به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از فرارو، ناصر فکوهی: وضعیت سوء مدیریت در ایران به موقعیتی رسیده است که کمتر کسی را می توان یافت که از دور یا نزدیک با جامعه در تماس باشد، و بتواند سکوت کند. بحران کرونا که به دلیل بی کفایتی و تنش های میان جناح های رقیب سیاسی از یک سو، و قهر ما با جهان و عدم آمادگی در پذیرش هر گونه توافقی، به وجود آمده است، مردم را به درستی به هراس و بی سامانی هولناکی انداخته است.
این فکر که ما نیاز به جهان نداریم و همه کار را خودمان می کنیم نه مدرن است و نه ملی و تنها می تواند گویای یک بی خبری و غفلت و بی کفایتی باشد. واکسینه کردن یک جمعیت بزرگسال شاید ۵۰ یا ۶۰ میلیونی که هنوز پس از گذشت یک سال از بروز ویروس و شش ماه از آغاز واکسیناسیون نه فقط در کشور های توسعه یافته بلکه حتی در کشور های در حال توسعه و جهان سومی نظیر ترکیه و ارمنستان تا حد زیادی پیش رفته، در کشور ما هنوز درگیر هزارتو های فساد و کوچه های پیچاپیچ سوء استفاده از همه بلایای این کشور است.
وضعیت آب، برق، وضعیت بی سامانی شهرها، بیمارستان ها، ادارات دولتی و... باور نکردنی به نظر می رسد. خوزستان همچنان در بی آبی و تبعیض می سوزد. در این میان باید پرسید «دولت کجاست؟» منظور نه دولت پیشین یا دولت پیش رو ست. بلکه مفهوم دولت در معنای فراگیر آن است یعنی نهادی که مسئولیت مردمان پهنه خود را در دست دارد. گروهی از بی خبرترین افراد و در صف اول آن ها برخی روشنفکران، با سوء استفاده از عدم شناخت مردم از تاریخ و وضعیت جهان، و شاید بدتر از آن عدم شناخت خودشان، هنوز همه جا دم از نیاز به کاهش حجم دولت و واگذاری مسئولیت های دولتی به بخش خصوصی می کنند.
حال آنکه همین اندازه هم که مردم سر پا هستند و به وضعیتشان رسیدگی می شود حاصل باقی ماندن بخش های دولتی است که هنوز خصوصی (بخوانیم صد در صد فاسد) نشده اند. راست گرایان نژادپرست و نخبه گرا، دوست دارند دائم از موفقیت های «کارآفرینان» سخن بگویند و اعلام کنند که «دولت خود را کنار بکشد؟». پرسش این است در کدام کشور پیشرفته دولت در این بحران جهان خودش را کنار کشیده است؟
در ۲۷ کشور اروپایی نه تنها واکسیناسیون به پایان رسیده از همین هفته همه افراد ناچارند نشانه الکترونیک واکسینه شدن را برای ورود به بخش بزرگی از فضا های شهری با خود حمل کنند. در آمریکا تنها آن بخش از ابلهانی که هنوز طرفدار دروغ بزرگ ترامپ هستند و در برابر واکسیناسیون مقاومت می کنند امروز ۹۹ درصد درگذشتگان جدید ویروس را تشکیل می دهند؛ و تنها کشور هایی که در آن ها صحبتی از دخالت دولت نیست کشور هایی جهان سومی و فقیر هستند که یک گروه نخبه هنوز در آن ها دم از لزوم خصوصی سازی و اقتصاد باز می زند.
چه کسانی قرار است این نهاد های خصوصی را اداره و مدیریت کنند؟ و مگر آیا می شود در کشوری بیش از ما، همه چیز را خصوصی و پولی کرد و از بیمارستان ها، ادارات رسمی دولت، مشاغل حیاتی، منبع درآمد و فساد ساخت؟ به نظر می رسد که این وضعیت هشداری جدی برای مسئولان باشد. موضوع نابسامانی کنونی بحثی سیاسی به معنی اخص کلمه نیست، اما نتیجه سال ها بی توجهی و تحقیر و حتی برخورد تقریبا در همه زمینه ها به نظر متخصصان در سطح مسائل اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، سیاسی و، رسانه ای و ... است.
هنوز فرصت آن هست که درد های مردم جلوگیری کرد و به آن ها رسید، اما برای این کار نیاز به دولتی وجود دارد که خود را و مردم خود را جدی بگیرد، در غیر این صورت بحران های بزرگ -و شاید خشونت آمیز که دردی بر درد های دیگر خواهند افزود- پیش رو اجتناب ناپذیر می نمایند.
ما سالهاست درباره این گرایش به تن دادن به سرمایه داری جهانی در همه عرصه های خصوصی و در همان حال قهر کردن با همین سرمایه داری جایی که منفعت مردم در میان است هشدار داده ایم، ولی باز هم باید هشدار داد. شاید گوش شنوایی پیدا شد.
تمامی جناح ها به بن بست رسیده اند
