همانطور که سن شما بیشتر می شود ، برخی از شرایط یا داروها ممکن است باعث کم شدن شدن شهوت شما و یا ناتوانی جنسی شود. اما فکر نکنید که باید خود را از فعالیت جنسی بعد از 50 سالگی محروم کنید .یکی از عوارض ناتوانی جنسی مردان میانسال کم شدن تدریجی شهوت و میل جنسی این افراد است.
میل جنسی در دهه بیست زندگی به بیشتری حد خود می رسد. برای زن ها با کاهش باروری بالا میرود و سپس بعد از یائسگی کم می گردد. برای مرد ها در دهه دوم به بیشترین حد می رسد و سپس به تدریج کاهش پیدا میکند. به گزارش برخی از روانشناسان بین سن و میل جنسی رابطه نزدیکی وجود دارد. در حالی که با بالا رفتن سن میل جنسی کم می شود دلیلی برای این که کلا رابطه جنسی را تجربه نکنید وجود ندارد. میل جنسی افراد ابتدا توسط عملکرد مغز، هورمون ها و باورها و نگرش ها در مورد رابطه جنسی مشخص می شود. این عوامل می‌تواند به علت وضعیت روانی، سطح اضطراب، سلامت کلی و تغییرات هورمونی بلندمدت تغییر نماید. در کنار این عوامل، بر اساس وضعیت ذهنی، سطح استرس و هورمون های افراد هم میل جنسی شان دستخوش تغییرات گوناگون می شود.
غیر از جنسیت بیولوژیکی سطح تستسترون در دهه 20 زندگی به بیشترین حد میرسد. میل جنسی به طور مستقیم به کمک هورمون تستسترون تاثیر می گذارد. در مردان سطح تستسترون در دهه 2 زندگی به بیشترین حد خود میرسد و بعد از آن به تدریج کمتر میشود با این حال مردها به طور کلی در طول این دهه به اندازه کافی تستوسترون دارند تا بتوانند یک رابطه جنسی با کیفیت را تجربه کنند. باروری زن ها در اواخر دهه نیز شروع به کاهش می کند و این کاهش سبب افزایش میل جنسی زنان و مردان می گردند. هر چند دلیل این عوامل برای متخصصان مهم است اما احتمال دارد این روش برای تشویق بدن به تولید مثل قبل از اینکه خیلی دیر شود باشد.
کم شدن تستسترون تا دهه 3 ادامه پیدا میکند. در مردها برخی از تحقیقات نشانگر آن است که این نرخ کاهش احتمال دارد تا حدود 40 سالگی تا حدود یک درصد در سال بالا رود. برای خیلی از زن ها دهه سی به دلیل میل جنسی بالا زمانی است که شهوت به اوج خود می رسد. تخیلات جنسی هم احتمال دارد بالا رود. ممکن است متوجه شوید که رابطه جنسی زیادی دارید و میل شما به برقراری آن بیشتر شده است.
طبق تحقیقات و مطالعات در مردها کم شدن میل جنسی در دهه 4 به طور معمولی بارزتر است و سبب نارضایتی زندگی زناشویی می شود. آنها کمتر نعوظ کامل و بلند مدت را تجربه می‌کنند و کمتر تمایل به رابطه جنسی پیدا می کنند. در این اختلال نعوظ بیشتر از گذشته بروز پیدا میکند. برای زن ها قبل یائسگی غالباً در دهه 4 آغاز میشود که به معنای کاهش سطح استروژن یا هورمون های زنانه میباشد. استروژن کم می تواند به معنای خشکی واژن باشد که سبب نزدیکی دردناک شود. تستسترون در این زمان به تدریج کاهش پیدا میکند و همه این‌ها می‌تواند باعث کم شدن میل جنسی میشود.
در دهه 50 هم مردها و هم زن ها میل و علاقه جنسی شان کمتر می شود. تغییرات جسمانی آشکار در این زمان شامل خشکی واژن، لذت جسمانی کمتر، کاهش عملکرد کلی جنسی، کاهش حجم انزال و نعوظ با کیفیت پایین میباشد. طبق تحقیقات و مطالعات در مردها کاهش سلامت جسمانی یکی از دلایل اصلی کم شدن فعالیت جنسی میباشد. با این حال محققان بیان می‌کنند که میل و فعالیت و عملکرد جنسی در طول این دهه زندگی می تواند به قوت خود باقی بماند.
اختلالات عملکرد جنسی بیماری مزمن و مرگ همسر بعد از 60 سالگی بیشتر می شود و همگی سبب کاهش دائمی و فعالیت جنسی می گردد. با این حال به این معنا نیست که تصور کنید با افزایش سن باید رابطه جنسی کاملاً کنار گذاشته شود. تحقیقات نشان دهنده آن است که افراد در دهه 6 و بالاتر از آن همچنان می تواند فعالیت جنسی رضایت بخش را تجربه کنند. یک مطالعه هلندی در سال 2017 نشان داد که میزان فعالیت جنسی در در افراد مسن ساکن این کشور همچنان وجود دارد و و نیمی از آن ها که همسر داشتند فعالیت جنسی را گزارش کرده بودند.
این روزها به دلیل عوامل مختلف استرس زا و شرایط و فشارهای مالی یا مسائل خانوادگی میل جنسی می تواند در مرد و زن حتی در سنین پایین تر هم کاهش یابد. بنابراین به غیر از ارزیابی وضعیت جسمانی و هورمونی، بهتر است که با یک مشاوره روانشناسی و یا سکس تراپیست در این زمینه مشورت کرد.
