تداخل دارویی
مهارکنندههای مونو آمین اکسیداز، داروهای ضد هیپرتانسیون، سایمتیدین، متیل فنیدات، داروهای پارکینسون، داروهای آنتیهیستامین (نظیر ستریزین، دیفن هیدرامین)، خوابآور (نظیر زولپیدم، آلپرازولام و دیازپام)، شلکننده عضلانی، مخدرها (نظیر کدئین) و الکل
تداخلات دارویی از آن جهت حائز اهمیت است که میتواند اثربخشی قرص ایمی پرامین را افزایش یا کاهش دهد. تصور کنید که شما دارویی مصرف میکنید که عملکرد این دارو را کاهش میدهد. بنابراین این موضوع میتواند موجب کاهش اثر آن و همچنین طولانیشدن درمان و یا غیر مؤثر گردیدن آن شود. عکس این موضوع نیز صادق است. بدین صورت که اگر داروی دیگری میزان تأثیر قرص ایمی پرامین را افزایش دهد میتواند شما را مستعد عوارض آن نماید. بنابراین پزشک شما بایستی دوز این دارو را کاهش دهد تا احتمال عوارض آن را بکاهد.
توجه: در صورتی که شما علایمی نظیر تشنج، کاهش شدید میل جنسی، تغییرات خلقی شدید، افسردگی غیر معقول، تغییر در بینایی و یا تغییر در ضربان قلب خود شدید بیدرنگ به یک مرکز درمانی مجهز و یا پزشک خود مراجعه نمایید و از راهنمایی وی بهرهمند گردید.
نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید
- در هفتههای اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودكشی باید بیمار را تحت نظر قرارداد.
- کودکان و سالمندان بیش از سایر گروههای سنی به این دارو حساس میباشند. بنابراین توصیه میگردد این افراد با نظارت خاصی از داروی خود استفاده نمایند.
- ايمی پرامين به مقدار كم در شير ترشح میشود. منافع دارو برای مادر در برابر مضرات آن برای شيرخوار بايد سنجيده شود.
- ايمی پرامين با ميزان بروز بالای كمی فشار خون وضعيتی همراه است. بعد از اولين مقدار مصرف، بايد فشار خون بيمار در حالت ايستاده و نشسته اندازهگيری شود.
- قطع مصرف دارو نبايد به طور ناگهانی صورت گيرد، بلكه باید تدريجی و در طول زمان انجام شود.
- مصرف اين دارو حداقل 48 ساعت قبل از اعمال جراحی باید قطع شود.
- این دارو با ایجاد خوابآلودگی، ممكن است بر اعمالی كه نیاز به مهارت و هوشیاری دارند (مانند رانندگی) تاثیر بگذارد.
- دوره درمان با این دارو باید كامل شود.
- مصرف دارو برای افسردگی در کودکان کوچکتر از ۲۱ سال توصیه نمیشود.
توصیهها ومراقبتهای پرستاری
- طی دوره درمان درازمدت، بررسی دورهای وضعیت کبدی، کلیوی، قلبی و هماتولوژیک باید انجام شود.
- احتمال بروز حساسیت به دوز و عوارض جانبی در جوانان و سالمندان بیشتر است، دوز دارویی کمتری باید در این بیماران استفاده شود.
- سالمندان دریافتکننده ضد افسردگی ۳حلقهای ممکن است افزایش وزن یابند ، بنابراین اقدامات کنترل وزن الزامی است.
- هیپرگلیسمی یا هیپوگلیسمی ممکن است در بعضی از بیماران ایجاد شود. بیماران دیابتی به ویژه در خلال درمان اولیه باید کنترل شوند.
- هنگامی که بیمار از بیمارستان مرخص میشود، به بیمار و اعضای مسئول خانواده بیاموزید تا دوز دارو را دو برابر یا حذف نکنند یا فواصل بین دوزها را تغییر ندهند.