الکترولیت های بدن موادی معدنی با بار الکتریکی هستند که در بافتها، اندامها، خون و سایر مایعات بدن وجود دارند. این مواد برای عملکرد طبیعی بدن مهماند، از انقباض عضلانی گرفته تا ضربان قلب. این الکترولیتها همچنین سبب تنظیم واکنشهای شیمیایی بدن و حفظ تعادل مایعات درون و بیرون سلولها میشوند. بررسی الکترولیت های بدن روشی مهم برای تشخیص طیف وسیعی از مشکلات و بیماریهاست. الکترولیتها موادیاند که هنگام حلشدن در آب بار طبیعی مثبت یا منفی دارند. حدود 60درصد از بدن فردی بالغ از آب تشکیل شده است، در نتیجه هر سلول بدن شما در تماس با الکترولیتهاست. الکترولیت های بدن از طریق خوردن و نوشیدن تأمین میشوند. کلیه الکترولیتهای اضافی را از طریق ادرار دفع میکند و مقداری از آنها هم از راه تعریق از بدن خارج میشوند.
دوز سدیم کلراید بستگی به سن، وزن، شرایط بیمار و وضعیت اسید-باز، الکترولیتها و مایعات بدن دارد. ماکزیمم دوز محلول تزریقی سدیم کلراید 5 درصد، 100 میلی لیتر در ساعت است که به شکل IV تزریق میشود. پس از مصرف این مقدار از دارو، باید غلظت الکترولیتهای سرم بیمار به ویژه کلر و بیکربنات بررسی شده و در صورت نیاز دوباره تجویز شود. برای انفوزیون این دارو، نیازی به رقیق کردن نیست ولی سرعت تزریق نباید ازmL 100 در ساعت بیشتر باشد و تزریق باید از طریق ورید بزرگ و با دقت کامل انجام شود.
احتقان بینی بزرگسالان اسپری0.2%: 1-2 اسپری هر چهار ساعت در هر سوراخ بینی در صورت نیاز
احتقان بینی کودکان اسپری 0.2%: دوسال به بالا:1 اسپری هر چهار ساعت در هر سوراخ بینی در صورت نیاز
سدیم کلرید اصلی ترین الکترولیت مایعات خارج سلولی است و فشارخون و حجم مایعات خارج سلولی را کنترل میکند.
دفع اولیه آن کلیوی است. نیمه این فرآورده نامشخص است.
بسیار مهم است که پزشک در حین دریافت کلرید سدیم پیشرفت شما را از نزدیک بررسی کند تا مطمئن شود که دارو به درستی کار می کند و اثرات ناخواسته را بررسی کند.
کلرید سدیم ممکن است مشکلات جدی ایجاد کند (مانند هیپوکالمی، اسیدوز، نارسایی قلبی، ادم ریوی یا احتباس مایعات) و اگر کلرید سدیم برای مدت طولانی یا در دوزهای بالا تجویز شود، احتمال بروز آن بیشتر است. اگر نگرانی دارید با پزشک خود صحبت کنید.