خال های سرطانی کدامند و چگونه شناسایی میشود؟

خال های سرطانی

خال سرطانی یا ملانوم نوعی سرطان پوست است که هر فردی ممکن است به آن مبتلا شود. چنانچه این عارضه سریع تشخیص داده شود و برای درمان آن اقدام گردد، میزان بهبود آن نزدیک به صد در صد خواهد بود. خالهای بدخیم سرطانی پوست به مرور زمان و در صورت درمان نشدن در دیگر بخش های بدن نیز، گاهی با سرعت پخش بالا، منتشر می شوند. پخش شدن این خال های بدخیم می تواند مرگبار باشد.

علائم خال سرطانی

شایع ترین نشانه های ابتدایی خال سرطانی ، یعنی آنچه بیمار به چشم می بیند، عبارت اند از:

• خال پوستی در حال رشد
• خال پوستی با ظاهر غیرطبیعی یا خالی که شبیه به هیچ یک از خال های دیگر روی پوست نیست و می توان آن را از حیث متفاوت و زشت بودن در میان بقیه به جوجه اردک زشت تشبیه کرد.
• یک دست نبودن خال: شکل عجیب یا کناره ناشمخص یا ناصاف داشتن و به رنگ های گوناگون بودن

خال سرطانی در مراحل اولیه با هیچ علامتی همراه نیست و بیمار مورد خاصی را احساس نمی کند. بااین حال خال سرطانی گاهی با علائم زیر همراه است:

• خارش
• خونریزی
• درد

نشانه های زیر می تواند علائم خال سرطانی باشد:

تغییر رنگ خال: نخستین نشانه از یک خال بالقوه سرطانی تغییر چشمگیر در رنگ آن است. به عنوان مثال، خال هایی که تیره بوده و اکنون تغییر رنگ داده اند و یا خال هایی با رنگ متناقض مانند قرمز، صورتی، سفید یا برنزه باید مورد توجه قرار بگیرند و با پزشک درباره شرایط آنها مشورت کرد.

رشد خال: خالی که دارای شرایطی با ثبات نیست – به عنوان مثال، در رنگ، شکل، ارتفاع، بافت سطحی – می تواند خطرناک یا ناسالم باشد و باید توسط یک پزشک معاینه شود.

مرز محو شده: خال های سالم دارای مرزی مشخص در اطراف لبه خارجی خود هستند. با این وجود، ملانوما (یا خال سرطانی ) به طور معمول دارای لبه های خارجی محو شده یا نامنظم است. هنگام لمس این خال ها لبه های آنها ممکن است برآمده و زبر احساس شود و امکان انتشار رنگ به بافت های اطراف وجود دارد.

درد: هر خالی که هنگام لمس موجب شکل گیری درد می شود باید به عنوان نمونه ای خطرناک در نظر گرفته شود، به ویژه اگر مایع یا خون از خال خارج شود. در این شرایط بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا پوست معاینه شود.

اندازه: خال های سالم از نظر پهنا بزرگتر از شش میلیمتر نمی شوند. اگر دارای خالی با اندازه بزرگتر هستید یا خالی که اندازه آن در حال رشد است، به پزشک مراجعه کنید تا از سرطانی بودن یا نبودن آن اطمینان حاصل شود.

عدم تقارن: خال های سالم به طور معمول متقارن هستند یعنی اگر از وسط خم شوند، هر دو سمت روی هم قرار می گیرند. اما خال های خطرناک به طور معمول نامتقارن هستند و باید بررسی بیشتری درباره آنها صورت بگیرد.

زخم هایی که بهبود نمی یابند: یک خال جدید یا زخمی که بدون در نظر گفتن مدت زمان سپری شده از ایجاد و اقدام های درمانی صورت گرفته بهبود نمی یابد ممکن است یک خطر سرطانی بالقوه باشد.

خونریزی و زخم پوستی: هر خالی که دارای سطحی ناصاف، خشن، خشک یا پوسته پوسته است باید مورد توجه قرار بگیرد، به ویژه اگر موجب خارش می شود یا حساس به لمس است. هر خالی که خونریزی می کند یا زخم های پوسته مانند را ایجاد می کند، نیازمند توجه فوری است.

عوامل خطر ابتلا به خال سرطانی

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به خال سرطانی یا ملانوما را افزایش دهند، عبارند از:

• پوست روشن : داشتن رنگدانه کمتر( ملانین) در پوست شما به معنای محافظت کمتر در برابر آسیب اشعه ماورا بنفش است. اگر موهای بلوند یا قرمز، چشم های روشن دارید و به راحتی دچار لک یا آفتاب سوختگی می شوید، بیشتر از افرادی که چهره تیره تری دارند، ممکن است به ملانوما مبتلا شوید اما ملانوما می تواند در افراد با رنگ پوست تیره از جمله افراد سیاه پوست نیز ایجاد شود.
• تجربه ی آفتاب سوختگی : یک یا چند آفتاب سوختگی شدید می تواند خطر ملانوما را افزایش بدهد.
• قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش
• زندگی نزدیک به استوا یا در ارتفاعی بالاتر
• داشتن خال های زیاد و یا خال های غیر معمول
• سابقه ی بیماری ملانوما در خانواده و خویشاوندان
• سیستم ایمنی ضعیف

پیشگیری از خطر ابتلا به ملانومین

شما می توانید خطر ابتلا به ملانونین و انواع دیگر سرطان پوست را کاهش دهید:

• فعالیت های روزانه ی خود را در ساعاتی که شدت تابش خورشید شدید نیست انجام دهید و از قرار گرفتن در معرض تابش شدید خورشید خودداری کنید تا دچار آفتاب سوختگی نشوید.
• در تمام طول سال از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید. کرم های ضد آفتاب تمام اشعه های فرابنفش را فیلتر نمی کنند اما نقش به سزایی در مراقبت از پوست شما دارند. آکادمی پوست توصیه می کند از یک کرم ضد آفتاب مقاوم در برابر آب با اِس پی اِف حداقل 30 استفاده کرده و هر دو ساعت آن را ترمیم کنید.
• لباس محافظ بپوشید. ضد افتاب محافظ کاملی در برابر اشعه فرابنفش نیست، بنابراین پوست خود را با لباس های تیره و محکم و بافته بپوشانید که بازو ها و پاها را می پوشاند و همچنین از کلاه و عینک آفتابی که هر دو نوع اشعه فرابنفش را مسدود می کنند استفاده کنید.
• از لامپ های برنزه اجتناب کنید.
• پوست خود را دائما بررسی کنید تا متوجه تغییراتی که در آن رخ می دهد مانند:خال های موجود، برآمدگی ها و علائم زایمان بشوید.
• به کمک آینه صورت، گردن، گوش، و پوست سر خود را بررسی کنید. قفسه سینه، تنه ی بدن، بازو ها و دستان خود را بررسی کنید و قسمت پشت و پاهای خود را از جمله کف و فاصله ی بین انگشتان پا را هم فراموش نکنید.
• همچنین ناحیه تناسلی و بین باسن خود را نیز بررسی کنید.

تشخیص خال های سرطانی

تشخیص خال های بدخیم به شکل زیر است. متخصص پوست برای تشخیص خال سرطانی پوست بیمار را با دقت معاینه می کند و وضعیت خال ها و لکه های مشکوک را ارزیابی می کند. متخصص برای بهتر دیدن پوست از دستگاهی به نام درموسکوپ استفاده می کند که نور را روی پوست می تاباند. متخصص به کمک بزرگنمایی حاصل از این دستگاه می تواند رنگدانه و ساختارهای پوست را به خوبی مشاهده کند.

به علاوه متخصص پوست در صورت لزوم گره های لنفاوی، یا به بیان عامه غدد لنفاوی، را لمس می کند. چنانچه متخصص پوست خال یا لکه دیگری شبیه به خال سرطانی را پیدا کند، تمام یا بخشی از آن را برمی دارد و سپس پوست برداشته شده را به آزمایشگاه می فرستد. این کار در اصطلاح بیوپسی یا نمونه برداری نامیده می شود؛ به خاطر داشته باشید که خال سرطانی را نمی توان بدون نمونه برداری تشخیص داد. انجام نمونه برداری توسط متخصص پوست سریع، ایمن و آسان است و بیمار نباید کوچکترین نگرانی و اضطرابی داشته باشد. عوارض و ناراحتی این عمل بسیار ناچیز است.

درمان خال های سرطانی

بهترین درمان برای شما بستگی به اندازه و مرحله سرطان، سلامت کلی شما و ترجیحات شخصی تان دارد.

درمان ملانومای اولیه

درمان ملانوما در مراحل اولیه شامل جراحی برای برداشتن ملانوما است. ملانومِ بسیار کوچک ممکن است در حین بیوپسی به طور کامل برداشته شود و نیازی به درمان بیشتر نداشته باشد که در غیر این صورت، جراح شما سرطان و همچنین مرز پوست طبیعی و لایه ای از بافت زیر پوست را از بین می برد. برای مبتلایان به ملانومای اولیه ممکن است این تنها درمانِ مورد نیاز باشد .

درمان ملانومایی که در سراسر پوست پخش شده باشد

اگر ملانوما در سراسر پوست گسترش یابد، گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی آسیب دیده: اگر ملانوما به غدد لنفاوی مجاور گسترش پیدا کند، جراح شما ممکن است غده های آسیب دیده را خارج کند. درمان های اضافی قبل یا بعد از عمل نیز مکن است توصیه شود.
• شیمی درمانی: در شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی را می توان به صورت داخل وریدی ، به صورت قرص یا هر دو صورت انجام داد. شیمی درمانی همچنین می تواند به روش وریدی به نام پرفیوژن اندام جدا شده انجام شود که در طی این روش، خون در بازو یا ساق پای شما نمی تواند به قسمت های دیگر بدن تان حرکت کند، به طوری که داروی شیمی درمانی به طور مستقیم به نواحی اطراف ملانوم انتقال می یابد و دیگر قسمت های بدن را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
• پرتو درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی: در این روش از پرتو های پر انرژی مانند پرتو های ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.
• پرتو درمانی ممکن است بعد از عمل برای برای از بین بردن غدد لنفاوی توصیه شود. بعضی اوقات برای کمک به تسکین علائم ملانوما که به ناحیه ی دیگری در بدن گسترش یافته است، استفاده می شود.
• بیولوژی درمانی برای درمان ملانوما: بیولوژی درمانی سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند تا بدن در مبارزه با سرطان قوی باشد. این درمان ها از مواد ساخته شده توسط بدن یا مواد مشابه تولید شده در آزمایشگاه است. عوارض جانبی این روش های درمانی مشابه با آنفولانزا از جمله :لرز، خستگی ، تب ، سردرد و درد های عضلانی است. روش های درمانی بیولوژیکی که برای درمان ملانوما استفاده می شود شامل اینترفرون و اینترلوکین می باشد.

دیگر درمان های متداول عبارت اند از:

• آزمایش بالینی
• درمان با سلول T انتخابی
• مصرف مسکن و راهکارهای موقت

سخن پایانی

در اصل درمان خال ها جراحي است و چون جراحي خال معمولاً با به جا ماندن جاي زخم همراه است ؛ لذا بايد در مورد برداشتن خال زماني تصميم گرفت که جاي زخم جراحي آن از خود خال کم تر جلب توجه کند . روش هاي ديگري هم براي برداشتن خال نظير سوزاندن، تراشيدن، ليزر و ماليدن اسيدهاي سوزاننده بر روي خال مرسوم است که از نظر علمي خالي از اشکال نيستند.