پسوریازیس یک بیماری شایع پوستی است که چرخه زندگی سلول های پوست از حالت طبیعی خارج می شود و به سرعت شروع به تقسیم سلولی می کنند. این مسئله باعث می شود که سلول ها به سرعت در سطح پوست تولید شوند. سلول های پوستی اضافی، در اندازه ها و تکه های قرمز هستند که خارش دارند و گاهی هم دردناک هستند.
بیماری پوستی پسوریازیس چندان شایع نیست ولی افرادی که با آن درگیر هستند مشکلات عدیده ای را پیش رو دارند. بیماری پسوریازیس که آن را به نام بیماری صدف نیز می شناسند، یک بیماری پوستی خودایمنی است. یعنی بدن علیه خودش عمل می کند.
سلول های مرده و آسیب دیده پوست انسان دائم در حال ریزش هستند و سلول های سالم و جدید جایگزین آن ها می شوند ولی در این بیماری به دلیل سیگنال ها و دستورات اشتباهی که به سلول های پوستی می رسد، سلول ها با سرعتی بسیار بیشتر از ریزش سلول ها، تولید می شوند. به این ترتیب پسوریازیس سبب پوسته پوسته شدن پوست می شود و ظاهری نامناسب به پوست فرد می دهد.
این بیماری یک بیماری ژنتیکی بوده و به هیچ عنوان مسری و واگیردار نیست. پسوریازیس یک بیماری مزمن است که در حال رفت و آمد است یعنی گاهی هست و گاهی نیست. هدف اصلی درمان این است که سرعت رشد سلول های پوست را کاهش دهد.
انواع پسوریازیس
پسوریازیس انواع مختلفی دارد و با توجه به محل بروز علائم و درصد شیوع آن، در دسته های مختلفی تقسیم بندی می شود که در ادامه می توانید با آن آشنا شوید.
پسوریازیس ولگاریس یا پسوریازیس پلاکی
این نوع بیماری، شایع ترین نوع پسوریازیس به شمار می رود. در این بیماری لکه های قرمز و خشک روی پوست دیده می شود که با بزرگ تر شدن به مرور تبدیل به یک ضایعه فلسی نقره ای می گردند. گاهی بعد از بهبود خشکی، لکه های خون در زیر لایه های سلولی دیده می شود. ضایعات پوستی ممکن است دردآور یا با خارش همراه باشند. تعداد آن ها نیز در سرتاسر بدن متغیر است و در هر قسمتی از بدن ظاهر می شوند، حتی درون دستگاه تناسلی و بافت نرم درون دهان.
پسوریازیس ناخن
این دسته از بیماری در بخش کوچکی از ناخن دست یا ناخن پا ظاهر می گردد. در این شرایط، رشد ناخن غیر عادی شده و ناخن تغییر رنگ می دهد و در مواقع حاد ناخن ضخیم شده و فرم آن از بین می رود.
پسوریازیس خالدار یا پسوریازیس قطره ای
این بیماری در کودکان و نوجوانان ظاهر می شود و دلیل اصلی آن عفونت باکتریایی مانند «عفونت استرپتوکوکی گلو» است. در اثر این عفونت تکه های خشک پوست در سراسر بدن تشکیل می شود و اغلب بعد از مدتی از بین می رود. لکه های کوچک و شبیه به قطره آب بر روی بدن، دست، پا و کف سر به وجود می آید. ضایعات توسط پوسته نازکی پوشانده می شوند و به ضخیمی پلاک ها نیستند.
پسوریازیس کف سر چیست؟
پسوریازیس معکوس (صدف پوستی)
این بیماری در بخش هایی از پوست بدن به وجود می آید که پر چین و چروک باشد. پلاک های قرمز، صاف و خارش آور در ناحیه هایی مانند زیر بغل، کشاله ران، باسن، زیر سینه و نواحی اطراف دستگاه تناسلی ظاهر می شوند. پوست ملتهب این قسمت با تعریق و اصطحکاک وضعیت وخیم تری پیدا می کند. عفونت قارچی از عوامل به وجود آورنده این نوع پسوریازیس است.
پسوریازیس پوست سر
اگر پسوریازیس در پوست سر به وجود آید، ممکن است منجر به ضایعات روی صورت، گوش و خط رویش مو هم بشود. به همین دلیل در این حالت عواقبی مانند گسترش پسوریازیس و ریزش مو دور از ذهن نیست.
پسوریازیس پوسته ای
نوع نادری از این بیماری است که در سطح وسیع یا حتی کوچک با التهاب بسیار شدید روی دست، پا و انگشتان ظاهر می شود. سرعت توسعه این بیماری زیاد است در این وضعیت علاوه بر ضایعات پوستی تارها یا پودرهای حاوی مایع نیز درون پوست دیده می شود. تب، لرز، خارش شدید و اسهال در این نوع از بیماری شایع است.
درمان جدید پسوریازیس با UV
هر دو روش فتوتراپی (امواج فرابنفش B یا UVB) و پسورالن امواج فرابنفش (A PUVA) در مراکز تخصصی پوست برای درمان پسوریازیس هایی استفاده می شوند که در محدوده وسیعی پخش شده اند.
بیماران بسیاری دریافته اند که نور خورشید نیز برای آن ها مفید است. درمان خوراکی با دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین (نئورال)، متو تروکسات (مکس ترکس) یا مشتق ویتامین A به نام اسیترین (نئوتیگاسون) می تواند برای درمان بیماران مبتلا به پسوریازیسی مفید باشد که شدید، وسیع و غیر پاسخگو به درمان ها می باشد.
تزریق دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند اتانرسپت (انبرل)، آدالیمو ماب (هومیرا)، اوستکینو ماب (استلارا) یا اینفلکسی مب (رمیکاد) می تواند برای بیماران مبتلا به پسوریازیسی پلاکی استفاده شود که به دارو های سیکلوسپورین، متو تروکسات و فوتو شیمی درمانی پاسخگو نبوده است. همچنین، این تزریقات برای افرادی که توانایی یا تحمل مصرف این دارو ها را ندارند نیز استفاده می شود.
تحقیقات وسیعی در حال انجام است تا راه های بهتری برای درمان این بیماری پیدا شود. روش های درمانی جدید به طور معمول معرفی می شوند که شرایط برخی بیماران را می توانند بهبود بخشند.
