از آنچه هستند به نظر برسند.
• به وجود آمدن فضا های جدید بین دندان ها.
• به وجود آمدن چرک بین دندان ها و لثه ها.
• تنفس نادرست.
• لق شدن دندان ها.
• احساس درد هنگام جویدن.
• تغییر حالت روی هم قرار گرفتن دندان ها هنگام گاز زدن.

انواع پریودنتیت:

این عارضه چندین نوع دارد که انواع رایج تر آن عبارتند از:

پریودنتیت مزمن:

شایع ترین نوع آن است که اکثرا بزرگسالان را تحت تأثیر قرار میدهد، گرچه کودکان نیز ممکن است مبتلا شوند. این نوع توسط تجمع پلاک ایجاد می شود و شامل تخریب آرام لثه و استخوان می گردد که ممکن است در طول زمان کمی بهبود یابد یا بدتر شود اما در صورت عدم درمان باعث از دست دادن دندان می شود.

پریودنتیت تهاجمی:

معمولا در دوران کودکی شروع می شود و فقط تعداد کمی از افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. این عارضه در خانواده شیوع پیدا می کند و در صورت عدم درمان باعث آسیب شدید به استخوان و دندان می شود.

بیماری پریودنتال نکروزان:

که با مرگ بافت لثه، رباط دندان و استخوان حامی دندان ناشی از فقدان جریان خون (نکروز) شناخته می شود. این عارضه موجب ابتلا به عفونت های شدید می گردد. این نوع معمولا در افراد مبتلا به سیستم ایمنی سرکوب شده مانند عفونت HIV، درمان سرطان یا سایر علل نقص ایمنی و سوء تغذیه رخ می دهد.