به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، زن باردار بیش تر از سایر افراد در برابر برخی عفونت ها آسیب پذیر بوده و در صورت عدم درمان عفونت احتمال بروز مشکلات جدی در آن بسیار بیش تر از سایرین است. در این مقاله به معرفی انواع عفونت واژن در بارداری و علائم آن خواهیم پرداخت.
انواع عفونت واژن در بارداری
برخی از انواع معمول عفونت واژن در بارداری شامل این موارد هستند:
عفونت های قارچی واژن
خارش ناحیه ی اطراف واژن یکی از علائم معمول عفونت های قارچی به حساب می آید. عفونت قارچی واژن توسط قارچی به نام کاندیدا (Candida) ایجاد می شود. عفونت قارچی واژن در دوران بارداری بیش تر از سایر مواقع بروز می کند، چرا که در این دوران فعالیت سیستم ایمنی فرد تغییر کرده، سطح استروژن تولیدی بیش تر شده و تولید گلیکوژن افزایش پیدا می کند.
بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، بیست درصد زنان دارای عفونت قارچی توسط قارچ کاندیدا هستند که این آمار ۳۰ درصد زنان باردار را شامل می شود. شانس ابتلای زنان باردار به عفونت های قارچی در سه ماهه ی دوم و سوم بارداری بیش تر خواهد بود.
علائم معمول عفونت های قارچی واژن عبارتند از:
احساس خارش در اطراف واژن و بخش خارجی آلت تناسلی زن
ترشحات غلیظ، سفید و پنیری واژن
بوی نامطبوع آب جو در ناحیه ی واژن
احساس درد و سوزش در اطراف واژن
احساس درد و سوزش در هنگام رابطه ی جنسی
برای درمان عفونت های قارچی واژن دارو تجویز می شود، برخی از این داروها هم به صورت آزاد از داروخانه قابل تهیه هستند. اگر فرد باردار باشد اما بدون مشورت پزشک نباید این داروها را مصرف کند.
برخی دیگر از عفونت های واژن مانند کلامیدیا و عفونت های باکتریایی واژن دارای علائم مشابه با عفونت های قارچی واژن هستند، بنابراین لازم است که قبل از شروع فرایند درمان این عارضه به دقت و درستی تشخیص داده شود.
عفونت باکتریایی از نوع واژینوز باکتریایی
عفونت باکتری واژن از نوع واژینوز باکتریایی(Bacterial vaginosis (BV)) از جمله قابل درمان ترین عفونت ها هستند.
علائم آن شامل:
احساس خارش، سوزش و درد در واژن و ناحیه ی خارجی آلت تناسلی زن
احساس بوی ماهی از اطراف واژن
بیش تر شدن بوی بد بعد از انجام رابطه ی جنسی
مقدار زیاد ترشحات رقیق خاکستری رنگ
اگر این نوع از عفونت باکتری درمان نشود، منجر به زایمان زودرس، نوزاد نارس و نوزاد متولد شده با وزن کم خواهد شد.
عفونت های باکتریایی با استرپتوکوک گروه B
استرپتوکوک گروه B کمابیش در بدن در ناحیه ی واژن و روده ی بزرگ وجود دارند. این گروه از باکتری ها معمولاً باعث ایجاد عفونت و یا بروز علائم خاصی نخواهند شد. با این همه زنانی که حامل این گروه از باکتری ها باشند به راحتی می توانند آن را به کودک منتقل کنند. یک تا دو درصد این احتمال انتقال وجود دارد. در موارد غیر معمول باکتری های استرپتوکوک گروه B برای نوزاد کشنده خواهند بود.
برای درمان این عفونت آنتی بیوتیک به بدن فرد تزریق می شود و این مسئله شانس انتقال باکتری را به کودک کاهش خواهد داد.
عفونت رحم در بارداری
به دلایل مختلف بروز عفونت در رحم می تواند آسیب رسان باشد. عفونت های رحمی می تواند به جفت آسیب زده، در رشد جنین اختلال ایجاد کرده، باعث بروز زایمان زود رس شده و یا در نهایت منجر به تولد نوزادی با مشکلات مادرزادی شود.
عفونت های رحمی در طول بارداری روند زایمان را سخت و خطرناک می کنند و در برخی از موارد نوزاد دچار نقص عضو و یا دیگر مشکلات تهدید کننده ی حیات خواهد بود.
عفونت های رحمی زمانی پدیدار می شوند که یک باکتری از واژن به سمت رحم حرکت کند. اگر عفونت های باکتریایی درمان نشود در نهایت خطر ابتلا به عفونت های رحمی نیز افزایش پیدا می کند . اگر فرایند زایمان طولانی شود، دیواره ی رحم آسیب دیده و احتمال بروز عفونت باکتریایی افزایش خواهد یافت.
برای درمان عفونت های رحمی نیاز به مصرف آنتی بیوتیک وجود دارد، در مواردی هم فرد مبتلا باید در بیمارستان بستری شود. اگر تب در جریان زایمان ایجاد شود، پزشک یا ماما به دقت جنین را تحت نظر خواهد گرفت. اگر مشکل فرد وخیم باشد پزشک عمل سزارین را انجام خواهد داد.
خطرات و تأثیرات احتمالی عفونت بر جنین
همانطور که گفته شد عفونت از عارضه های شایع بارداری است. اگر عفونت های ایجاد شده در بارداری به موقع درمان شوند، خطری مادر و جنین را تهدید نخواهد کرد. اما ممکن است در صورت بی توجهی، خطرات نادر و احتمالی برای نوزاد به همراه داشته باشد:
سبب آسیب رساندن به مادر شده و این امر موجب می شود که نوزاد مواد مغذی موردنیاز خود را از مادر دریافت نکند. همچنین در برخی مواقع، مادر نیاز به استفاده از داروهایی دارد که احتمال آسیب رساندن به نوزاد وجود خواهد داشت.
گاهی اوقات عفونت ایجاد شده به صورت مستقیم به نوزاد آسیب وارد کرده و منجر به ناهنجاری او شود.
عفونت برخی مواقع سبب زایمان زودرس یا سقط جنین می شود.
پیشگیری از ابتلا به عفونت
مراقبت های دوران بارداری بسیار مهم است. در دوران بارداری نمی توان از تمام منابع عفونت پرهیز کرد، اما شما می توانید گام های مشخصی بردارید که احتمال ابتلا به بیماری و ایجاد خطرهای جدی برای خود و کودکتان را کاهش دهید. به عنوان مثال آزمایش های خون ساده می تواند به شما بگوید که آیا بدنتان در برابر برخی بیماری ها مانند آبله مرغان و سرخجه ایمن است یا خیر.
همچنین برخی از از آزمایش ها می تواند در آگاهی از عفونتی به شما کمک کند که به آن مبتلا ولی از وجود آنها بی اطلاع هستید. عفونت های مجاری ادرار، استرپتوکوک های گروه B، هپاتیت B و HIV از آن جمله است. اگر فکر می کنید به یک عفونت جدی یا یک بیماری مبتلا شده اید، معمولاً انجام اقدامات به موقع می تواند منجر به جلوگیری از وخیم شدن وضعیت شما شود.
بعضی موارد را نیز خود شما باید رعایت کنید. شستن دست ها، استفاده نکردن از لیوان یا ظروف مشترک و حفظ فاصله از افراد مبتلا به بیماری های مسری، خطر ابتلا به بیماری را کاهش خواهد داد. رابطۀ جنسی با رعایت کامل بهداشت به پیشگیری از بسیاری بیماری های آمیزشی کمک خواهد کرد.
همچنین می توانید به منظور جلوگیری از ابتلا به عفونت های قابل انتقال از مواد غذایی اقداماتی را انجام دهید مانند پرهیز از خوردن برخی غذاهای نامناسب، شست وشوی میوه ها و سبزیجات، اطمینان از این که گوشت، ماهی و تخم مرغ به خوبی پخته شده اند و همچنین اطمینان از تمیز بودن وسایلی که با آنها آشپزی می کنید
