اختلال افسردگی ماژور یک اختلال روانی رایج است که روی ذهن، رفتار و جسم فرد تاثیر میگذارد. این اختلال با علائم گوناگونی نشان داده میشود و با اختلالات قابل توجهی همراه است. با وجود طیف وسیعی از گزینههای درمان دارویی و غیر دارویی (non-pharmacological)، هنوز جا برای پیشرفت درمان دارویی افسردگی از نظر اثربخشی و تحمل وجود دارد. آخرین داروی ضد افسردگی موجود ورتیوکستین (vortioxetine) است. فرض بر این است که فعالیت ضد افسردگی ورتیوکستین مربوط به مدولاسیون مستقیم فعالیت گیرنده سروتونرژیک و مهار انتقالدهنده سروتونین (serotonin) است. ورتیوکستین در رده داروهای ضد افسردگی «دیگر» قرار داده شده و بنابراین ممکن است جایگزین داروهای ضد افسردگی موجود باشد.
شایعترین عوارض جانبی ورتیوکستین عبارتند از:
حالت تهوع
اسهال
دهان خشک
سرگیجه
یبوست
استفراغ
نفخ شکم
خواب های غیر عادی
خارش
اختلال عملکرد جنسی
خواب آلودگی به عنوان یک عارضه جانبی شایع ورتیوکستین شناخته نشده است. در عوض، ورتیوکسستین ممکن است بهبود یابد چرخه های خواب و به کاهش خواب آلودگی در روز کمک می کند.
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده میکنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
برخی از داروهایی که ممکن است با داروی ورتیوکستین تداخل کنند عبارتند از: داروهایی که میتوانند موجب خونریزی یا کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکتی مانند کلوپیدوگرل (clopidogrel)، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن (ibuprofen)، “رقیقکنندههای خون” مانند وارفارین (warfarin)).
ورتیوکستین با مهارکنندههای MAO تداخل دارویی جدی ایجاد میکنند، این تداخل ممکن است حتی منجر به مرگ شود، همراه با این دارو از مهارکنندههای MAO (ایزوکاربوکسازید (isocarboxazid)، لینزولید (linezolid)، متیلن بلو (methylene blue)، موکلوبماید (moclobemide)، فنلزین (phenelzine)، پروکاربازین (procarbazine)، رازاگیلین (rasagiline)، سلجیلین (selegiline)، ترانیل سیپرومین (tranylcypromine)) استفاده نکنید. اکثر مهارکنندههای MAO حتی نباید تا 2 هفته قبل و بعد از شروع استفاده از داروی ورتیوکستین، استفاده شوند.
آسپرین اگر به همراه ورتیوکستین مصرف شود، میتواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر دکتر به شما برای پیشگیری از سکته مغزی یا حمله قلبی، آسپرین با دوز پایین (معمولاً دوزهای 325-81 میلیگرم در روز) تجویز کرده است، باید مصرف آن را ادامه دهید، مگر اینکه دکتر به شما دستور ترک مصرف آسپرین را دهد. راجع به جزئیات بیشتر با داروساز خود مشورت کنید.
اگر داروهای افزایش دهنده سروتونین را به همراه داروی ورتیوکستین استفاده نمایید، خطر سمیت به سروتونین در شما افزایش مییابد. اگر در حال استفاده از این داورها هستید، به پزشک خود اطلاع دهید. این داروها عبارتاند از: داروهای خیابانی مانند MDMA/“اکستازی” ، مخمر سنت جان، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRIها مانند فلوکستین/سیتالوپرام، SNRIها مانند ونلافاکسین (venlafaxine)). در نظر داشته باشید، خطر ابتلا به سندرم سمیت به سروتونین زمانی افزایش مییابد که دوز این داروها را افزایش دهید و یا استفاده از این داروها را آغاز نمایید.
در موارد بسیار نادر داروی ورتیوکستین ممکن است باعث افزایش سروتونین در مغز شده و موجب بروز علائمی در فرد بیمار شود. در صورتی که متوجه هر یک از علائم زیر در خودتان شدید در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید:
سفتی عضلات و حرکات
ضربان قلب سریع
درجه حرارت بالا (تب)، احساس بیماری، اسهال مداوم
احساس برانگیختن یا توهم