تحقیقات یک گروه متشکل از داروسازان و پزشکان نشان میدهد که شکستن قرص‌ها باعث آزاد شدن سریع‌تر مواد داخل دارو شده و واکنش‌های مضری ایجاد می‌کند.
قرص شکن: اکثر سنگ شکن های قرص دستگاه های دستی هستند که شما آن ها را می چرخانید تا یک قرص را به پودر ریز تبدیل کنید. برخی دیگر شبیه منگنه یا پرس سیر هستند که برای خرد کردن قرص در دست می گیرید.
هاون: هاون یک کاسه فنجانی شکل است و هاون ابزاری به شکل چماق است که برای آسیاب کردن دستی قرص استفاده می شود. اگرچه موثر است، اما در صورت ابتلا به آرتریت ممکن است استفاده از آن دشوار باشد.
قرص نصف کن (نیمانه): این دستگاه دستی قرص ها را خرد نمی کند، اما می تواند آنها را به نصف یا ربع تقسیم کند تا راحت تر بلعیده شوند.
برخی از داروها به دلیل طراحی و مکانیسم آزادسازی مورد نظر در قسمت‌های خاصی از دستگاه گوارش یا با سرعت خاصی برای خرد کردن مناسب نیستند. خرد کردن این قرص‌ها می‌تواند منجر به آزاد شدن زودهنگام یا سریع شود و به طور بالقوه باعث ایجاد عوارض جانبی و کاهش جذب و اثربخشی دارو شود.
داروهای دارای پوشش رودهبرای کاهش تحریک معده پوشش داده شده اند. این پوشش با عبور از معده به تدریج حل می شود تا دارو در حین حرکت به روده شروع به آزاد شدن کند. برخی از داروها نیز برای جلوگیری از لکه شدن دندان ها یا جلوگیری از تخریب داروی فعال توسط اسیدهای معده، پوشش روده دارند. به این دلایل، قرص های دارای پوشش هرگز نباید خرد، شکسته یا جویده شوند. قرص‌های دارای پوشش روده اغلب دارای علامت EN (روده‌ای) یا EC (روکش روده) در انتهای نام تجاری خود هستند. مثال ها عبارتند از:
بودزونید
اریترومایسین
پانکرلیپاز
مهارکننده های پمپ پروتون
قرص های رهش پایدار شبیه قرص های دارای پوشش دار هستند که به آرامی جذب می شوند. له کردن قرص باعث می شود که دارو به یکباره آزاد شود. با این کار ابتدا غلظت دارو بالا می رود و سپس به شدت کاهش می یابد زیرا به سرعت از بدن دفع می شود. این نه تنها اثربخشی دارو را کاهش می دهد، بلکه خطر یا شدت عوارض جانبی را نیز افزایش می دهد. قرص‌های رهش پایدار گاهی اوقات حروف «CR» (با رهش کنترل‌شده)، یا «ER»، «XL» یا «XR» (بازش طولانی) را در نام خود دارند. مثال ها عبارتند از:
Adderall XR (دکستروآمفتامین/آمفتامین)
Wellbutrin XL (بوپروپیون)
افکسور ایکس آر (ونلافاکسین)
شما هرگز نباید یک داروی مخدر را خرد کنید. این داروها که عمدتاً برای تسکین درد استفاده می شوند، پتانسیل بالایی برای اعتیاد به مواد مخدر دارند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با سرعت کنترل شده و ثابتی رها شوند تا از احساس سرخوشی و سرخوشی ناخواسته ای که اعتیاد را ترویج می کند اجتناب کنند. خرد کردن یک داروی مخدر ممکن است آن را خیلی سریع وارد جریان خون کند و خطر مصرف بیش از حد را افزایش دهد. با این حال، برخی از مواد افیونی اکنون در فرمول‌های بازدارنده از سوء مصرف حاوی یک آگونیست اپیوئیدی – ماده‌ای که اثرات اپیوئیدها را مسدود می‌کند – عرضه می‌شوند که در صورت خرد شدن قرص‌ها با مواد افیونی مخلوط می‌شوند. برخی از مواد افیونی که معمولاً تجویز می شوند عبارتند از:
فنتانیل
هیدروکدون
متادون
دمرول (مپریدین)
اکسی کانتین (اکسی کدون)
پرکوست (اکسی کدون/استامینوفن)
ویکودین (هیدروکودون/استامینوفن)
