میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی کلوفازیمین

«جذام» یا «لِپرِسی (Leprosy)» که در گذشته به آن «خُوره» نیز گفته می شد، نوعی بیماری عفونی است که باعث ضایعه های پوستی حاد و تغییر شکل دهنده و همچنین آسیب عصبی در دست و پا و نواحی دیگر بدن می شود. این بیماری همچون گذشته شیوع پیدا نمی کند، اما همچنان مواردی از آن در کشورهای مختلف دنیا از جمله ایران مشاهده می شود. با این حال، جذام که به آن «بیماری هانسون» نیز گفته می شود، چندان واگیردار نیست. تنها در صورت تماس نزدیک و مکرر با قطرات تنفسی بینی و دهان (خارج شده از فرد) مبتلا به جذام امکان انتقال بیماری وجود دارد. کودکان بیشتر از بزرگسالان به جذام مبتلا می شوند. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، در حال حاضر، حدود ۲۰۸ هزار نفر در سراسر جهان به جذام ابتلا دارند که اکثر این افراد در نواحی مختلف آفریقا و آسیا قرار دارند.

میزان مصرف داروی کلوفازیمین

• افراد بزرگسال: برای درمان جذام بایستی ۵۰ میلی گرم روزانه در ترکیب با داپسون و ریفامپین تا دو سال مورد استفاده قرار گیرد. در درمان مقاومت دارویی سل حدود ۱۰۰ میلی گرم هر روز به عنوان بخشی از یک رژیم ترکیبی مناسب خواهد بود. در اریتم ندوزوم مرتبط با جذام بایستی حدود ۱۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت تا مدت ۳ ماه استفاده شود. سپس دوز مصرفی را به صورت ۱۰۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت در مدت ۳ ماه کاهش دهید. پس از این مدت زمان می توانید ۱۰۰ میلی گرم روزانه به مدت زمان ۳ الی ۶ ماه مصرف نمایید.

• کودکان: دقت داشته باشید که در کودکان کمتر از ۵۰ کیلوگرم دارو بایستی به صورت یک روز در میان و به مدت ۲۴ ماه مورد استفاده قرار گیرد. اما در کودکان بالاتر از ۵۰ کیلوگرم بایستی دارو به صورت یک روز در میان به مدت ۲۴ ماه استفاده شود.

• سالمندان: در مصارف دارویی در سالمندان شرایط خاصی بیان نشده ولی می توانید مقدار دوز مصرفی بر اساس مصرف بزرگسالان پیش بروید.

مکانیزم اثر داروی کلوفازیمین

مکانیسم داروی کلوفازیمین نامشخص است، اما داروی کلوفازیمین خاصیت باکتریسیدی آهسته ای بر مایکوباکتریوم لپره (باسیل هانسن) عامل جذام دارد. این دارو با مهار رشد مایکوباکتریوم و باند شدن به DNA آن، اینکار را انجام می دهد. همچنین احتمال می رود که داروی کلوفازیمین با ناقل های پتاسیمی باکتری پیوند برقرار کند و در کار آنها نیز تداخل ایجاد نماید. داروی کلوفازیمین دارای خاصیت ضد التهابی در کنترل واکنش های اریتمانودوسوم لپروزوم است. جذب این دارو پس از مصرف خوراکی متغیر است و با مصرف غذا افزایش می یابد . پس از جذب در بافت های چربی، لنف، صفرا و سایر بافت ها منتشر می شود. نیمه عمر این دارو در بافت ها پس از مصرف یک مقدار واحد حدود 10 روز و با مصرف طولانی مدت با مقادیر زیاد حدود 3 -2 ماه می باشد. اوج غلظت سرمی دارو پس از 6-1 ساعت (در مصرف طولانی مدت ) به دست می آید . دفع این دارو از طریق کلیه و تا 50 در صد به صورت تغییر نیافته از طریق مدفوع دفع می گردد.

اثر فارماکوکینتیک داروی کلوفازیمین

• جذب: متغیر وناقص(جذب می تواند با مصرف غذا هنگام تجویز دارو افزایش یابد)
• نیمه عمر: 25 روز
• توزیع: دارو بسیار لیپوفیل است و در بافت چربی و سیستم رتیکولواندوتلیال تجمع می یابد.
• دفع: از طریق مدفوع

سخن آخر

• جذام که در گذشته به آن خوره می گفتند یک بیماری خطرناک است که اگر به موقع تشخیص داده نشود، می تواند منجر به ایجاد ضایعات پوستی در بیمار، افتادن نوک انگشتان، بد شکل شدن بینی و لاله گوش شود.
• عامل بیماری جذام یک نوع باکتری به نام مایکوباکتریوم لپرا است که در افراد بیمار، برخی از مناطق بومی این بیماری در دنیا و شامپانزه ها یافت می شود.
• جذام انواع گوناگونی دارد که بسته به نوع علائم می توان این بیماری را در دسته های مختلفی تقسیم بندی کرد.
• نحوه تشخیص بیماری جذام از طریق نمونه برداری یا بیوپسی پوستی و عصبی خواهد بود. بسته به علائم بیماری ممکن است آزمایشات دیگری نیز توسط پزشک معالج برای بیمار تجویز شود.
• درمان بیماری جذام با آنتی بیوتیک ها انجام می شود و سه نوع آنتی بیوتیک داپسون، ریفامپیسین و کلوفازیمین در درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند.

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی کول تار