به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، گفته می‌شد میکل آنژ سال 1530 به مدت سه ماه برای پنهان شدن از دشمنان سیاسی خود در این اتاق زندگی می‌کرد. اینکه آیا میکل‌آنژ واقعاً خودش را در این اتاق پنهان کرده بود تا آب‌ها از آسیاب بیفتد، معلوم نیست، اما نقاشی‌های استادانه او روی دیوارها دیده میشود.
این فضای تنگ حداقل 7 متر طول، 2 متر عرض و 2.5 ارتفاع دارد. دیوارها منقوش به تصاویر گوناگونی از اشکال بدن انسان یا حیوان هستند که اکثر آنها بزرگتر از اندازه واقعی هستند؛ بسیاری از آنها نیز روی هم قرار گرفته‌اند و با زغال و گچ قرمز کشیده شده‌اند. موضوع نقاشی‌ها شامل سر لائوکون شاهکار مجسمه‌سازی باستانی میشود که میکل‌آنژ سال 1506 حفاری آن را دیده بود. چهره‌های دیگر به مجسمه‌ها و آثار هنری خود میکل آنژ اشاره دارند، مانند پاهای جولیانو مدیچی از پرتره مجسمه مرمری میکل آنژ برای مقبره جولیانو مدیچی در کلیسای کوچک مدیچی که درست بالای اتاق مخفی قرار دارد.
میکل آنژ از سال 1519 تا زمان نقل مکان دائمی خود به رم در سال 1534، در کلیسای کوچک مدیچی در نیو ساکریستی کار کرد. همه چیز در سال 1527 نابسامان شد، زمانی که تحولات سیاسی پس از غارت رم توسط نیروهای امپراتور چارلز پنجم، امپراتور روم مقدس، فلورانس را برانگیخت تا علیه حکومت مدیچی و ایجاد جمهوری قیام کند.
محاصره طولانی شد و 10 ماه طاقت‌فرسا به طول انجامید تا اینکه بالاخره در 10 آگوست 1530 فلورانس تسلیم شد. بنابراین میکل‌آنژ که ارتباط نزدیکی با این حومت داشت، جایی پنهان شد و چنان در این کار ماهر بود که حتی زندگی‌نامه‌نویسان معاصرش فقط می‌توانستند مکان او را حدس بزنند. او در نوامبر از مخفیگاه خود بیرون آمد، زمانی که پاپ اعلام کرد اگر میکل‌آنژ برای کار روی مقبره مدیچی در نیو ساکریستی بازگردد، عفو خواهد شد. کلمنت نمی‌دانست میکل‌آنژ در تمام آن مدت، تنها چند قدم از آن مقبره فاصله داشته است.
اتاق که هرگز به طور علنی شناخته نشده یا مستند نشده بود، بعدها مورد استفاده عملی قرار گرفت. دیوارها با وجود طرح‌های باشکوه خود دوبار با گچ پوشیده و به محل تخلیه زغال تبدیل شدند تا اوایل قرن بیستم که درب مخفی منتهی به آن پوشانده شد. در نوامبر سال 1975 زمانی که مرمت‌کنندگان در حال تمیز کردن راهروی زیر نیو سکریستی در جستجوی خروجی احتمالی جدیدی برای موزه کلیساهای مدیچی بودند، این اتاق دوباره کشف شد.
مدیر موزه کلیساهای مدیچی در آن زمان، پائولو دال پوگتو، به دلیل نگرانی از آسیب دیدن نقاشی‌های زغالی در اثر بازدید عموم، تصمیم گرفت اتاق را به روی عموم باز نکند.
اما حالا با تکمیل خروجی جدید (همان خروجی که سال 1975 وقتی اتاق را پیدا کردند به دنبال ساخت آن بودند) و فناوری مدرن، امکان دسترسی به اتاق مخفی به صورت کنترل‌شده برای عموم فراهم شده است. حداکثر چهار نفر در یک زمان، مجاز به ورود به اتاق هست. مدت زمان بازدید فقط 15 دقیقه است و در هفته حداکثر 100 نفر می‌توانند از این اتاق بازدید کنند. شرایط حفاظتی به‌دقت نظارت میشود و نورپرداز LED جدید که سال 2018 نصب شده است، فقط برای دوره‌های کوتاهی روشن است.
