به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، جمجمه‌ای که در مصر کشف شده نشان می‌دهد مصریان باستان بیش از 4000 سال پیش برای درک و درمان سرطان تلاش می‌کردند.
جمجمه متعلق به مردی بوده که هنگام مرگ حدود 30 تا 35 سال داشته است. بریدگی‌های یافت‌شده روی جمجمه احتمالاً با یک شیء تیز ایجاد شده‌اند که نشان می‌دهد مصریان باستان احتمالاً سعی کرده‌اند یک تومور را عمل کنند.
محققان شواهدی از بریدگی‌های روی جمجمه را اطراف یک ضایعه بزرگ یافته‌اند که تصور می‌شود به دلیل رشد سرطانی ایجاد شده باشد. آن‌ها 30 ضایعه‌ی کوچکتر را هم در سراسر جمجمه یافتند که نشان می‌دهد سرطان در حال گسترش بوده است.
احتمالاً این بریدگی‌ها با یک جسم تیز ایجاد شدند، به این معنا که مصریان باستان احتمالاً تلاش کردند این تومور را «جراحی» کنند.
تاتیانا توندینی، محقق دانشگاه توبینگن آلمان، می‌گوید: «وقتی برای نخستین بار بریدگی‌ها را زیر میکروسکوپ دیدیم، نمی‌توانستیم آنچه را که می‌بینیم باور کنیم.»
اما پروفسور ادگارد کاماروس، دیرین‌آسیب‌شناس دانشگاه سانتیاگو دِکامپوستلای اسپانیا می‌گوید که بریدگی‌های جراحی ممکن است ناشی از کالبدشکافی پزشکی برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد بیماری پس از مرگ باشد: «هر دو احتمال نشان‌دهنده یک مداخله جراحی هستند که ارتباط نزدیکی با تومورها دارد و این شگفت‌انگیز است.»
«این یافته شواهد منحصربه‌فردی را در اختیار ما گذاشته که نشان می‌دهد چگونه پزشکی مصر باستان بیش از 4000 سال پیش در جستجوی کشف و مقابله با سرطان بوده است. این یک دیدگاه فوق‌العاده جدید در درک ما از تاریخ پزشکی است.»
محققان می‌گویند تحقیقات آن‌ها که در مجله Frontiers in Medicine منتشر شده، نشان می‌دهد اگرچه سرطان معمولاً به عنوان یک بیماری ساخت بشر ناشی از عوامل محیطی مانند آلودگی و رژیم غذایی دیده می‌شود، اما این بیماری تمدن‌های باستانی را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
پروفسور کاماروس، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «درست است که سرطان یک بیماری مدرن تلقی می‌شود که بیشتر با عادات غربی و مواد سرطان‌زای محیطی ارتباط دارد، اما از همان ابتدا با ما بوده است، از بسیاری جهات. حتی دایناسورها هم از سرطان رنج می‌بردند!»
مصریان باستان به مهارت بالا در پزشکی و دانش پیشرفته آناتومی و جراحی معروف بودند. شواهد نشان می‌دهد آن‌ها می‌توانستند زخم‌ها، بیماری‌ها و شکستگی‌ها را شناسایی، توصیف و درمان کنند.
محققان جمجمه دیگری را با قدمت بیش از 2000 سال که متعلق به زنی بوده که احتمالاً بیش از 50 سال سن داشته، تجزیه و تحلیل کردند. در این جمجمه، یک ضایعه بزرگ مطابق با یک تومور سرطانی وجود دارد که استخوان را از بین برده است.
پروفسور کاماروس می‌گوید: «ما بر اساس ویژگی‌های ضایعات روی آن استخوان‌ها که با ایجاد و تخریب استخوان مرتبط هستند، می‌دانیم که این ضایعه سرطانی است.»
«هنگام تجزیه و تحلیل ساختارهای استخوانی با میکرو سی تی اسکن داخلی، ویژگی‌های سرطانی بسیار واضحی یافتیم.»
محققان می‌گویند جمجمه زن دو ضایعه بهبود یافته هم دارد که گمان می‌رود ناشی از صدمات ضربه‌ای ناشی از یک ابزار تیز باشد.
این یافته غیرمعمول است چون بیشتر آسیب‌های مربوط به خشونت در مردان دیده می‌شود. پروفسور کاماروس معتقد است در مجموع، این یافته‌ها دلگرم‌کننده هستند، اما مطالعات بیشتری باید انجام شود تا چگونگی برخورد جوامع باستانی با سرطان روشن شود.
این تیم در تلاش است تا در مورد چگونگی تکامل سرطان به عنوان یک بیماری، اطلاعات بیشتری به دست آورد. پروفسور کاماروس می‌گوید: «هدف ما تکمیل تاریخچه سرطان از همان آغاز تاریخ بشر است.»
