عوارض و موارد مصرف داروی آسناپین

آسناپین (Asenapine) برای درﻣﺎن اﺳﻜﻴﺰوﻓﺮﻧﻲ ﺣﺎد و ﻧﮕﻪ دارﻧﺪه درﻣﺎن ﻣﺎﻧﻴﺎی ﺣﺎد ﻳﺎ دورهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻂ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﺧـﺘﻼل دو ﻗﻄﺒﻲ I (ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮﻧﻮﺗﺮاﭘﻲ ﻳﺎ در ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺎ ﻟﻴﺘﻴﻮم ﻳﺎ واﻟﭙﺮوات) بکار می رود.

اختلال دو قطبی یک بیماری طولانی مدت است که شما در آن دوره های افسردگی (نرخ پایین) و شیدایی یا جنون خفیف (نرخ بالا) را تجربه می کنید. آسناپین برای درمان نوعی از شیدایی ناشی از اختلال دوقطبی به شما تجویز می شود. عملکرد دقیق آن مشخص نیست؛ اما احتمالاً سطح برخی مواد شیمیایی مغز را که بر خلق و خوی شما تأثیرگذارند را تحت تأثیر قرار می دهند. در نتیجه شدت حملات جنون شما کاهش می یابد.

عوارض جانبی آسناپین

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند؛ اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه ای بروز نمی دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می روند. در صورت بروز مستمر هر یک از عوارض می بایست به پزشک اطلاع داده شود:

احساس سرگیجه، سبک سری، احساس خستگی یا اضطراب، خواب آلودگی، افزایش اشتها و وزن، حرکات غیر معمول، لرز، احساس ضعف، تغییر در طعم و مزه غذاها

انسولین , افسردگی , اضطراب , بی خوابی , سردرد , دندان درد , تهوع , خشکی دهان , سرگیجه , سوءهاضمه , درد مفصل , افزایش وزن , افزایش اشتها , خواب آلودگی , خستگی , درد شکمی , عوارض اکستراپیرامیدال , افزایش بزاق , آکاتیزیا , پاراستزی اطراف دهان , افزایش سریع وزن , اختلال چشایی , افکار خودکشی , درد اندام های انتهایی تحتانی

هشدارها

واکنش های حساسیت نوع 1، از جمله آنافیلاکسی و آنژیوادم گزارش شده است (n = 52)، در چندین مورد بعد از اولین دوز اتفاق می افتد؛ علائم شامل آنافیلاکسی، آنژیوادم، افت فشار خون، تاکی کاردی، ادم زبان و حنجره، مشکل تنفس، خس خس، یا راش است

سندرم نورولپتیک بدخیم مرتبط با استفاده. نظارت بر علائم و در صورت لزوم متوقف شود

علائم اکستراپیرامیدال، از جمله واکنش های ديستونیک حاد، شبه پارکینسونیسم، آکاتیزیا و دیسکینزی تاخیری گزارش شده است

هایپرگلیسمی (نظارت بر بیماران مبتلا به دیابت به دلیل بدتر شدن کنترل قند خون)

افزایش وزن ممکن است رخ دهد نظارت بر افزایش وزن در بیماران کودک و ارزیابی آن در برابر رشد طبیعی مورد انتظار

افت فشار خون و سنکوپ، به خصوص در اوایل درمان، به علت فعالیت آنتاگونیست آلفا 1 دارو

لوکوپنی، نوتروپنی و آگرانولوسیتوز گزارش شده است؛ انجام یک شمارش کامل خونی (CBC) طی چند ماه اول درمان؛ در چنین بیماران، قطع درمان در اولین نشانه کاهش قابل توجه بالینی در WBC در صورت عدم وجود عوامل دیگر لحاظ شود

طولانی شدن فاصله QTc؛ در بیماران با سابقه آریتمی قلبی یا سایر شرایطی که خطر torsades de pointes را افزایش می دهند (مثلا برادی کاردی، هایپوکالمی، هایپومنیزمی) اجتناب شود

تجویز همزمان با سایر داروهایی که QTc را طولانی تر می کنند ممکن است منجر به آریتمی های تهدید کننده زندگی شود (به عنوان مثال، آنتی آریتمیک کلاس 1A (کینیدین، پروکاینامید)، آنتی آریتمیک کلاس 3 [آمیودارون، سوتالول]، داروهای آنتی سایکوتیک [زیپراسیدون، کلرپرومازین، تیوریدازین] و آنتی بیوتیک ها [موکسی فلوکساسین] )

استفاده همزمان با داروهای موثر بر CNS یا الکل ممکن است باعث سمیت شود

در بیماران با سابقه تشنج احتیاط کنید

اختلال شناختی یا حرکتی ممکن است به علت سرکوب CNS رخ دهد

مشکل در بلع، اختلال حرکتی و آسپیراسیون ممکن است رخ دهد

پتانسیل اختلال تنظیم دما

در اختلالات شدید کبدی توصیه نمیشود (Child-Pugh class C)

افزایش خطر ابتلا به خودکشی در جمعيت درمان شده، در تغییر درمان دارویی به دقت نظارت شود.

داروهای ضد سایکوز آتیپیکال با تغییرات متابولیکی از قبیل هایپرگلیسمی، دیس لیپیدمی و افزایش وزن همراه است که ممکن است خطر عروقی قلبی / مغزی را افزایش دهد. همه داروهای این دسته تغییرات متابولیک ایجاد می کنند اما هرکدام ویژگی خطر خاص خود را دارد.

می تواند سطح پرولاکتین را بالا ببرد، و در طول درمان مزمن، افزایش می تواند ادامه یابد؛ هیپرپرولاکتینمی ممکن است GnRH هیپوتالاموس را مهار کند که باعث کاهش ترشح گنادوتروپین هیپوفیز می شود. این، به نوبه خود، می تواند عملکرد تولید مثل را با کاهش استروئیدوژنز گنادها در هر دو بیمار زن و مرد مهار کند

علائم حیاتی ارتواستاتیک باید در بیماران آسیب پذیر به فشار خون پایین (بیماران سالمند، بیماران دچار کم آبی، هیپوولمی، درمان همزمان با داروهای ضد فشار خون) نظارت شود

ممکن است موجب خواب آلودگی، افت فشارخون وضعیتی، بی ثباتی حرکتی و حسی شود که ممکن است منجر به سقوط و در نتیجه شکستگی و یا آسیب های دیگر شود؛ ارزیابی ریسک های کامل سقوط را هنگام شروع درمان آنتی سایکوتیک هاو به طور مرتب در درمان درازمدت برای بیماران انجام دهید

هشدار شدید

برای سایکوز مرتبط با زوال عقل مشخص نیست افزایش خطر مرگ در بیماران سالمند مبتلا به سایکوز مرتبط با زوال عقل ؛ آزمایشات کنترل شده با دارونما با سایر داروهای آنتیپیکال (یعنی ریسپریدون، آری پی پرازول، الانزاپین)، شیوع بیشتر عوارض عروق مغزی (مانند حوادث عروق-مغزی، حملات ایسکمیک گذرا (TIA))، از جمله مرگ و میر، در مقایسه با دارونما نشان داده اند.

عوارض و موارد مصرف داروی آناکینرا